Թրքահայ կեանք

Է­սաեան վար­ժա­րա­նէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ ե­րէկ այ­ցե­լե­ցին Շիշ­լիի գե­րեզ­մա­նա­տու­նը, ու­ղեկ­ցու­թեամբ ի­րենց հա­յե­րէ­նի ու­սուց­չու­հիին՝ Ար­մա­ւե­նի Մի­րօղ­լուի։ Ծա­նօթ է, որ Շիշ­լիի գե­րեզ­մա­նա­տու­նը բա­ցօ­թեայ թան­գա­րա­նի մը մթնո­լոր­տը ու­նի, թէ՛ այն­տեղ ամ­փո­փուած տի­րա­կան դէմ­քե­րու մեծ վաս­տա­կին եւ թէ ընդ­հա­նուր մթնո­լոր­տի խնամ­քին տե­սան­կիւ­նէն։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան նա­խըն­թաց օր հիւ­րըն­կա­լեց Պէ­յօղ­լուի Ս. Ե­կե­ղե­ցեաց թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, ո­րոնց միա­ցած էին նաեւ Տ. Շնորհք Ա­բե­ղայ Տօ­նի­կեան եւ Տ. Միւ­ռոն Ա. Քհնյ. Այ­վա­զեան։ Պէ­յօղ­լուի թա­ղա­կան­նե­րը Գում­գա­բու փու­թա­ցին Ս. Եր­րոր­դու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ տա­րե­կան ա­նուան տօ­նախմ­բու­թեան ըն­դա­ռաջ։

Գո­հուա­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ Պէ­յօղ­լուի Ա­սո­ղիկ Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բէն կարգ մը դպիր­ներ յա­ռա­ջի­կայ օ­րե­րուն պի­տի այ­ցե­լեն Լե­հաս­տան։ Ե­րաժշ­տա­գէտ Նշան Սրկ. Չալ­կը­ճեա­նի սա­նե­րը մաս­նակ­ցու­թիւն պի­տի բե­րեն հո­գե­ւոր ե­րաժշ­տու­թեան փա­ռա­տօ­նի մը։

Պո­մոն­թիի Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ նա­խըն­թաց օր տե­ղի ու­նե­ցաւ մաս­նա­գի­տա­կան բա­նա­խօ­սու­թիւն մը, ո­րու նիւթն էր մին­չեւ վեց տա­րե­կան մա­նուկ­նե­րու հար­ցե­րու պա­րա­գա­յին ծնող­նե­րուն վի­ճա­կած պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւ­նը։ «Մտա­յին հո­գե­բա­նա­կան խորհր­դակ­ցու­թեան կեդ­րոն»էն եր­կու հո­գե­բան­ներ՝ Էն­նա Էօք­քէ եւ Սեր­հան Է­քին այս առ­թիւ հան­դէս ե­կան բա­ցատ­րու­թիւն­նե­րով։

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան ե­րէկ բա­նա­խօ­սու­թիւ­նով մը հան­դէս ե­կաւ Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ։ Օ­րուան նիւթն էր Ս. Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցին, որ ան­ցեալ տա­րի Վա­տի­կա­նի կող­մէ հռչա­կուե­ցաւ «Տիե­զե­րա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ վար­դա­պետ»։

Գա­տը­գիւ­ղի Ա­րա­մեան-Ուն­ճեան վար­ժա­րա­նէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ վեր­ջերս այ­ցե­լե­ցին Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նոց։ Մեր հա­մայն­քի մե­ծա­գոյն բա­րեն­պա­տակ հաս­տա­տու­թեան հա­մա­լի­րէն ներս ա­նոնք ու­նե­ցան վառ տպա­ւո­րու­թիւն­ներ։

Է­սաեան վար­ժա­րա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ վեր­ջերս կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ անգ­լե­րէ­նով ստեղ­ծա­գոր­ծե­լու ուղ­ղեալ միջ­վար­ժա­րա­նա­յին փա­ռա­տօն մը։ Հե­տաքրք­րա­կան այս ծրա­գի­րը կեան­քի կո­չուե­ցաւ ե­րեք հանգ­րուա­նով։

Կրօնական Ժողովի ատենադպիր Տ. Գրիգոր Ա. Քհնյ. Տամատեան շա­բա­թա­վեր­ջին Շնորհք Պատ­րիար­քի վախ­ճան­ման 25-րդ տարելիցին առ­թիւ Գում­գա­բուի մէջ կազ­մա­կեր­պուած ոգեկոչման երեկոյթին ընթացքին հան­դէս ե­կաւ բո­վան­դա­կա­լից ե­լոյ­թով մը։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք Տէր Հօր խօս­քը։

Ֆէ­րի­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քը ե­րէկ վեր­յի­շեց թա­ղի վար­ժա­րա­նի բա­րե­յի­շա­տակ հիմ­նա­դիր ող­բա­ցեալ Զե­նոբ է­ֆէն­տի Մէ­րա­մէթ­ճեա­նը, ո­րու Շիշ­լիի գե­րեզ­մա­նա­տան շիր­մին մօտ տե­ղի ու­նե­ցաւ ո­գե­կոչ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւն մը։ Իր մա­հուան տա­րե­լի­ցին առ­թիւ մաս­նա­ւոր հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն մը կա­տա­րուե­ցաւ, թա­ղի Ս. Վար­դա­նանց ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Տ. Զօհ­րապ Քհնյ. Ճի­վա­նեա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ։

Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան Դպրե­վան­քի տե­սուչ Տ. Թոր­գոմ Վար­դա­պետ Տօ­նո­յեա­նի ե­լոյ­թը Գում­գա­բուի շա­բա­թա­վեր­ջի հա­մեր­գին ըն­թաց­քին: