ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սա անուրանալի, անժխտելի իրականութիւն մըն է, թէ՝ ուսումը, մարդուս անհրաժեշտ եւ կարեւորագոյն պահանջներէն մէկն է։ Ուսումով է, որ մարդուս միտքը կը զարգանայ եւ ուսումով մարդուս հոգին կ՚ազնուանայ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Արեւմտահայուն եւ արեւելահայուն բախումը սկիզբ առաւ այն ժամանակ, երբ սփիւռքը հայրենիքին, իսկ հայրենիքը՝ սփիւռքին օգնութեան կարիքը ունէր. դժոխքը հարազատ աչքերով տեսած արեւմտահայը իր վէրքերը բուժելու եւ ցաւերը սփոփելու համար հայրենիքի աջակցութեան անհրաժեշտութիւնը ունէր, իսկ հայրենիքը իր կարգին վերածաղկելու համար կարօտութիւնը ունէր սփիւռքին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուած բազմաթիւ պատճառներ ունէր արարածներ ստեղծելու համար եւ մանաւանդ մա՛րդը։ Եւ այս պատճառներէն գլխաւորը՝ ինքզինք յայտնելու շարժառիթն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր գրութիւններուն մէջ յաճախ կ՚ըսենք, որ պէտք է կարդալ հիները, ո՛չ թէ որովհետեւ «նոր»երը տալիք կամ «ըսելիք» չունին, այլ պարզ այն պատճառով, որ հակառակ ժամանակներու փոփոխութեան շատ անգամ անցեալը հայելին կը դառնայ ներկային, որովհետեւ ինչպէս գիտենք, պատմութիւնը ինքզինք կրնկելու ոչ դրական սովորութիւն մը ունի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հաւատալ՝ գործնականօրէն կը նշանակէ վստահի՛լ։ Ուստի Աստուծոյ հաւատալ՝ համազօր է Անոր վստահելու, անտարակոյս, աներկբայ եւ անվարան կերպով։ Արդարեւ, երբ մարդ ունի վստահելի եւ ամենակարող Հայր մը, այլեւս մէկ կողմ կը թողու բոլոր մտահոգութիւնները, բոլոր տարակոյսները եւ կասկածները։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն մօտաւորապէս երկու տարի առաջ՝ երկուշաբթի, 11 ապրիլ 2022 թուականին, ԺԱՄԱՆԱԿ-ի մէջ լոյս տեսաւ «Ծիծիկներ» խորագրեալ յօդուածս, որուն յաջորդող օրը հրատարակուեցաւ «Ջայլամախտ» խորագրեալ յօդուածը, որուն մէջ մանրամասն բացատրեցինք, թէ ինչու համար մէկ օր առաջուան յօդուածը լոյս տեսած էր «Ծիծիկներ» խորագրով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ստորեւ կը ներկայացնենք հատուածներ՝ Եզնիկի «Եղծ Աղանդոց»էն։
Երազները ունին զանազան պատճառներ։ Կայ պարագայ՝ որ երբ մարդ բերնով բան մը կը խօսի, նոյն բանով միտքը կը զբաղի նաեւ, երբ մարմինը կը հանգստանայ եւ կը քնանայ. կայ պարագայ ալ, որ բանի մը վրայ չի մտածեր, եւ սակայն կը տեսնէ երազին մէջ։ Եւ ասոր պատճառները երկու են։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հիւանդութեան մը դէմ մղուած պայքարը իրականութեան մէջ լոկ «առողջութեան» փնտռտուք մը չէ. անոր մէջ մեծ դեր ունի նաեւ ուրախութեան ու երջանկութեան դերը, որովհետեւ ուսումնասիրողներ կը հաստատեն, որ երջանկութիւնն ու ուրախութիւնը մեծ դեր ունի հիւանդութիւններու դէմ պայքարող անձերու բուժման առողջ գործընթացին մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Եւ իրարու հետ քաղցր եղէք, գթած, ներելով իրարու, ինչպէս Աստուած Քրիստոսով ներեց Մեզի». (ԵՓԵՍ. Դ 32)։
Ներել, ներողամիտ ըլլալ… այնքան աստուածահաճոյ արարք մըն է, բայց նոյնքան ալ դժուար եւ հակառակ՝ մարդկային բնութեան, մանաւանդ եսամոլ եւ ինքնակեդրոն նկարագիր ունեցողներու համար։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պատմութիւնը մեծագոյն վկան է, որ Հայ Եկեղեցին դարեր շարունակ հոգեւորին կողքին (գուցէ նաեւ հոգեւորէն շա՛տ աւելի) ընդարձակ աշխատանք տարած է հայ գրականութեան, երաժշտութեան եւ մշակոյթին համար. այսօր «հայրենասէր»ի տարած հագած շատ մը երախտամոռաց մարդիկ կը քննադատեն եկեղեցին, նոյնիսկ կ՚ատեն՝ մոռնալով որ հայկական ամէ՛ն արժէքի խորերը, որպէս սիւն կը յայտնուի հայոց եկեղեցին. գրականութիւնը, երաժշտութիւնը, լեզուն, մշակոյթը եւ ի՛նչ որ կարելի է յիշել որպէս արժէք, դարեր շարունակ պահպանուած ու զարգացած է եկեղեցւոյ կողմէ:
