Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ, ամբողջ կեանքի ընթացքին կը ստիպուի ապրիլ զանազան դժբախտութիւններ՝ ցաւեր, վիշտեր, տառապանքներ. բնական երեւոյթ մըն է ասիկա, քանի որ սովորական եւ ընդհանուր է եւ չկայ մէկը, որ այդ ապրումները ապրած չըլլայ իր կեանքին մէջ՝ կարճ ժամանակ մը եւ կամ տեւապէս։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Իմաստութիւն է չգիտցածը գիտնալ, առաքինութիւն է՝ իր թերութիւնը ընդունիլ։ Արդարեւ, երբ մէկը կը կարծէ գիտնալ ամէն ինչ, գիտութեան մէջ քայլ մը չի կրնար յառաջանալ, քանի որ «սորվելիք ո՛չինչ ունի» կը կարծէ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ո՜րքան ողբերգական երեւոյթ մըն է երկու կամքերու բախումը՝ ուր ողջմտութեան եւ խղճին պարտութիւնը կը տեսնուի քմայքին առջեւ։ Ընկերային եւ ընտանեկան կեանքի մէջ կարելի չէ երեւակայել ասկէ աւելի եղերական պարտութիւն մը։ Արդարեւ, ողբերգական տեսարան մըն է տեսնել չափահաս երիտասարդի մը ինքնահաւանութիւնը, երբ հպարտութեամբ կ՚ըսէ.

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Հայ Գիրերու Գիւտը. պայծառագոյն է՛ջը հայոց պատմութեան։ Հայ Գիրերուն Գիւտարարը. ազնուական դէ՛մքը հայ ժողովրդեան՝ Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց՝ դարե՜րու դիմաց կեցող ադամանդեայ ապառա՛ժ…»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ղուկաս Աւետարանիչ իր «Առաքեալներու Գործերը» գիրքին մէջ սապէս կ՚ըսէ. «Յիսուս պատասխանեց.- Դուք չէք կրնար գիտնալ ժամերն ու ժամանակները, որ Հայրը իր իշխանութեամբ որոշած է» (ԳՈՐԾ. Ա 7)։ Արդարեւ, Համբարձումէն ետք, Քրիստոսի փառաւորեալ գալուստը մօտալուտ դարձած է, բայց մարդուս բոլորովին անծանօթ է անոր ժամանակը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ, ըստ էութեան ունի բազմաթիւ պարտականութիւններ այս աշխարհի վրայ, քանի որ ան ստեղծուած է նպատակի մը համար, օգտակարութեան կոչո՛ւմով։ Եւ երբ նկատի ունենանք մարդուն հաւաքական-ընկերային կեանքը՝ անոր առաջնակարգ պարտականութիւնն է օգնել իր նմաններուն, զօրացնել զանոնք իրենց տկարութիւններուն մէջ եւ սրբագրել անոնց թերութիւնները։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Պատրիարքարանի հրատարակութիւններու շարքին, այս անգամ լոյս տեսած է Շնորհք Պատրիարքի «Եօթը Պատգամներ Եօթը Եկեղեցիներու» գիրքը՝ Մայիս 2017 թուականով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Առանց հաստատ հիմ դնելու, կարելի չէ՛ որ ամուր շէնք մը կառուցուի եւ կանգնուի։ Անհիմն շէնքը, արդարեւ, դատապարտուած կը մնայ ի վերջոյ փուլ գալու եւ քանդուելու։ Կառոյցը հաստատուն կը մնայ, երբ անոր հիմը պի՛նդ է եւ ամուր։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Եկեղեցի» բառը կը նշանակէ «հաւաքոյթ»։ Ուստի այս բառը կը գործածուի, ժողովուրդի մը ընդհանրապէս կրօնական բնոյթով համախմբումը ցոյց տալու նպատակով։ «Եկեղեցի» բառը գործածուած է նաեւ Հին Կտակարանի մէջ՝ «ընտրեալ ժողովուրդին Աստուծոյ շուրջ համախմբումի» նշանակութեամբ, այդ հաւաքականութեան իմաստով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Իրաւունք» եւ «ազատութիւն»՝ մարդկային կեանքին նուիրական արժէքներն են, կեանքին սնունդը եւ աւիշը։ Բայց, որպէսզի անոնք իրենց այս կարեւոր ու կենսական դերը կարենան կատարել՝ պէ՛տք է պարփակուին գլխաւոր երկու սահմանի միջեւ։ Այս երկու սահմաններն են՝ «չափաւորութիւն» եւ «օրինաւորութի՛ւն»։ Արդարեւ, չկա՛յ իրաւունք առանց օրինաւորութեան եւ չկա՛յ նաեւ ազատութիւն առանց չափ ու սահմանի։