ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Այն որ վերջին տարիներուն Հայաստանի Հանրապետութեան վարչապետն ու իր խմբակցութենէն մի քանի գիտոսիկներ յաճախակի կերպով ցեխարձակումներ կը կատարեն Հայ Եկեղեցւոյ եւ Հայ հոգեւորականութեան վրայ, արդէն «բնական» երեւոյթի վերածուած է, ինչքան ալ անբնական ու անտրամաբանական եւ իրենց զբաղեցուցած պաշտօններուն անյարիր ըլլայ իրենց կեցուածքը:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Հայրենի երկինքին տակ ես չեմ քալեր այլ կը թռչիմ…
Հայաստանը քարաստան է կ՚ըսեն, բայց ինծի համար ծաղկաստան է ան…
ՄՈՒՀԱՄՄԱՏ ԱԼ-ՄԱՂՈՒԹ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Առաջինը. Ինչո՞ւ գիշերուան այս ուշ ժամուն այս տակառին մէջ կը պահուըտիս: Իրականութիւնը ըսէ՛, այլապէս կը տեղեկացնեմ պահակին կամ «ՕՓԵՔ»1 կազմակերպութեան:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Մարդ կրնա՞յ ինքնիրմէ արդարութեան ճամբան գտնել ու քայլել անկէ:
Պատասխան. Մարդ իր սեփական կամեցողութեամբ եւ կարողութիւններով չի՛ կրնար արդարութեան ճամբան գտնել եւ անկէ քայլել: Այդ կրնայ ընել, եթէ Աստուծմէ օգնութիւն եւ առաջնորդութիւն գտնէ:
ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Մարդկութիւնը պատմութեան սկիզբէն ի վեր ապրած է երկու հիմնական հասկացութիւններու մէջ, որոնք են խաղաղութիւնն ու պատերազմը։ Երկուքը զիրար կ՚ամբողջացնեն եւ իրարմով կը սնանին:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Լիբանանցիք ոչ-բարիով կը յիշեն իրենց երկիրը բզիկ-բզիկ ըրած քաղաքացիական պատերազմը։ Երկար տարիներ անցած են այդ պատերազմի սկիզբէն (գրեթէ կէս դար) ու տխուրը այն է, որ ներքին պայթումի մը ուրուականը կը շարունակէ հալածել լիբանանցիները։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Լիբանանէն հասած լուրերը բաւական մտահոգիչ են։ Արդեօք Իրանին դէմ Իսրայէլի հակահարուած-պատասխանի գետինը պիտի դառնայ Լիբանանի՞ հարաւը։
Նախ պարտիմ նշել, որ յատկապէս անցեալ օրերուն Լիբանան-Իսրայէլ սահմանային գօտին մեծ լարում ապրեցաւ եւ երկու կողմերը՝ Իսրայէլն ու «Հիզպուլլահ»ը անօրինակ հարուածներ տուին իրարու։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Կ՚ըսեն.- ամէն մարդ, իր ճամբայէն պիտի քալէ,
Սեփական ափով իր ջուրը պիտի խմէ,
Ամէն մարդ, իր հողը պիտի հերկէ,
Իր աչքերով միշտ պիտի դիտէ,
Ու ամէն մարդ իր սրտով պիտի դատէ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Յոբելենական թուականներ կան, որոնք անկիւնադարձային հետեւանք ունենալով հանդերձ կ՚ապահովեն նաեւ տուեալ ժողովուրդին գոյութիւնը, յարատեւութիւնը, բարգաւաճումն ու կենսունակութիւնը։ Ու մեր դարաւոր պատմութեան մէջ, այս օրերուն, այդ թուականներէն ամենէն էականն է 1915-ը, որ արդէն մեր հաւաքական գիտակցութեան վրայ իր հաստատ ու ամուր կնիքը դրած է:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Վահէ օշականի շուրջ 30 տարուան տագնապները կը շարունակուին (2):
