ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եթէ մարդ պէտք է պատասխանատու ըլլայ իր գործողութեան եւ արարքին լաւ եւ վատ հետեւանքներու համար, ան պիտի ունենայ առ այդ ոչ միայն որոշեալ չափահասութիւն կամ կատարեալ հասակ, այսինքն՝ առողջ եւ հասուն մտածողութիւն, այլ նաեւ «կամքի ազատութիւն», կամ որ նոյնն է՝ «յօժարակամ հաճութիւն»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գուշակներու եւ մոգերու ամենէն հիմնական ճարտարութիւններէն մէկը երազներու մեկնութիւնն է. երազները մեկնելու սովորութիւնը հին է այնքան՝ ինչքան մարդկութիւնը: Պատմութիւնը կը փաստէ, որ մեր թուականէն արդէն իսկ հազարաւոր տարիներ առաջ Սումերներն ու այլ քաղաքակրթութիւններ երազներու մասին կը գրէին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եկեղեցւոյ հայր՝ Զմիւռնիացի (Իզմիր) եպիսկոպոս, Յովհաննէս առաքեալի աշակերտ՝ համաքրիստոնէական սուրբ։ Ա. դարու այս մեծ եկեղեցական Հայրապետի մասին շատ քիչ ծանօթութիւններ հասած են մեզի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդ արարած իր երկրաւոր կեանքին ընթացքին մի՛շտ ալ փնտռած է իմաստ, ուժ եւ ճշմարտութիւն եւ գուցէ այդ փնտռտուքին լոյսին տակ է, որ հազարաւոր տարիներ առաջ ծնունդ առած է «Մոգական գիտութիւն»ը, որ մարդուն կատարած փորձն է անտեսանելին տեսնելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Այլեւս երկար պիտի չխօսիմ ձեզի, որովհետեւ ահա կու գայ այս աշխարհի իշխանը, որ իմ վրաս ո՛չ մէկ իշխանութիւն ունի». (ՅՈՎՀ. ԺԴ 30)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դարեր շարունակ բազմաթի՜ւ փիլիսոփաներ, պատմաբաններ, գրողներ ու մտաւորականներ սքանչացումով ու հիացմունքով արտայայտուած են հայ ժողովուրդի անկոտրում կամքին, տոկունութեան եւ նոյնիսկ ամենէն դժուարին պայմաններուն մէջ ապրելու բնազդին եւ յամառութեան մասին. ազգ՝ որ բազմաթիւ փորձութիւններու մէջէն անցնելով շարունակած է պահպանել իր լեզուն, մշակոյթը, ինքնութիւնը: Սակայն, վստահաբար այս բոլորը ունի իր պատճառները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուծոյ լոյսովը միայն կը պայծառանայ արդարեւ կեանքը. ուստի, անսուտ եւ ճշմարիտ է աստուածաշնչական պատգամը. «Լուսով երեսաց քոց տեսանեմք զլոյս»։ Առանց աչքի անկարելի՛ է տեսնել լոյսը, եւ հոգիին աչքը Աստուծոյ մտածումն է. այդ մտածումովն է, որ պիտի կարենանք ըմբռնել կեանքին իմաստը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր ժողովուրդը դարեր շարունակ հաւատաց, որ մեր ինքնութիւնն ու ազգութիւնը բարձր պահելու համար անհրաժեշտ են «մարդուժ»եր. hաւատաց՝ սակայն այդ մարդուժը ստեղծելու, գնահատելու եւ իր արժանի տեղը հասկցնելու համար ո՛չ մէկ բան ըրաւ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Քեզ որովայնի մէջ չստեղծած քեզ գիտցայ, դուն քու մօրդ արգանդէն չելած քեզ սրբեցի, քեզ ազգերուն մարգարէ ըրի». (ԵՐԵՄ. Ա 5)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի ներկայ քաղաքական վիճակը տեսնելով կ՚անդրադառնանք, որ ժողովուրդի հոգեբանութեան մէջ արմատացած է պետական մարմիններու հանդէպ վախ մը: Կը նկատենք, որ շատեր կ՚ապրին ա՛յն հոգեբանութեամբ, որ պետութիւնը գերիշխող ուժ մըն է՝ որուն հսկողութեան եւ ինչու չէ շատ անգամ քմահաճոյքին տակ կը գտնուին բոլոր բնագաւառները՝ մոռնալով, որ պետութիւն մը իր ուժն ու գոյութիւնը կը պարտի նոյնինքն ժողովուրդին:
