Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Քրիստոնեայ պաշտամունքը ո՛չ միայն կը վերյիշէ մեզ փրկող իրադարձութիւնները, այլ նաեւ կ՚այժմէագործէ եւ առկայ կը դարձնէ զանոնք։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայ գրականութեան մէջ յոռետեսները բազմաթիւ են. յոռետես են անոնք՝ որոնք երբեք չկրցան տեսնել այն Հայաստանն ու հայութիւնը, որուն երազը տասնամեակներ շարունակ հիւսեցին. անոնք յոռետե՞ս ծնան, թէ ոչ յոռետես դարձան։ Հայ մտաւորականներէն Եղիա Տէմիրճիպաշեան 9 մարտ 1893 թուականին գրած իր մէկ յօդուածին մէջ կ՚ըսէ. «յոռետես» եմ, «յոռետես» եղայ»։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Եկեղեցին ունի բազմաթիւ զանազան սովորութիւններ, վարժութիւններ՝ որոնք անդրադարձման առիթներ կը ներկայացնեն հաւատացեալներու, ուշադրութիւն դարձնելու սովորական աշխարհային կեանքէն՝ դէպի հոգեւոր ճշմարտութիւններու։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մենք ալ կ՚ուզէինք մտաւորականին պէս լաւատեսութեամբ նայիլ մեր հայկական սփիւռքին. մենք ալ կ՚ուզէինք եւ հազա՜ր երանի կու տայինք, որ ունենանք նոր սերունդ մը, որ իրապէս շատ աւելի հայրենասէր է քան նախկին սերունդները, սակայն պատկերը այդ մէկը չի ներկայացներ: 

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Անպէտ, անիմաստ եւ անհիմն աւանդութիւններուն կառչած մնալու ջանքերը մարդիկը կը տանին նախապաշարումի։ Նախապաշարեալ մարդիկ կը յաւակնին ինքնավստահ ցոյց տալ իրենց գիտցածը եւ շրջանակին։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վերջերս կազմուած գրական հաւաքոյթի մը ընթացքին տարիներու ծանրութեամբ մտաւորական մը խօսք առնելով փորձեց ներկաներուն մէջ սերմանել այն համոզումը, որ մեր ազգին մերօրեայ վիճակը՝ հակառակ տագնապներուն եւ անկումային դրութեան այնքան ալ թշուառ չէ եւ դիտել տուաւ, որ այսօր ի յայտ եկած է շատ աւելի գիտակից, իր ինքնութեան մէջ անշեղ սերունդ մը՝ որ իր մէջ աւելի հայրենասիրութիւն կը կրէ քան անցեալի սերունդները:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մեծ պահքի երրորդ կիրակին «Անառակին» կիրակին է, ուր կը պատմուի անառակ որդիի մը, հօրը եւ անառակին եղբօր յարաբերութիւնները՝ որոնցմէ կարելի է քաղել բազմաթիւ հոգեւոր դասեր։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայ ժողովուրդը իր դարաւոր պատմութեան ընթացքին ապացուցեց, որ ինք առասպել է, յաւերժութեան խորհրդանիշ մը. կրնայ թուիլ, որ «յաւերժութեան խորհրդանիշ»ը ազգը «բարձրացնել»ու համար ըսուած խօսք մը ըլլայ, սակայն, ճշմարտութիւնը այդպէս չէ. պարզապէս մեր ազգը նման է այն ծերունիին, որ հողին կը յանձնէ զաւակներ ու թոռներ, կը սկսիս մտածել, որ ահաւասիկ վերջն է, կորուստը անխուսափելի է, բայց ինչ որ անբացատրելի հրաշքով դարձեալ կ՚ապրի։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մեր գրութեան խորագիրը «յուսահատութիւն» գրել յարմար նկատեցինք, քանի որ երբ բժշկութեան համար կ՚աղօթենք մեր հիւանդութիւններուն համար, պէտք է գիտնանք, որ ամենածանր հիւանդութիւնը՝ յուսահատութի՛ւնն է։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն մօտաւորապէս 23 տարիներ առաջ, երեքշաբթի, 11 սեպտեմբեր 2001 թուականին, Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու Նիւ Եորք նահանգին մէջ տեղի ունեցաւ յայտնի «9/11» գործողութիւնը, որ չես գիտեր ինչո՞ւ, ամբողջ աշխարհին վրայ մեծ ազդեցութիւն մը ունեցաւ. մէկէն ի մէկ խոր ազդեցութիւն մը ձգեց ու յանկարծ աշխարհը ամբողջ զգաց ահաբեկչութեան դաժանութիւնը: