Թրքահայ կեանք

Համբարձման տօնին զուգահեռ՝ այսօր մեծ խանդավառութեամբ կը նշուի Սուրբ Փրկիչ Ազգային հիւանդանոցի հիմնադրութեան 184-րդ տարեդարձը:
Գթութեան յարկը մեր համայնքէն ներս առանցքային դեր մը կը խաղայ՝ իր բռնած վերելքի ուղիով եւ բացառիկ առաքելութեամբ:

Սուրբ Փր­­կիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի հո­գա­բար­ձու­թեան փոխ-ա­տե­նա­պետ Հեր­ման Պա­լեա­նի ա­նե­րոջ՝ հա­մայն­քիս ե­րէց սե­րուն­դի սի­րուած ու յար­գուած դէմ­քե­րէն հան­գու­ցեալ Նու­պար Չիզ­մէ­ճեա­նի յու­ղար­կա­ւո­րու­թիւ­նը կա­տա­րուե­ցաւ ե­րէկ, Պա­քըր­գիւ­ղի Ծնունդ Ս․ Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Ար­ք. Ա­թէ­շեան ըն­դու­նեց Է­յիւ­պի Ս. Ե­ղիա Եկե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի անդամները, որոնց մասնակցած էր նաեւ ե­կե­ղեց­ւոյ ե­րէց Տ. Մի­նաս Քհնյ. Ճի­հան­կիւ­լեա­ն։

Գալ­ֆաեան Տան տիկ­նանց կազ­մին կող­մէ ե­րէկ սար­քուե­ցաւ նա­խա­ճաշ մը։ Մայ­րե­րու օ­րուան առ­թիւ սար­քուած հա­ւա­քոյ­թին կար­գա­խօսն էր «Բա­րի՛ ե­կար, ա­մառ»։

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նի եր­դի­քին տակ կա­յա­ցաւ Փու­չի­կէ ինք­նա­շարժ­նե­րու մրցանք մը, ո­րուն մաս­նակ­ցե­ցան տասն­չորս հա­մայն­քա­յին վար­ժա­րա­նի հին­գե­րորդ դա­սա­րա­նի սա­նե­րը։

Շա­բա­թա­վեր­ջի Մայ­րե­րու օ­րուան ըն­դա­ռաջ, Է­սաեան վար­ժա­րա­նի եր­դի­քին տակ կը կա­յա­նայ եր­կօ­րեայ քէր­մէս մը, որ իր դռնե­րը հա­սա­րա­կու­թեան առ­ջեւ բա­ցաւ ե­րէկ։ Վար­ժա­րա­նի քէր­մէ­սի յանձ­նա­խում­բին կող­մէ պատ­րաս­տուած ձեռ­նար­կին նպաս­տած է նաեւ ծնո­ղաց միու­թիւ­նը։

Է­սաեան վար­ժա­րա­նի եր­դի­քին տակ տօ­նուե­ցաւ Մայ­րե­րու օ­րը։ Այս­պէս, ման­կա­պար­տէ­զի ա­շա­կերտ­նե­րը Մայ­րե­րու օ­րուան առ­թիւ յայ­տա­գիր մը պատ­րաս­տե­ցին եւ մեծ խան­դա­վա­ռու­թեամբ ներ­կա­յա­ցու­ցին ի­րենց մայ­րե­րուն եւ ու­սուց­չաց կազ­մին:   

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Մխի­թա­րեան լի­սէի տնօ­րէ­նու­հի Ե­ւա Օ­րա­գեա­նը, ո­րուն կ՚ըն­կե­րա­նար Սե­լին Գո­վան։ Հա­ճե­լի զրոյ­ցի ըն­թաց­քին Ե­ւա Օ­րա­գեան մե­զի յայտ­նեց, թէ Մխի­թա­րեա­նի ըն­տա­նի­քը խան­դա­վա­ռու­թեամբ կը պատ­րաս­տուի այս տա­րուան ա­ւան­դա­կան խա­ւի­ծի օ­րուան։

Գա­տը­գիւ­ղի Ա­րա­մեան-Ուն­ճեան վար­ժա­րա­նին մէջ ա­ռա­ջին դա­սա­րան­նե­րու ըն­թերց­ման տօ­նը տե­ղի ու­նե­ցաւ շատ խան­դա­վառ մթնո­լոր­տի մը մէջ։ Դպրո­ցէն ներս մեծ ո­գե­ւո­րու­թիւն ստեղ­ծուե­ցաւ, մինչ հան­դի­սաս­րա­հը ու բե­մը յար­դա­րուած էին գոյնզ­գոյն, նաեւ զա­նա­զան տե­սա­կէ շա­քար­նե­րով։ Ար­դա­րեւ, ա­ռա­ջին դա­սա­րա­նի փոք­րիկ­նե­րը «Շա­քար­նե­րու դա­սա­րան» ա­նուա­նուած են ի­րենց ու­սու­ցիչ­նե­րուն կող­մէ։

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած՝ մա­նուկ­նե­րու զար­գաց­ման գոր­ծըն­թա­ցին վե­րա­բե­րեալ մաս­նա­գի­տա­կան հեր­թա­կան հա­ւա­քոյ­թը տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան։ Իր նման­նե­րու շար­քին երկ­րորդ այս հա­ւա­քոյ­թի նիւթն էր՝ ծնող­նե­րու կող­մէ մա­նու­կի մը ա­ռողջ զար­գաց­ման հա­մար նպաս­տը եւ նպա­տա­կաս­լաց հա­ղոր­դակ­ցու­թեան եզ­րե­րը։