Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Թերեւս նիւթական արժէքներ լա՛ւ տեսնելու եւ հասկնալու համար, պէտք է կարելի եղած չափով մօտէն դիտել։ Բայց բնական գեղեցկութիւններ եւ մանաւանդ գաղափարական արժէք ներկայացնող ճշմարտութիւններ լաւ հասկնալու, անոնց իմաստին թափանցելու համար ո՛չ թէ մօտէն, այլ պէտք է քիչ մը հեռուէն՝ բարձրէն դիտել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Այս անգամ մեր ուշադրութիւնը կը դարձնենք երկու թանկագին արժէքներու վրայ՝ որոնք մարդուն յատուկ բարոյական ստացուածքներ են։ Ուստի, գործնական եւ զօրաւոր դատողութիւն մը աստուածային շնորհ մըն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Անհատի մը խիղճը, որ ո՛չ թէ միայն մարդուն ուղիղ եւ պատուաւոր կեանքի մը առաջնորդը, այլ նաեւ համայնքին բարձրագոյն օգուտին ծառայող ուժեղ ազդակ մըն է, կրնայ յաճախ քունի կամ թմրութեան վիճակի մը, նոյնիսկ բոլորովին մահացումի ենթարկուիլ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ի՜նչ հրաշալի տեսարան մըն է, ո՜րքան տպաւորիչ է դիտել մէկը՝ յառած աչքը երկինք, կ՚աղօթէ եւ կը յուսայ բան մը՝ որմէ աւելի արժէք ունեցող ո՛չինչ կայ՝ կեա՛նք մը՝ խաղաղ, առողջ եւ չափաւո՛ր։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Քննադատութիւնը որքան որ անհաճոյ երեւի, անհրաժեշտ պայմաններէն մէկն է յառաջդիմութեան։ Ըսենք, անիկա մղիչ ուժ մը, գրգիռ մը, գործօն մըն է մարդկային կեանքին բարեփոխութեան՝ թէ՛ անհատապէս, եւ թէ՛ հաւաքաբար՝ դէպի լաւը, դէպի կատարեալը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կը շարունակենք խորհրդածել անհաւատարմութեան մասին։ Անհաւատարմութիւնը, ամուսնական միութեան մէջ, քանդիչ եւ աւերիչ դեր մը կը խաղայ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կը շարունակենք խորհրդածել «անհաւատարմութեան» մասին, եւ յատկապէս՝ ամուսնական նուիրական միութեան մէջ ամուսիններու՝ այր-մարդուն կամ կին-մարդուն անհաւատարմութեան մասին։ Անուսնական փոխադարձ խոստումին մէջ աւելի եւս կարեւորութիւն կը ստանայ հաւատարմութիւնը, քանի որ ամուսնական միութիւնը «խորհուրդ» մըն է՝ աստուածային հաստատութի՛ւն մը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հաւատարմութիւնը՝ օրէնքին կիրարկման ամենակարեւոր ազդա՛կն է։ Օրէնք մը, կանոն մը որքան ալ արդար եւ նպաստաւոր ըլլայ, որեւէ արժէք չի՛ ներկայացներ, եթէ հաւատարմութեամբ չգործադրուի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ուրեմն կը շարունակենք խորհրդածել անհաւատարմութեան մասին, մանաւանդ ընտանեկան սրբազան ու նուիրական միութեան մէջ՝ ուր յատուկ կարեւորութիւն մը կը մտանայ եւ կարեւոր դեր մը կը խաղայ, անոր գոյապահպանման եւ գոյատեւման հարցին մէջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր նախորդ գրութեան մէջ, անհաւատարմութեան հարցին, զանազան կարծիք եւ տեսակէտներ ներկայացուցած, եւ ըսած էինք, թէ բնազդը մարդուս հզօրագոյն ազդակն է, որ կը վարէ անոր շարժումները, արարքները եւ արտայայտութիւնները։ Այսպէս կը կարծէին ոմանք եւ կը շարունակէին. կրօնքը եւ բարոյական կանոններ պէտք չէ՛ որ արգելք հանդիսանան եւ ջանան զսպել եւ չափաւորել բնազդը։