ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երէկուան մեր յօդուածէն ետք խոր փափաք ունեցանք աչքէ անցընելու կին մտաւորական Մարի Պէյլէրեանի գրութիւնները, որովհետեւ անոր ունեցած խիզախութիւնը, հայրենասիրութեան ոգին լաւագոյն օրինակներէն մէկն է ըսելու, որ կինը եւս ունի ուժը պայքարելու եւ իր անձէն ազգին տալու հաւասար կարողութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամուսնական սիրոյ բեղնաւորութիւնը չի սահմանափակուիր միայն զաւակներու որդեծնութեամբ, այլ պարտի տարածուիլ մինչեւ անոնց բարոյական դաստիարակութիւնը եւ կրթութիւնը, նաեւ հոգեւոր կազմաւորումը։ Դաստիարակութեան եւ կրթութեան մէջ ծնողներուն դերը եւ ազդեցութիւնը այնքա՜ն կարեւորութիւն ունի, որ գրեթէ անհնար է զանոնք փոխարինել։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ ըսած ենք, որ մեր իրականութեան մէջ կան անձեր, որոնք ցաւ ի սիրտ տրուած են մոռացութեան. անկասկած անոնցմէ մէկն է խմբագիր ու մանկավարժ Մարի Պէյլէրեան, որ եղած է նահատակ մտաւորականներու կին ներկայացուցիչներէն մէկը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ձեր հոգերը Աստուծոյ ձգեցէք, որովհետեւ Ինքը կը հոգայ ձեր մասին». (Ա ՊԵՏ. Ե 7)։
Երանութիւնները կը համապատասխանեն մարդուն երջանկութեան բնական բաղձանքին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Ազգային դաստիարակութիւն»ը հաւատքին նման վերացական երեւոյթ մը կամ ըմբռնում մը չէ. այդ մէկը ի ծնէ տրուած տաղանդ կամ շնորհք մըն ալ չէ. գործ ու յստակ աշխատանք է այդ մէկը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կը պատմուի, թէ մանուկ մը կը դիմէ իմաստունի մը եւ կ՚ուզէ ափ մը կրակ, որ տայ իրեն։ Իմաստունը զարմացած՝ կ՚ըսէ, թէ կարելի չէ ափով տանի կրակը եւ հարցնելով, թէ կրակը տանելու համար որեւէ աման, անօթ ունի՞, որպէսզի կրակը անոր մէջ դնէ, կը մերժէ ափին մէջ դնել կրակը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տասնամեակներ շարունակ բեմերէն լսեցինք «ազգային ոգի», «ազգային դաստիարակութիւն» «հայեցի դաստիարակութիւն» եւ նման տարբեր արտայայտութիւններ, որոնք ձեւով մը առաջնորդը եղան թէ՛ Հայաստանի եւ թէ սփիւռքի դպրոցներուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յաճախ կը կրկնենք՝ ընտանիքը առտնին Եկեղեցի մըն է։ Այս իմաստով, ընտանիքին ծոցին մէջ ապրուած սիրոյ ուրախութիւնը նաեւ Եկեղեցւոյ ուրախութիւնն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պետական մակարդակի վրայ լեզուի աղաւաղումը տեսնելու համար բաւարար է աչքէ անցընել Հայաստանի Ազգային Սահմանադրութիւնը, որ ինչքան ալ անաղարտ հայերէնով գրած ըլլան՝ դարձեալ յաջողած են օտար բառեր գործածել. օրինակի համար, Ազգային Սահմանադրութեան մէջ կը կարդանք.-
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդկային կեանքը կը նմանի ջուրի. կեանքին ընթացքը եւ ջուրի հոսանքը համանման տեսարան մը կը ներկայացնեն։ Ջուրի հոսանքը երբեմն «մեռելական թափօր» մը կը ներկայացնէ. կը հոսի դանդաղօրէն կախերես, անխօս եւ տխո՛ւր։
