ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գիտութիւնը կը բարձրաձայնէ, թէ գուշակութիւնները, երազի մեկնութիւններն ու կանխատեսումները գիտական ո՛չ մէկ հիմք ունին, որովհետեւ երազը ինքնին անորոշութիւն մըն է՝ պատահական պատկերներ եւ հետեւաբար անոնց ճշմարտութիւնը գիտականօրէն փաստել կարելի չէ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդիկ, ընդհանրապէս կ՚ուզեն պաշտել եւ իրենց սէրը եւ յարգանքը յայտնել ուժի մը, էակի մը կամ զօրութեան մը, ակնկալութիւններէ մղուած։ Արդարեւ, պաշտամունքը ընդոծին եւ աստուածատուր մղում մըն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այժմ որ խօսեցանք երազներուն սատանայական եւ կամ կախարդական ըլլալ-չըլլալուն մասին, կ՚անցնինք երազներու մեկնութեան. վստահաբար շատեր հետաքրքրուած են, թէ երազահանները ինչքանո՞վ ճշգրիտ բացատրութիւններ կու տան եւ վերջապէս անոնց վերլուծութիւնը ինչի՞ վրայ հիմնուած է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր երազին ինչութիւնը մարդոց համար հարցական է. եթէ երազներ մեկնելը մոգութիւն է, ապա ինչո՞ւ համար Աստուածաշունչին մէջ թագաւորներ կ՚առաջնորդուէին երազներով. Աստուծոյ ծառաները ինչո՞ւ համար երազներուն կարեւորութիւն կու տային:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եթէ մարդ պէտք է պատասխանատու ըլլայ իր գործողութեան եւ արարքին լաւ եւ վատ հետեւանքներու համար, ան պիտի ունենայ առ այդ ոչ միայն որոշեալ չափահասութիւն կամ կատարեալ հասակ, այսինքն՝ առողջ եւ հասուն մտածողութիւն, այլ նաեւ «կամքի ազատութիւն», կամ որ նոյնն է՝ «յօժարակամ հաճութիւն»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գուշակներու եւ մոգերու ամենէն հիմնական ճարտարութիւններէն մէկը երազներու մեկնութիւնն է. երազները մեկնելու սովորութիւնը հին է այնքան՝ ինչքան մարդկութիւնը: Պատմութիւնը կը փաստէ, որ մեր թուականէն արդէն իսկ հազարաւոր տարիներ առաջ Սումերներն ու այլ քաղաքակրթութիւններ երազներու մասին կը գրէին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եկեղեցւոյ հայր՝ Զմիւռնիացի (Իզմիր) եպիսկոպոս, Յովհաննէս առաքեալի աշակերտ՝ համաքրիստոնէական սուրբ։ Ա. դարու այս մեծ եկեղեցական Հայրապետի մասին շատ քիչ ծանօթութիւններ հասած են մեզի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդ արարած իր երկրաւոր կեանքին ընթացքին մի՛շտ ալ փնտռած է իմաստ, ուժ եւ ճշմարտութիւն եւ գուցէ այդ փնտռտուքին լոյսին տակ է, որ հազարաւոր տարիներ առաջ ծնունդ առած է «Մոգական գիտութիւն»ը, որ մարդուն կատարած փորձն է անտեսանելին տեսնելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Այլեւս երկար պիտի չխօսիմ ձեզի, որովհետեւ ահա կու գայ այս աշխարհի իշխանը, որ իմ վրաս ո՛չ մէկ իշխանութիւն ունի». (ՅՈՎՀ. ԺԴ 30)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դարեր շարունակ բազմաթի՜ւ փիլիսոփաներ, պատմաբաններ, գրողներ ու մտաւորականներ սքանչացումով ու հիացմունքով արտայայտուած են հայ ժողովուրդի անկոտրում կամքին, տոկունութեան եւ նոյնիսկ ամենէն դժուարին պայմաններուն մէջ ապրելու բնազդին եւ յամառութեան մասին. ազգ՝ որ բազմաթիւ փորձութիւններու մէջէն անցնելով շարունակած է պահպանել իր լեզուն, մշակոյթը, ինքնութիւնը: Սակայն, վստահաբար այս բոլորը ունի իր պատճառները:
