ՀՕՐ ՄԻԱԾԻՆ ՈՐԴԻՆ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ, որպէս բանաւոր էակ, մտքին մէջ ունի շարք մը «ինչո՞ւ»ներ։ Զոր օրինակ, այս «ինչո՞ւ»ներէն մէկն է. «Յիսուս՝ Հայր Աստուծոյ Որդին ինչո՞ւ աշխարհ ղրկուեցաւ, ինչո՞ւ մարմնացաւ եւ մարդացաւ»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ, որպէս բանաւոր էակ, մտքին մէջ ունի շարք մը «ինչո՞ւ»ներ։ Զոր օրինակ, այս «ինչո՞ւ»ներէն մէկն է. «Յիսուս՝ Հայր Աստուծոյ Որդին ինչո՞ւ աշխարհ ղրկուեցաւ, ինչո՞ւ մարմնացաւ եւ մարդացաւ»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եկեղեցւոյ կեանքին մասնակցելու պարտականութիւնը կը մղէ քրիստոնեաները գործելու իբրեւ «վկաներ Աւետարանին» եւ անկէ բխող պարտաւորութիւններուն։ Այս վկայութիւնը փոխանցո՛ւմն է հաւատքին, խօսքով եւ գործով։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Թէպէտ մահը զօրացաւ եւ իշխեց մարդոց վրայ, բայց Աստուած բոլորին աչքերէն արցունքը պիտի սրբէ եւ պիտի ջնջէ այն նախատինքը, որ իր ժողովուրդը կրեց աշխարհի ամբողջ տարածքին։
«Տէրը Ի՛նք խօսեցաւ ասոնք»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Իր թախիծովն անսահման
«Աշնան սա Վարդն է նըման
«Սրտի մը մութ։
«Օրէ՜նքն անգութ…
«Կը մեկնի բոլորը վարդէն,
«Կ՚երթայ ժպիտը մարդէն՝
«Որ աւելնայ
«Հողին վրայ՝
«Ա՜փ մըն ալ հող - ուր սակայն
«Նոր - նոր սերմեր կը դողան…»։
Մ. ԶԱՐԻՖԵԱՆ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդիկ կը խորհին՝ բնական է, քանի որ մարդը բանաւոր էակ մըն է. մարդիկ կը խօսին՝ այս ալ բնական հետեւանքն է բանականութեան, քանի որ մարդ արտայայտել կ՚ուզէ իր խորհածը, իր մտածումը եւ կարծիքները։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մտածականը մարդուս բանականութեան բնական մէկ հետեւանքն է։ Մտածականը յատկապէս փնտռտուք մըն է։ Հոգին կը փնտռէ հասկնալ «ինչու»ն եւ «ինչպէս»ը։ Այս իմաստով, հետաքրքրութիւնը մարդուս յատուկ ընդոծին զգացում մը՝ ներքին մղում մըն է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քէօմիւրճեանց գերդաստանը 17-րդ դարու սկիզբէն նշանաւոր է եղած Պոլիս։ Յատուկ դամբարան մըն ալ կը գտնուէր մինչեւ 1800՝ Պալըգլըյի վաղեմի գերեզմանատունը։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ահաւասիկ, անգամ մը եւս աշակերտներ, ուսանողներ, ծնողներ եւ ընտանիքներ կ՚ապրին վերամուտի ոգեւորութիւնը։ Ի՜նչ փոյթ որ այս տարի այս ոգեւորութիւնը կ՚ապրուի ներկայ համավարակի ստուերին ներքեւ՝ սրտաբեկութեամբ, աննախընթաց պայմաններու մէջ, անորոշութեան եւ զգուշութեան պատճառած անսովոր մթնոլորտի մը ազդեցութեան տակ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պատմութիւնը՝ միշտ ժամանակներու լոյսը, դէպքերու աւանդապահը, ճշմարտութեան հաւատարիմ վկան, բարի խրատներու, օգտակար դասերու եւ զգօնութեան սկզբունքը, վարք եւ բարքի, կենցաղավարութեան կանոնը սեպուած է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ էակը բնաւորութեամբ անյագ է. բաւարարութիւն՝ յագենալ չի գիտեր եւ միշտ աւելին կ՚ուզէ ընդհանրապէս։ Արդարեւ, ասիկա չափաւորութեան՝ չափ եւ կշիռ գիտնալու հարց մըն է։