ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տակաւին մի քանի վայրկեաններ առաջ, երէկ, ամբողջ համացանցն ու լրատուական աղբիւրները փոխանցեցին, թէ 88 տարեկան հասակին մէջ մահացած է Հռոմի Ֆրանսիսքոս Ա. Պապը։ Վստահաբար, շատերուն ծանօթ է, թէ վերջերս Հռոմը ինչպիսի հակահայ քայլերու դիմեց. քայլեր՝ որոնց մասին իրենց բողոքի ձայնը բարձրացուցին մեր Սուրբ Աթոռները եւ հայու մշակոյթով մտահոգ փոքրամասնութիւնները.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Գիրքի երկու համարներ եթէ միասին կարդանք, պիտի տեսնեք, որ երջանիկ ըլլալու համար պէտք է միշտ աւելի ուրախ ըլլալ։
Պօղոս առաքեալ Թեսաղոնիկեցիներու գրած իր առաջին նամակին մէջ սապէս կը գրէ. «Ամէն ատեն ուրախ եղէ՛ք». (Ա ԹԵՍ. Ե 16)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր այս յօդուածը կ՚ուզենք վերջացնել պարզ ու յստակ սահմանումով մը. սփիւռքի մէջ հայը օրէ օր կը կորսուի. վստահաբար, շատեր համակարծիք պիտի չըլլան ու առարկեն ըսելով՝ «կայ սերունդ մը», կաթիլ մը ջուրը համեմատելով ծով անտարբերութեան հետ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ո՞ւր է, ո՛վ մահ, քու խայթոցդ, ո՞ւր է, ո՛վ գերեզման, քու յաղթութիւնդ». (Ա ԿՈՐՆԹ. ԺԵ 55)։
Մահը աւարտն է երկրաւոր կեանքին։ Մահուան դիմաց՝ մարդկային գոյութեան առեղծուածը կը հասնի իր գագաթնակէտին։ Մարմնական մահը որոշ իմաստով բնական երեւոյթ է, սակայն հաւատքի աչքով՝ ան իրականին մէջ «մեղքին թոշակն է». (ՀՌՈՄ. Զ 23), (ԾՆՆԴ. Բ 17)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Քրիստոնեայ աշխարհին համար Զատիկը հաւատքի, յարութեան եւ Տիրոջ յիշատակը ոգեկոչելու խորհուրդը կրող տօն է, սակայն հայ ժողովուրդին համար՝ մանաւանդ անցեալին, ունեցած է եւ ունի աւելի ազգային նշանակութիւն՝ քան հոգեւոր:
ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ես եմ յարութիւնը եւ կեանքը։ Ան որ ինծի կը հաւատայ, թէեւ մեռնի՝ պիտի ապրի՛». (ՅՈՎՀ. ԺԱ 25)։
Երեք հսկայական գամ կախուած պահեցին Յիսուս Քրիստոսը խաչին վրայ։ Այս երեք գամը՝ երեք անտեսանելի գամը ամուր պահեցին մեր Փրկիչը անարգ խաչին վրայ։
ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆ
Այս բառի մէջ է պահուած մեր կեցութեան հիմքը։ Յարութեան հաւատքը կ՚իմաստաւորէ հայու կեանքը։ Անդրադառնանք կամ ոչ, գիտակցինք կամ ոչ, ինչպէս կ՚ըսէ Գարեգին Բ կաթողիկոսը, «մեր ապագայի վերաբերեալ վճիռը խաւարինն ու մահուանը չէ, այլ կեանքինն ու յարութեանը»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պէտք է ընդունիլ, որ հարցազրոյցի միւս խօսակիցը՝ Ալիս Մատլէնեան շատ աւելի հաւասարակշռուած ու իրատեսութեամբ հանդէս կու գայ. անոր խօսքերը հեռու են կաղապարուած գաղափարախօսականներէն. Լոս Անճելըս բնակող հայուհին իր հարցազրոյցին մէջ խօսելով իր գաղութին մասին կ՚ըսէ.-
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Դէպի երկիր» երթալու սուտին մասին խօսելէ ետք կը շարունակենք հարցազրոյցը լսել. Տիկ. Սեդա Խալիկեան կը շարունակէ. «Ամէն տեղ չէ, որ մենք հայ դպրոց ունինք: Հայ ծնողը անօթի կը մնայ, բայց կը ձգտի, որքան ալ միջոցներ պէտք ըլլան, իր զաւակը հայ դպրոց ղրկել, որուն բոլոր ծախքն ու պետական տուրքը մենք կը վճարենք»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ադամը՝ առաջին, իսկ երկրորդ Ադամը՝ Յիսուս։ Գրիգոր Տաթեւացի (1346-1409 թթ.), առաջին եւ երկրորդ Ադամի համեմատութիւնը կը ներկայացնէ հետեւեալ տողերով։
