Արխիւ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Որքան որ չորս Աւետարանի սկիզբներէն մինչեւ վերջին գլխոյն մէջ, գրեթէ ամէն տեղ Յիսուսի արտասանած գոնէ մէկ համառօտ խօսքին յիշատակութեանը կը հանդիպինք, սակայն Փրկչին ամենէն երկար եւ անընդհատ մէկ բանախօսութիւնը ամբողջապէս գրուած կը գտնեն Մատթէոսի Աւետարանի Ե. գլուխէն սկսեալ մինչեւ Է. գլխոյն վերջը։

Մոսկուայէն բողոքի վրայ բողոք կը հնչէ Երեւանի եւ Արեւմուտքի միջեւ տակաւ խորացող յարաբերութիւններուն դէմ:
Ըստ Ռուսաստանի բանբերներուն՝ Հայաստան այժմ կը գտնուի խաչմերուկի մը վրայ. անոնք մտահոգ են նաեւ ռազմակայանի ապագային համար:
 

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ե. դարու թարգմանական գործունէութիւնը շարունակուեցաւ նաեւ Զ. դարուն։ Այս ժամանակներուն թարգմանուեցան Գրիգոր Նազիանզացիի, Գրիգոր Նիւսացիի, Գրիգոր Սքանչելագործի, Աթանասի, Փիլոնի, Նոնոսի, Փիլոքսէնի, Տիմոթէոսի եւ ուրիշներու գործերը՝ որոնք առհասարակ, մանաւանդ Փիլոնը, հայ մատենագիրներու վրայ մեծ ազդեցութիւն ունեցան։

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Կը շարունակենք ներկայացնել Մերուժան Պարսամեան հրապարակախօսը, նկատի ունենալով անոր ինքուրոյն ոճը եւ հարցերն ու առօրեայ խնդիրները քննելու եւ ճիշդ կերպով վերլուծելու իւրայատկութիւնը: Պարսամեան «Շանթ»ի թիւերու վերջին էջերուն վրայ Շանթարգել ծածկանունին տակ խօսած ու նկարագրած է տարբեր հայորդիներ:

Հայկական բարեգործական ընդհանուր միութիւնը բժշկական օգնութիւն կը փութացնէ Արցախէն տեղահանուած ընտանիքներուն:
Աշխարհատարած բարենպատակ կազմակերպութիւնը միշտ քայլեր կ՚առնէ՝ բռնի հայրենազրկեալներու առկայ հրատապ կարիքներուն դիմաց:
 

Լոնտոնի մէջ կազմակերպուած Եւրոպական քաղաքական համայնքի 4-րդ գագաթաժողովը առիթ դարձաւ միջազգային հրատապ օրակարգի խնդիրներու արժեւորման:
Երեւանէն եւ Պաքուէն իրերամերժ պնդումներ՝ Փաշինեան-Ալիեւ հանդիպման վիժեցման շուրջ:
Հայաստան-Ֆրանսա ռազմական համագործակցութեան անդրադառնալով՝ նախագահ Էմմանիւէլ Մաքրոն յայտնեց, որ դաշնակիցներու զիրար զինելը բնականոն է՝ ինքնապաշտպանութեան նպատակով:

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Նիւթականը կրնայ որպէս վստահելի ճանապարհ թուիլ հեղինակութիւն եւ երջանկութիւն ձեռք բերելու համար։ Ի վերջոյ, լուրջ գումարներ վաստակած մարդոց մեծամասնութիւնը կը ներկայանայ յաջողութեան օրինակ մը՝ ապրելով կատարեալ թուացող կեանք մը։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ վհատած, անյոյս մօտեցում մը կ՚ունենանք հայ լեզուի ներկայ վիճակին եւ մանաւանդ անոր ապագային, լաւապէս գիտակցելով որ ժամանակը աւելիով պիտի բորբոքէ նահանջի երթը՝ որուն ակամայ ականատեսներէն ենք բոլորս. սակայն պահ մը թշուառ այդ վիճակէն դուրս կու գանք, տեսնելով երիտասարդներ ու երիտասարդուհիներ, որոնք որպէս մէյ մէկ փարոս, կու գան լուսաւորելու խաւարը, միւս հասութաբեր բոլոր ճիւղերը մէկդի դրած իրենց անձերը հայագիտութեան նուիրելով. թէեւ թիւով քիչ են անոնք, սակայն յոյսի փարոս մըն են. առաքեալներ՝ որոնք կու գան յանձն առնել հայոց լեզուի պահպանումը՝ հակառակ ժամանակի ամէն տեսակ դժուարութիւններուն:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Ընտանիք…:
Կառոյց մը, որ այսօր կորսնցուցած է իր վաղեմի իմաստը, ծանրութիւնը: Աւելին, կորսնցուցած է իր նուիրականութիւնը, սրբութիւնը: