ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կը խօսինք գրականութեան մէջ գործածուող թրքերէն բառերու մասին, սակայն կը մոռնանք, որ կար ժամանակ, երբ Պոլսոյ մէջ տարածուած էր նաեւ հայատառ թրքերէն գրելու ախտը. հայատառ թրքերէնով գրեցին նոյնիսկ շատ մը անուանի դէմքեր. օրինակի համար, Յակոբ Պարոնեան, Երուանդ Օտեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Աղօթքը սրտին եռանդն է. պարզ նայուածք մը ուղղուած դէպի Երկինք… գոչ մը գիտակցութեան եւ սիրոյ՝ ցաւի եւ վիշտի ծոցէն, նմանապէս ուրախութեան ծոցէն, բաներ մը մեծագոյն՝ որ կ՚ընդլայնէ եւ կը միացնէ մեզ Յիսուսի»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Նախանձ». զգացում մը՝ որ այնքան վատ, այնքան չար եւ նոյնքան վնասակար, միայն վնա՛ս կը պատճառէ ենթակային։
Սուրբ Յովհան Ոսկեբերան նախանձի մասին հետեւեալը կ՚ըսէ. «Մենք երբ իրարու դէմ կը կռուինք, մեր մէջ մախանքն է, որ մեզ իրարու դէմ կը լարէ…։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ կը բողոքենք ու կը քննադատենք, թէ Հայաստանի մէջ այսօր, նոյնիսկ պետական մակարդակի վրայ հայերէն շատ մը բառերու փոխարէն կը գործածուի ռուսերէն եւ օտար բառեր: Սակայն այդ մէկը միայն Հայաստանի համար յատուկ չէ. կամայ թէ ակամայ մարդ իր շրջապատէն ազդուելով իր մայրենի լեզուն կ՚աղաւաղէ. Լիբանանի կամ Սուրիոյ մէջ ապրող հայը արաբերէն, Ամերիկա ապրողը՝ անգլերէն եւ Պոլիս ապրողը բնականաբար թւրքերէն բառեր պիտի խառնէ իր առօրեայ խօսակցութեան մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Տաղաւար տօներու յաջորդող երկուշաբթի օրեր հանգուցեալ հաւատացեալներուն համար հոգեհանգստեան պաշտօն կը կատարուի։ Ի՞նչ է «հոգեհանգիստ»ը։
Հոգեհանգիստը աղօթքի արարողութիւն մըն է, որ կը կատարէ Եկեղեցին՝ Քրիստոսով ննջող իր անդամներուն հոգիներուն համար։
ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Եթէ զիս գտցես՝ Տիրամայր, թէ ինձ ողորմեսցիս՝ սրբուհի, թէ զկորուսեալս շահեսցիս՝ անարատ, թէ զհարթուցեալս յանձանձեսցես՝ երջանիկ, թէ զամաչեցեալս յառաջ մատուսցես՝ բարեշնորհ…». (Գրիգոր Նարեկացի, Աղերս առ Տիրամայր Ս. Աստուածածինն. Բան 2)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կէս գիշերը անցած էր, երբ մարդ ու կին անգամ մը եւս վերսկսան արդէն իսկ աւանդական դարձած իրենց կռիւը. կինը յուսահատութեամբ նոյն յանկերգը կը կրկնէր, մինչ ամուսինը հոգոց մը հանելով դժգոհելով կը խոստանար կատարելապէս ի գործ դնել կնոջ կողմէ բարձրաձայնուած բոլոր հրահանգները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Կը ներեմ բայց չե՛մ մոռնար»։ Nelson Mandela։
Արդարեւ, երբ հինը կը մեռցուի եւ անոր տեղ նորին ծնունդ չի տրուիր, այդ արարքը ոչինչ կ՚արժէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի վրայ չկայ աւելի ապերախտ իրողութիւն՝ քան պատմութիւնը, որուն քմահաճոյքին տրուած է յիշել մէկը կամ մոռնալ՝ ինչ արժանիքի տէր ալ ըլլան անոնք: Մեր յօդուածներուն մէջ յաճախ յիշած ենք անուններ, որոնք եղած են մեծութիւններ, սակայն պատմութիւնը ապերախտ գտնուած է յիշելու անոնց անունը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Սուրբ մը ըլլալ բացառութիւն մըն է. իսկ արդար ըլլալ՝ կանոն»։ Victor Marie Hugo (1802-1885թթ.)։
Արդարութիւնը այն բարոյական առաքինութիւնն է, որ կը կայանայ յարատեւ եւ հաստատ կամքով տալու Աստուծոյ եւ մերձաւորին ի՛նչ որ պարտական ենք անոնց։
