ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պետրոս Ա. Գետադարձ (1019-1058թթ.) կաթողիկոս դարձաւ ծանր եւ աղէտալից շրջանի մը մէջ՝ երբ հայրենիքի եւ եկեղեցւոյ վիճակը ԺԱ. դարու երկրորդ քառորդէն սկսած, քայքայուեցաւ՝ տարագիր եղաւ հայ ժողովուրդը իր հայրենի երկրէն.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երկարաշունչ յօդուածաշարքէ մը ետք հասանք Լինքընի նամակի վերջին նախադասութեան. «Տես, թէ ի՛նչ կրնաս ընել». այս տողին մէջ ամփոփուած է ուսուցիչի մը պարտաւորութիւնը.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Սորվեցուր անոր հաւատա՛լ ինքն իր անձին. այլապէս ան պիտի հաւատայ մարդոց».
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Խղճմտանքին կրթութիւնը ամբողջ կեանքին պարտականութիւնն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Թող ան համբերութիւն ունենայ խիզախ ըլլալու»։ Աշակերտական կեանքին համար համբերութիւնը կարեւոր է, որովհետեւ աշակերտը շատ բան կ՚ուզէ ձեռք բերել եւ ակնթարթի մը մէջ, սակայն կեանքը ամէն բան անմիջապէս չի տարմարդուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ, անուրանալի ճշմարտութիւն մըն է, թէ՝ միշտ հետամուտ է եղած նախ՝ ուրիշներուն սխալները տեսնելու, մատնանշելու, քննադատելու, դատապարտելու եւ այսպէս յաճախ ուրիշներու հետ զբաղելու։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Սորվեցուր անոր երբեք իր սիրտին եւ հոգիին վրայ գին չդնել». Լինքըն կ՚ուզէ, որ իր զաւակը նիւթապաշտ այս աշխարհին մէջ հասկնայ ու ըմբռնէ, որ կան արժէքներ, որոնք նիւթականով կարելի չէ ձեռք բերել. ինչպէս օրինակ՝ մարդկային ներքին արժէքները, արժանապատուութիւնը եւ այլն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ Հայ Եկեղեցին ընդունեց Յուլեան եւ Գրիգորեան տոմարները եւ Նոր տարին տեղափոխուեցաւ յունուար 1՝ ենթարկուելով աստղագիտական սկզբունքներու, այսինքն՝ մեր մոլորակի արեւի շուրջ կատարած հերթական պտոյտի օրինաչափութիւններուն, այն զգեստազրկուեցաւ եւ կորսնցուց իր խորհրդաւորութիւններէն շատ բան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Սորվեցուր անոր բոլորին լսել». այս խնդրանքով Լինքըն կ՚ուզէ, որ իր զաւակը սորվի յարգել ու լսել, որովհետեւ լսելով աշակերտը ո՛չ միայն կը սորվի, այլ այլոց տեսակէտները եւս կը գիտնայ եւ զանոնք իր տեսակէտներուն հետ համեմատելով կա՛մ իր տեսակէտին մէջի սխալները կը նկատէ եւ կամ աւելիով անոնց ճշդրութիւնը կը հաստատէ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Աշակերտները վախցան, երբ ամպը ծածկեց զիրենք։ Ամպին մէջէն լսուեցաւ ձայն մը, որ կ՚ըսէր.- Ա՛յս է իմ ընտրեալ Որդիս, անոր մտիկ ըրէք». (ՂՈՒԿ. Թ 34-35)։
