ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բ. եւ Ե. դարերուն՝ հայրաբանական շրջանին, եկեղեցական Հայրեր հետզհետէ «աստուծաբանութիւն» բառին պաշտամունքային կամ պարզ «նկարագրողական» իր իմաստի սահմանէն անդին՝ տրամաբանական վերլուծումի, մեկնողական պարզաբանումի ու ուսումնասիրական մեթոտի, քննողական տարողութիւն եւ տարածք տուին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մինչեւ այսօր խօսեցանք յաջողութեան հասնելու համար անհրաժեշտ բազմաթիւ երեւոյթներու մասին. երեւոյթներ՝ որոնք շօշափելի ըլլալէ աւելի վերացական, հոգեկան ու մտային էին. այդ բոլոր երեւոյթները եթէ միատեղենք աշխատանքի ու աշխատասիրութեան հետ, յաջողութիւնը կ՚ըլլայ անխուսափելի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սա անուրանալի ճշմարտութիւն մըն է, թէ մարդ ունի թերութիւններ եւ տկարութիւններ. մէկ խօսքով՝ մարդ անկատար է, բայց պէտք է կատարելութեան ձգտի, քանի որ իր երկնաւոր Հայրը կատարեալ է եւ ինքն ալ Անոր նմանութեամբ եւ պատկերով ստեղծուած է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաջողութեան ճամբուն վրայ պէտք է յատուկ ուշադրութեան առարկայ դարձնել փոքր մանրամասնութիւնները, որոնք կարելի է նաեւ անուանել մանրուքներ. իրականութեան մէջ մանրուքները կարեւոր ըլլալով հանդերձ շատ անգամ արգելք կը դառնան մարդուն յաջողութեան.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բառերը, առանձին առնուած, միտք մը չեն արտայայտեր։ Ուստի, բառերը եթէ զատ զատ առնելու ըլլանք, միտք չեն արտայայտեր, այլ անոնք առանձին հասկացութիւններ են։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր յաջողութեան համար պիտի ստեղծենք նոր պայման մը՝ նոր սահմանում մը. «առողջ դժգոհութիւն». ձախողութենէն յաջողութիւն անցնիլը կախուած է բաւարարուածութենէն, ինչպէս նաեւ առողջ դժգոհութենէն. իր էութեան մէջ առողջ դժգոհութիւնը մտածելակերպ է, որ կը հաւասարակշռէ դժգոհութիւնն ու գոհունակութիւնը.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Բազմութիւնը սկսաւ ուրախութեամբ զԱստուած օրհնել բարձր ձայնով՝ այն բոլոր հրաշքներուն համար որոնք տեսեր էին». (ՂՈՒԿ. ԺԹ 37)։
Չէ՛ անցած հրաշքի դարը, եւ ոչ ալ կ՚անցնի. ուստի պէտք է իրատես ըլլանք եւ վստահինք Տէր Յիսուսի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաջողութեան ճամբուն վրայ դժուարութիւնները անխուսափելի են, սակայն, պէտք է լաւապէս հասկնալ, թէ այս սխալները արդիւնք են արտաքին հանգամանքներու, թէ ոչ սեփական հոգեբանութեան, որովհետեւ դժուարութիւններու մեծամասնութիւնը արտաքին հանգամանքներէ աւելի ծնունդ կ՚առնէ բացասական մտածողութենէն, վախէն, որոնք մեծապէս կ՚ազդեն մարդու ընտրութիւններուն եւ որոշումներուն վրայ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ես եմ աշխարհի լոյսը. ան որ իմ ետեւէս կու գայ, խաւարի մէջ պիտի չքալէ, հապա կենաց լոյսը պիտի ունենայ». (ՅՈՎՀ. Ը 12)։
Լոյսը, արդարեւ, ամենէն արագընթաց եւ ամենէն արագ տարածուող եւ շրջապատը պատող բնական երեւոյթ մըն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաջողութեան մէջ առաջնահերթ պէտք է ըլլայ ինքնագոհացումը. մարդ պէտք չէ՛ յաջողի ուրիշները «գոհացնելու» եւ կամ ուրիշներու մօտ «նախանձ» ստեղծելու համար, այլ պէտք է յաջողի նախ եւ առաջ ինքն իր անձին համար եւ չբաւարարուի այդ յաջողութեամբ, որովհետեւ իւրաքանչիւր յաջողութիւն նոր յաջողութիւններու փնտռտուքին կ՚առաջնորդէ մարդ արարածը, ինչ որ զինք հեռու կը պահէ լճացումէ.
