ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
ԺԹ. դարու իմաստասէրներէն գերմանացի Նիցչէ, իր փիլիսոփայութիւնը կը ձեւաւորէր «մարդ»ու էութեան շուրջ եւ կը հասնէր այն եզրակացութեան, թէ՝ մարդը ամբողջ տիեզերքին գերագոյն էակն է, այն «կատարելութիւնը», որուն պէտք է հպատակէին եւ ենթակայ ըլլային բոլոր էակները եւ էութիւնները, քանի որ ան կարող էր ամէն ինչի ձեռնարկել եւ յաջողիլ, կատարելագործել։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Արդի գիտութիւնը կը փաստէ, որ մանուկները իրենց կենսաբանական յատկութիւնները կը սկսին ճանչնալ 8-10 տարեկաններու միջեւ, թէեւ աւելի հին հոգեբաններ կը հաւատան, որ մանուկը կը ծնի եւ լոյս աշխարհ կու գայ արթուն սեռական բնազդով, խորթ ըլլալով այդ ապրումներուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պատմութիւնը նոյնանման դէպքերու յաջորդաբար կրկնութիւնն է, կ՚ըսուի ընդհանրապէս, եւ կեանքի փորձառութիւնն ալ կը հաստատէ այս համոզումը։ Բայց իրապէս պատմութիւնը կրկնութի՞ւն է, եւ կամ ի՞նչ է այդ կրկնութեան պատճառը, եւ ո՞ր պայմաններ կը ստեղծեն այդ կրկնութիւնը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Իւրաքանչիւր մարդու համար մեծութիւնն ու շրջանակի մէջ հաստատուած անձի մը տպաւորութիւն ձգելու հասկացողութիւնը տարբեր համոզում ու հասկացողութիւն ունի։ Այս մէկը առաւելաբար կը կազմաւորուի պատանեկութեան շրջանին, ուր ընկերութեան մէջ տեղ գրաւելը աւելի էական կը դառնայ. պատանին կ՚ուզէ իր զգալի ազդեցութիւնը ունենալ իր հասակակիցներուն մօտ, անոնց մօտ որոշ արժէք եւ պատկեր մը ստեղծելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Եւ եթէ իմ բոլոր ստացուածքս աղքատներուն կերցնեմ ե իմ մարմինս այրուելու տամ եւ սէր չունենամ, օգուտ մը չեմ ունենար». (Ա ԿՈՐՆԹ. ԺԳ 3)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եւ ո՞վ պիտի ուզէր միթէ մերժել հայու այդ թրքախօս զաւակները…
Մի քանի օրեր առաջ ատելութեան թիրախ դարձան մի քանի հայորդիներ, որոնք համարձակութիւնը ունեցած էին թրքերէնով պատասխանել «CNN Türk» լրատուականին Հալէպի մէջ տուած մի քանի հարցերուն՝ կապուած Սուրիոյ մէջ տեղի ունեցած վերջին իրադարձութիւններուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Եւ կը քարկոծէին Ստեփանոսը, որ աղօթք կ՚ընէր եւ կ՚ըսէր.- Տէ՛ր Յիսուս, ընդունէ իմ հոգիս։ Եւ ծունկի վրայ գալով բարձրաձայն աղաղակեց.- Տէ՛ր, այս մեղքը մի սեպեր անոնց։ Այս ըսելով ննջեց։ Սօղոս ալ կամակից էր անոր սպաննուելուն». (ԳՈՐԾՔ. Է 58-59)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդիկ որոշ որոշումներ կայացնելէ ետք կ՚ունենան այն համոզումն ու տպաւորութիւնը, որ կեանքը (եւ գուցէ ճակատագիրը) դիտմամբ ամէն բան հակառակ կը դարձնէ եւ ամէն ջանք ի գործ կը դնէ, որպէսզի այդ որոշումը իրականութեան չհասնի: Այս մէկը հոգեբանական վախ մըն է, որ յառաջ կու գայ ձախողելու մարդկային տկար մտածողութենէն, որովհետեւ մարդ դրական ազդակներուն վրայ կեդրոնանալու փոխարէն, իր կեդրոնացումը կը դնէ ժխտականներուն վրայ, որովհետեւ լաւին համար մտահոգուելու կարիք չունի, սակայն բացասականը կը մտահոգէ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Աւելի երանելի է տա՛լը, քան թէ առնելը». (ԳՈՐԾ. Ի 35)։ Երբ յաճախ կը կարդանք Սուրբ Գիրք «Առաքեալներու Գործեր» գիրքին մէջ կը հանդիպինք վերոյիշեալ համարին։ Այս համարը մեզի կը յիշեցնէ Ս. Ծնունդի առիթով ուրախացնել շուրջինները։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդկային շատ մը ապրումներ, զգացումներ ու յուզումներ յարաբերական են. անոնցմէ է նաեւ անարդարութիւն հասկացողութիւնը, որ հիմնուած կ՚ըլլայ մարդու անձնական փորձառութեան վրայ, ստեղծելով աշխարհին ու մարդկութեան հանդէպ պատկերացում մը:
