ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Դէպի երկիր» երթալու սուտին մասին խօսելէ ետք կը շարունակենք հարցազրոյցը լսել. Տիկ. Սեդա Խալիկեան կը շարունակէ. «Ամէն տեղ չէ, որ մենք հայ դպրոց ունինք: Հայ ծնողը անօթի կը մնայ, բայց կը ձգտի, որքան ալ միջոցներ պէտք ըլլան, իր զաւակը հայ դպրոց ղրկել, որուն բոլոր ծախքն ու պետական տուրքը մենք կը վճարենք»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ադամը՝ առաջին, իսկ երկրորդ Ադամը՝ Յիսուս։ Գրիգոր Տաթեւացի (1346-1409 թթ.), առաջին եւ երկրորդ Ադամի համեմատութիւնը կը ներկայացնէ հետեւեալ տողերով։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Իրականութեան մէջ մեր օրերուն թէեւ այդ մէկը «պարզ» ըլլալ կը թուի, սակայն, իրականութեան մէջ աշխարհի ամենէն մեծ անբախտութիւններէն մէկն է զաւակին հօրը լեզուն չգիտնալը. ողբերգութիւն մը պարզապէս՝ որ յաճախ հարցականի տակ կրնայ դնել գոյութեան իմաստը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Յարութեան տօնական շրջանին մուտքն է՝ «Ղազարու յարութեան յիշատակ»ը, իբր նախերգանք Փրկչին Յարութեան հրաշալի՜ դէպքին. անիկա փրկագործական մեծ եղելութեան առաջնորդող ակնարկութիւն մըն է լոկ եւ ո՛չ թէ տօնը Ղազարու եւ երկու քոյրերուն, որ կը կատարուի առանձինն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցեալներս թատերական ընթերցումի մը պահուն կարդացինք Լեռ Կամսարի «Աստուած կը լսէ ամենօրեայ զեկուցում» խորագրեալ երեւակայական պատմուածքը, որուն մէջ Աստուած ջղայնանալով Արսէն Վրդ. Ղլտճեանի (ապրած 1868-1943 թուականներուն) պահուածքէն, օրուան կաթողիկոսին հետեւեալը կը հաղորդէ. «Ըսէ՛ք կաթողիկոսին, թող լուսաւորչական եկեղեցին կղպէ ու երկինք գայ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սիրոյ չափը՝ առանց չափի սիրելն է. ուստի, ո՛չ թէ արժէք մը ունենալուդ համար կը սիրուիս. արժէք ունիս՝ որովհետեւ Աստուած կը սիրէ քեզ։ Վերջապէս, սէրը մահուան չափ զօրաւոր է, քանի որ սէրը ինք անմա՛հ է եւ յաւիտենակա՛ն…
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր հայկական կուսակցութիւններու պատերուն ինչպիսի՞ լոզունգներ ու արտայայտութիւններ կան փակցուած՝ չեմ գիտեր, սակայն աւելի քան երբեք վստահ եմ, որ իւրաքանչիւր կուսակցութիւն պարտի իր պատերուն վրայ մեծատառով ունենալ արաբ բանաստեղծին այս վերջին «վա՜յ»ը, որ ամբողջական պատկերացումն է մերօրեայ Հայաստանին.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Օգոստինոս Աւրելիոս կ՚ըսէ, թէ՝ պէ՛տք է հաւատքով հասկնալ եւ հասկնալով հաւատալ։ Այս կը նշանակէ՝ միտքը եւ սիրտը միացնել, քանի որ միտքը եւ սիրտը իրար կ՚ամբողջացնեն եւ կը կատարելագործուի կեանքը իր ամենալայն իմաստով։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախորդ եօթ «վա՜յ»երը մեր ազգին ինչքանո՞վ կը համապատասխանէր՝ թող ընթերցողը ինք որոշէ, սակայն, կասկածէ վեր է, որ այս «վա՜յ»ը գրուած է մեր ազգին համար եւ մինչեւ անգամ կրնանք կասկածի տակ դնել անոր արաբական ծագումը, որովհետեւ նման «վա՜յ» մը միայն մեր ազգին արժանի կրնայ ըլլալ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քրիստոնէութիւնը հաւատքի վարդապետութիւն է եւ առանց ճշմարիտ հաւատքի վարդապետութեան կեանքը անիմաստ է եւ աննպատակ։
