Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աստուածային Նախախնամութիւնը այն միջոցառումներն են, որոնցմով Աստուած բոլոր արարածները իմաստութեամբ եւ սիրով կ՚առաջնորդէ մինչեւ իրենց վերջին վախճանը։
Յիսուս կը խնդրէ «որդիական թողլքում» մը՝ հանդէպ երկնաւոր Հօր Նախախնամութեան՝ որ կը հոգայ նուազագոյն կարիքները Իր զաւակներուն։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ձեր հոգերը Աստուծոյ ձգեցէք, որովհետեւ Ինքը կը հոգայ ձեր մասին» (Ա. ՊԵՏՐՈՍ Ե 7)։
Պետրոս առաքեալի գրած առաջին ընդհանրական նամակի այս քաջալերական խօսքը ուղղուած է բոլորիս, որ երբեմն կը յուսալքուինք նեղութիւններու, մտահոգութիւններու, դժուարութիւններու ճնշումին տակ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Համավարակի ներկայ նեղութեան օրերուն կը մտաբերենք եւ կը յիշենք յիշատակը՝ Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչի Քրիստոսատիպ չարչարանքներուն, որոնք Աստուծոյ անիմանալի ծրագրին մէջ սքանչելի լրումը եղան մեր Տիրոջ բժշկարար չարչարանքներուն, եւ հակադեղը մեր աշխարհի հոգեւոր բժշկութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Անտարակոյս բոլորս ալ գիտենք, թէ ի՛նչպէս նիւթական աշխարհի մէջ՝ նոյնպէս ալ հոգեւոր աշխարհին մէջ ուժերը միշտ լուռ են. անոնք կ՚արտայայտուին միշտ լռութեան մէջ։ Քիչ անգամ ուժը աղմուկով կ՚արտայայտուի բնութեան մէջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Կեա՛նքը
«Կեանքը բախտ մըն է՝ ըմբռնէ՛ զայն։
«Կեանքը գեղեցկութիւն է՝ հիացի՛ր։
«Կեանքը երջանկութիւն է՝ սորվէ՛ զայն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Անբնական կենցաղ» կը նշանակէ՝ Աստուծոյ հաստատած բնութեան օրէնքներուն հակառակ շարժիլ, անզգոյշ եւ անզուսպ ըլլալ, չափազանցութիւններով տարուիլ եւ անտարբեր գտնուիլ անոնց առթելիք վտանգներուն հանդէպ։ Զոր օրինակ՝ բնութիւնը կը պահանջէ, որ մարդիկ չափաւորութեամբ ուտեն, խմեն, աշխատին, քնանան, պտըտին, վազեն, եւ այլն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Համավարակի պատճառով մարդկութիւնը կ՚ապրի նեղութեան մէջ օրեր՝ որոնք կերպով մը կարելի է նմանցնել Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորչի Խորվիրապեան օրերուն՝ անլոյս, խաւար, բայց յոյս եւ հաւատքով լեցուն տանջանքի օրերուն…։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ֆրանսիզ Ուիլըրտ կ՚ըսէ, թէ՝ երկու ձեռքերու պէս են դրամագլուխը եւ աշխատանքը. եթէ մէկը պակսի, միւսն ալ չի կրնար կատարել իր դերը ընդհանրապէս, եւ եթէ մէկզմէկու հետ կռուին, զիրար կը չէզոքացնեն եւ կը վնասեն, իսկ եթէ իրարու օգնեն, մեծ գործեր կրնան արդիւնաւորել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Պատմութեան ընթացքին բոլոր փիլիսոփաներ դեգերեցին իրենց իմացական ոլորտներուն մէջ, երեւան բերելու «ճշմարտութիւն»ը։ Եւ այսօր ալ համայն մարդկութիւնը կը շարունակէ որոնել «ճշմարտութիւն»ը։
Արդարեւ, ճշմարտութեան որոնումը լոկ իմաստասիրական զբաղում մը չէ, քանի որ ան կը հետաքրքրէ համայն մարդկութիւնը՝ որքան որ շատեր անտարբեր գտնուին անոր հանդէպ եւ անիմաստ նկատեն ճշմարտութեան որոնումը, եւ նախընտրեն ապրիլ կեանք մը՝ աննպատակ եւ անիմաստ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Անկեղծութիւնը, որ կ՚ենթադրէ ճշմարտութիւն, միշտ եղած է ցանկալի առաքինութի՛ւն մը։ Բայց պէտք է խոստովանիլ, թէ անկեղծութիւնը եղած է միշտ հազուագիւտ առաքինութիւն մը նաեւ։