Արխիւ

Պէշիկթաշի ընտանիքը մեծ խանդավառութիւն ապրեցաւ անցեալ շաբաթավերջի Ս. Աստուածածնի տօնակատարութիւններով։ Թաղի համանուն եկեղեցւոյ համալիրէն ներս բարձր տրամադրութիւն ստեղծուեցաւ։

Հայաստանի Արտաքին գործոց նախարարութիւնը արձագանգեց Լաւրովի վերջին յայտարարութիւններուն:
Փութինի Ատրպէյճան այցով ի յայտ կու գայ, թէ Ռուսաստանի ազդեցութիւնը կը նուազի Հարաւային Կովկասէ ներս:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Այսօր կ՚ոգեկոչենք բարեյիշատակ ու յաւէտ ողբացեալ Վարդան Օզինեանը. մահուան հինգերորդ տարելից… Բի՜ւր յարգանքով եւ անսահման կարօտով կը խոնարհինք անթառամ յիշատակին առջեւ՝ հերթական անգամ անդրադառնալով իր մարմնաւորած կերպարի վեհութեան։

ՄՈՒՀԱՄՄԱՏ ԱԼ-ՄԱՂՈՒԹ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Արաբ Հերակլ Պուարոն վերադարձաւ իր գրասենեակ յոգնած, ու հարցուց իր քարտուղարուհիին՝ Ֆաթմային, թէ իր բացակայութեան ոեւէ մէկը հարցուցա՞ծ էր իր մասին, ու ան հերքեց այդ: Ան անտարբերութեամբ թերթատեց իրեն հասած նամակներն ու հեռագիրները, ապա մէկ կողմ դրաւ՝ անոնց մէջ կարեւոր բան չըլլալուն համար, ապա պառկեցաւ իր սովորական բազմոցին վրայ, իր ոտքերը կօշիկներով երկարեց թերթերու, շաբթական թէ ամսական պարբերականներուն վրայ, որոնք այդ առաւօտ լոյս տեսած էին, ու սկսաւ ծխախոտին ծուխը օդին մէջ փչել, մինչ կ՚երազէր մեծ դատին մասին, որ կը ցնցէր հասարակական կարծիքը…

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայ գրականութեան մէջ ունինք շատ մը հսկաներ եւ ամէն մարդ ունի գրողներու միջեւ իր նախընտրութիւնը. մին նախամեծար կը նկատէ Թումանեանը, ուրիշ մը՝ Իսահակեանն ու Ահարոնեանը. «նախամեծար» գրող մը ընտրելը ինծի համար երբեք ալ հարցականի տակ չէ՛ եղած. ես բոլորէն աւելի սիրած եմ Շահան Շահնուրը, իր ունեցած ըմբոստ հոգիին ու հայրենիքի հանդէպ զգացած իր խոր յուզական աշխարհին համար:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Ճի՞շդ է այն մտածումը, թէ մարդ ինչ որ ցանէ՝ այն կը հնձէ:
Պատասխան. Անշուշտ: Սողոմոն իմաստուն կը գրէ. «Չարութիւն [մեղք] ցանողը ունայնութիւն կը հնձէ եւ անոր բարկութեան գաւազանը պիտի կորսուի» (Առ 22.6): Այս բացարձակ ճշմարտութիւն է:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Բարոյական կատարելութեան հասնելու ձգտումը մարդկութեան մէջ ամէն ժամանակ եղած է եւ կա՛յ, եւ այդ ստացած է տեսակ տեսակ ուղղութիւններ։ Այսպիսի ուղղութիւններէն մէկն է եղած մենակեաց հոգեւոր կեանքը՝ որ է «ճգնաւորական» եւ «անապատական» կեանքը՝ յատուկ ո՛չ թէ միայն քրիստոնէութեան, այլեւ՝ աւելի հին արեւելեան կրօններու. զոր օրինակ, պուտտայականութեան եւ հրէութեան։

Հայ իրականութիւնը կը սգայ զուիցերահայ ազգային բարերար Տիգրան Իզմիրլեանի կորուստը։ Ան իր սերունդի տիրական ու խորհրդանշական դէմքերէն մին էր, գործարար կեանքէ ներս արձանագրած էր մեծ յաջողութիւններ, որոնց արդիւնքէն լայն բաժին դուրս բերած էր հայութեան համար։

Արեւմտեան Եւրոպայի հայրապետական պատուիրակ Տ. Խաժակ Արք. Պարսամեան շաբաթավերջին Ս. Աստուածածնի վերափոխման տօնին առթիւ այցելեց Հոլանտայի Մաստրիխտ քաղաքը։