ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ միշտ կարօտը եւ պահանջքը ունի ապաւինելու եւ վստահելու մէկու մը՝ որ ինքզինք ապահով եւ անվտանգ զգայ։ Եւ մարդուն ամենավստահելի ապաւէնն է իր Արարիչը՝ Աստուած, քանի որ Ան է նաեւ Նախախնամը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ինչքա՜ն պիտի ուզէի, որ այս տողերուն փոխարէն դէմդ դրուած ըլլար ճերմակ մաքուր էջ մը. չմրոտուած անծայրածիր պարապութիւն մը պարզապէս, որ չ՚երգեր ունայնութիւնը մարդոց յոյզերուն եւ սին վրդովմունքը կեանքի էութեան. այս թուղթերը զոհերն են մեր ապրումներուն ու խռովքներուն, մտածումներուն եւ գաղափարներուն. լուռ ունկնդիրներն ու հանդիսատեսները մեր քաոսային գոյութեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Որքա՜ն հետաքրքրական է թուղթին եւ գրիչին հանդիպումը եւ հանդիպումով գոյացած հրաշալի միութիւնը։ Թուղթը կարօտը ունի գրիչին, եւ գրիչն ալ՝ թուղթին, ճիշդ այնպէս՝ ինչպէս երկու հինաւուրց բարեկամի իրարու նկատմամբ կարօտը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդկային բնութեան մէջ գերիշխանութիւնը կը պատկանի հզօրներուն, իսկ տկարները ենթակայ են ստրկութեան. գերակայութեան օրէնք՝ որ անփոփոխ է: Անհասկնալի պայքար մը ուժի եւ հնազանդութեան միջեւ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ամէն ինչ որ դուրսէն մարդուն ներսիդին կը մտնէ, չի կրնար զանիկա պղծել, որովհետեւ ոչ թէ անոր սրտին մէջ կը մտնէ, հապա փորը եւ արտաքնոցը կ՚ելլէ (ուստի բոլոր ուտելիքները մաքուր են)։ Եւ շարունակեց.- Ի՛նչ որ կ՚ելլէ մարդուն ներսէն, անիկա կը պղծէ մարդը…». (ՄԱՐԿ. Է 18-20)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայկական մամուլի մէջ կարելի է բազմաթիւ յօդուածներ ու վերլուծականներ գտնել «Հայ կին» խորագրին տակ. այդտեղ սակայն կարելի է գտնել բազմաթիւ հակասութիւններ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամէն արդիւնք անպայման պատճա՛ռ մը ունի, եւ ո՛չ մէկ կասկած այս մասին։ Ապա ուրեմն, կա՛յ ծածուկ «զօրութիւն» մը՝ անտեսանելի պատճառ մը, որ կը ստեղծէ եւ գոյութեան կը կոչէ ամէն ինչ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ժամանակ մը ետք կը նկատեմ, որ բոլոր բարոյական ազնիւ սկզբունքները, որոնք փորձած են մեզի սորվեցնել, միայն իտէալական կեանքի մը համար պատշաճ է ու վայելուչ. այնպէս ինչպէս սէրը, նոյնպէս բարոյական պատուական սկզբունքները կարծես յատուկ ըլլան լոկ գրականութեան համար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել յատուկ անուններ՝ Սուրբ Գիրքէն, մեր սիրելի՜ ընթերցողներուն։
ԿԵՍԱՐԻԱ. Պաղեստինի մէջ այս անունով կը կոչուէին երկու քաղաք.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երբեւէ տեսա՞ծ էք ոճրագործ մը, որուն ամենէն սերտ ու սիրելի նշանաբանը ըլլայ «մի՛ սպաններ» եւ կամ պոռնիկ մը՝ որ «մի՛ շնար»ը կեանքի կարգախօս ընտրէ. եւ կամ երբեւէ տեսա՞ծ էք ազգ մը, որ ամբողջ հոգիով ու սրտով հաւատայ, որ իր «միակ փրկութիւնը հաւաքական ուժի մէջ է», սակայն հաւատալով հանդերձ իրարմէ այնչա՛փ անջատուած ու խզուած ըլլայ՝ ինչքան հայ ժողովուրդը:
