ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մօտաւորապէս հինգ-վեց տարիներ առաջ կը բարձրաձայնէինք, թէ մարդկութեան քով ընթերցելու սէրը պակսած է. գրեթէ ո՛չ ոք գիրք ու թերթ կը կարդայ. այս մէկը վստահաբար ահազանգ մըն էր, որ հարցականի տակ կը դնէր նաեւ տպագրութեան եւ մամուլի ապագայ ընթացքը, սակայն, այսօր կու գանք այդ հաստատումը փոխելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ո՞վ է քահանան, ո՞վ է հովիւը. ամենէն կարեւոր հարցումն է ասիկա, քանի որ որոշադրիչ նշանակութիւն ունի քահանային համար ինքնաճանաչման տեսակէտէն. ինքնաճանաչում՝ ո՛չ սոսկ որպէս անձ, անհատ, այլ որպէս «քահանա՛յ», իր առաքելութեան, իր կոչումին, իր պաշտօններուն եւ հոգեւոր պատասխանատուութեան յարաբերաբար։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ ծանօթ մը խօսակցութեան պահուն հարց տուաւ, թէ ինչո՞ւ համար մինչեւ այսօր «գիրք» մը չեմ հրատարակած՝ նկատի ունենալով, որ գրի առած եմ աւելի քան 1200 յօդուած։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ազատութիւն»ը մարդկային արժանապատուութեան բնական մէկ հետեւանքն է։ Աստուած մարդը իմացական արարած ստեղծեց, տալով անոր արժանապատուութիւնը անձի մը՝ որ օժտուած է նախաձեռնութեամբ եւ իր գործերուն տիրապետութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի մէջ գոյութիւն ունին զանազան զգացումներ, որոնք իրենց տարբերութիւններով մարդուն կու տան ուրախութիւն կամ տխրութիւն, սակայն, կայ զգացում մը, որ անոնց մէջ ամենէն տարօրինակն ու հարցականը կը թուի ըլլալ. զգացում՝ որ անորոշութեան մէջէն կը ստեղծուի եւ այդ անորոշութեան կը մատնէ մարդը. զգացում՝ որ համամարդկային է՝ մտահոգութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Այն օրերը Եզեկիա մահուան աստիճան հիւանդացաւ։ Ամովսի որդին Եսայի մարգարէն անոր եկաւ եւ անոր ըսաւ.- Տէրը այսպէս կ՚ըսէ. Տանդ համար պատուէր տուր, քանզի դուն մեռնելու ես եւ պիտի չապրիս։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տակաւին մի քանի վայրկեաններ առաջ, երէկ, ամբողջ համացանցն ու լրատուական աղբիւրները փոխանցեցին, թէ 88 տարեկան հասակին մէջ մահացած է Հռոմի Ֆրանսիսքոս Ա. Պապը։ Վստահաբար, շատերուն ծանօթ է, թէ վերջերս Հռոմը ինչպիսի հակահայ քայլերու դիմեց. քայլեր՝ որոնց մասին իրենց բողոքի ձայնը բարձրացուցին մեր Սուրբ Աթոռները եւ հայու մշակոյթով մտահոգ փոքրամասնութիւնները.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Գիրքի երկու համարներ եթէ միասին կարդանք, պիտի տեսնեք, որ երջանիկ ըլլալու համար պէտք է միշտ աւելի ուրախ ըլլալ։
Պօղոս առաքեալ Թեսաղոնիկեցիներու գրած իր առաջին նամակին մէջ սապէս կը գրէ. «Ամէն ատեն ուրախ եղէ՛ք». (Ա ԹԵՍ. Ե 16)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր այս յօդուածը կ՚ուզենք վերջացնել պարզ ու յստակ սահմանումով մը. սփիւռքի մէջ հայը օրէ օր կը կորսուի. վստահաբար, շատեր համակարծիք պիտի չըլլան ու առարկեն ըսելով՝ «կայ սերունդ մը», կաթիլ մը ջուրը համեմատելով ծով անտարբերութեան հետ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ո՞ւր է, ո՛վ մահ, քու խայթոցդ, ո՞ւր է, ո՛վ գերեզման, քու յաղթութիւնդ». (Ա ԿՈՐՆԹ. ԺԵ 55)։
Մահը աւարտն է երկրաւոր կեանքին։ Մահուան դիմաց՝ մարդկային գոյութեան առեղծուածը կը հասնի իր գագաթնակէտին։ Մարմնական մահը որոշ իմաստով բնական երեւոյթ է, սակայն հաւատքի աչքով՝ ան իրականին մէջ «մեղքին թոշակն է». (ՀՌՈՄ. Զ 23), (ԾՆՆԴ. Բ 17)։
