ԱՅՍՕՐ ԵՍ ԱՆՀՈԳ ԵՄ…
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Տունը վրաս պիտի փլի, եթէ վայրկեան առաջ դուրս չգամ, մաքուր օդ կ՚ուզեմ եւ թէեւ ամառ ըլլալուն՝ թեթեւ հագուստներն անգամ ծանր կը կշռեն վրաս։ Ուսերս կքած են, այս մտահոգութիւնները օձի նման փաթթուեր են վրաս եւ ուր որ է պիտի խեղդուիմ։