ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր մարտի 21-ն է. օր՝ որ Միացեալ ազգերու կրթական, գիտական եւ մշակութային կազմակերպութեան (UNESCO) կողմէ յայտարարուած է որպէս «Համաշխարհային բանաստեղծութեան օր» եւ այս օրը լաւագոյն առիթը կը համարենք բարձրաձայնելու այն ճշմարտութիւնը, որ մեր մէջ գրեթէ կորսուած են բանաստեղծներն ու բանաստեղծութիւնները եւ կամ նոյնիսկ եթէ անոնք կան՝ անտեսուած ու արժեզրկուած են:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընդհանրապէս կը գանգատին, որ աշխարհի վրայ կան շատ թիւով չար մարդիկ, որոնք իրենց չարիքներով վնաս կը պատճառեն մարդոց։ Արդարեւ աշխարհի սկիզբէն եղած են «չար» եւ չարամիտ մարդիկ, որոնք վնաս հասցուցած են աշխարհի եւ մինչեւ իսկ պատճառ եղած են աղէտներու։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երէկ լոյս տեսած մեր «Թուրքիոյ եւ Հայաստանի հաշտութիւնը» խորագրեալ յօդուածին լոյսին տակ, այսօր կ՚ուզենք անդրադառնալ ժողովուրդի ունեցած մօտեցումին մասին, որովհետեւ կը հաւատանք, որ պետութեան մը որոշումներն ու քաղաքականութիւնը՝ մանաւանդ ժողովրդավար երկիրի մը մէջ պարտի հայելին ըլլալ ժողովուրդի կամքին ու ձգտումներուն՝ եւ ո՛չ սեփական շահերու վրայ հիմնուած որոշումներու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քրիստոնեան ստուգիւ այն անձն է, որ գիտէ համբերել։ Պօղոս առաքեալ համբերութիւնը առընչակից կը ներկայացնէ սիրոյ. «Սէրը կ՚արդարացնէ ամէն բան, կը հաւատայ ամէն բանի, կը համբերէ ամէն բանի». (Ա. ԿՈՐՆԹ. ԺԳ 7)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պատմութիւնը ինքզինք կը կրկնէ...
Այս նիւթին մասին ո՞ր երրորդ սեւագրին է որ կը գրեմ՝ չեմ գիտեր, սակայն զգայուն նիւթ ըլլալով հանդերձ պէտքը կը զգանք գրելու այս մասին. վերջերս մամուլի էջերուն մէջ կը հանդիպինք Թուրքիոյ եւ Հայաստանի յարաբերութեանց կարգաւորման գործընթացներու մասին, հակառակ այն իրողութեան, որ մի քանի օրեր առաջ Հայաստանի Հանրապետութեան արտաքին գործոց նախարար Արարատ Միրզոյեան յայտարարեց, թէ «շօշափելի արդիւնքներ չկան»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել հատուածներ Եզնիկ Կողբացիի «Եղծ Աղանդոց»էն։
«Հրամանքո՞վ (=ճակատագիր), կ՚ըսեն, կը մեռնին մարդիկ, թէ առանց հրամանքի»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ ըսած ենք, որ ԺԱՄԱՆԱԿ-ի էջերուն մէջ գրելը պատիւ մըն է գրողի մը համար, որովհետեւ անոր էջերուն մէջ յայտնուած են շատեր՝ որոնք որպէս մեծեր կը յիշուին այսօր պատմութեան եւ գրականութեան մէջ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ եթէ կ՚ուզէ իր հոգեւոր կեանքը իբրեւ հաւատքի կեանք զօրացնել, շատ կարեւոր է իր անձը փորձել, ինքզինք քննել ատեն ատեն։ Ասոր համար է, որ առաքեալը կը պատուիրէ. «Փորձեցէք ձեր անձերը հաւատի մէ՞ջ էք»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր մտաւորականներէն շատեր ունէին այն կանխազգացումը, որ գրեթէ ամէն սրբազան արժէք ժամանակի «զարգացում»ին հակառակ պիտի նահանջէ, այդ իսկ պատճառով երբ ուրիշ գրողներ գրականութիւն ընել կը փորձէին, իրենք ամէն ջանք ի գործ կը դնէին ամուր սիւներու վրայ հաստատելու համար այն արժէքները, որոնց դժբախտ հեռանկարը յստակ պատկեր մը ունէր անոնց համար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Բայց այն օրերը այն նեղութենէն յետոյ արեգակը պիտի խաւարի եւ լուսինը իր լոյսը պիտի չտայ։ Եւ աստղերը երկինքէն պիտի թափթփին եւ երկնքի մէջի զօրութիւնները պիտի շարժին։
