ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Անձնական պիտի ըլլայ արտայայտութիւններս, բայց ապաւինելով իմ սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներուս հանդուրժողութեան կ՚ուզեմ խօսիլ իմ անցեալ երկու տարուան կեանքիս մասին՝ ուր առիթը ունեցայ իմ հոգեւոր աչքով տեսնելէ աւելի՝ մարմնական աչքով ալ տեսնելու զԱստուած իր ամբողջ էութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի փողոցներով անցած ժամանակ ուշադրութիւնս կը գրաւէ հսկայական կառոյցներ, որոնք աւելի քան մի քանի տասնամեակներ՝ գուցէ հասնելով մինչեւ Սովետական Միութիւն, կը շարունակեն մնալ անմարդաբնակ ու լքեալ վիճակի մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ գրիչը՝ ձեռքս կը պատրաստուէի գրել, յանկարծ, աչքիս առջեւ եկաւ գրասեղանիս վրայ գտնուող արուեստական ծաղիկներու փունջը։ Անիկա միշտ հոն էր, բայց այս անգամ աւելի եւս ուշադրութիւնս գրաւեց։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր կեանքի ընթացքը յոյսերու կատարման եւ միաժամանակ յուսախաբութեան ճանապարհորդութիւն մըն է եւ այդ վերջին յուսախաբութիւնը մարդու կեանքին մէջ տխրութիւն եւ տեղ մըն ալ վախ կը յառաջացնէ եւ մենք մարդկային կը նկատենք այդ վախը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քրիստոնեայ իրականութիւնը եւ յայտնութիւնը կ՚առաջնորդէ դէպի աւելի՛ խորաթափանց հասկացողութիւնը ընկերային կեանքին օրէնքներուն։ Եկեղեցին Աւետարանէն կը ստանայ մարդու ճշմարտութեան ամբողջական յայտնութիւնը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր համացանցը լեցուած է խաբեբաներով, որոնք կեղծ հարստութիւն մը ցուցադրելով կը փորձեն նոր սերունդը համոզել եւ ձեւով մը զիրենք առաջնորդել: Նման անձերու գոյութիւնը կը սկսինք տեսնել գրեթէ ամէ՛ն տեղ՝ թէ՛ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու, թէ՛ Թուրքիոյ եւ թէ եւրոպական երկիրներու մէջ եւ անոնց յաջողութիւնը ընդհանրապէս երաշխաւորուած կ՚ըլլայ վիզէ կախուած ոսկիներով, ինքնաշարժներով, հագուստով ու կապուստով, որովհետեւ ներկայ ընկերութեան համար յաջողութիւնը ոսկիներ կրելու, սուղ ինքնաշարժներ վարելու եւ նիւթապէս «ապահով» ներկայանալու մէջ է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մեծ պահքի ներկայ շրջանին մանաւանդ՝ առաքինութիւններու մասին մտածել մեծ կարեւորութիւն կը ներկայացնէ։ Մինչ, խոնարհութիւնը բոլոր առաքինութիւնները կը կանխէ, բայց ցաւալի է, որ ամենէն աւելի ան կը պակսի մեզմէ դժբախտաբա՛ր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր ազգը համեմատած այլ երկիրներու, ժապաւէնի ցուցադրութեան մէջ «քիչ» մը յետամնաց է, այնուամենայնիւ այսօր Հայաստանի մէջ, դժբախտաբար, գոյութիւն ունին այնպիսի ժապաւէններ, որոնք անմակարդակ ըլլալով հանդերձ կը գրաւեն մանուկներու եւ պատանիներու ուշադրութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Լաւագոյնը թշնամին է լաւին»։ Հրէական այս ասացուածքը տիեզերական իմաստ մը ունի եւ ճշմարտութեան համահաւասար արժէք մը կը ներկայացնէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երբեւէ կարելի չէ երեւակայել միանման հասարակութիւն մը, ուր ամէն մարդ ապրի, մտածէ ու գործէ նոյն չափանիշներով եւ տրամաբանութեամբ: Անցեալին ամէն շրջան ունէր գրեթէ միանման մտածողութեան սահմաններ. յստակ քաղաքացիին համոզումները եւ յստակ գիւղացիինը. թէեւ անձէ անձ գոյութիւն ունէին տարբերութիւններ, սակայն անոնց միջեւ գոյութիւն չուէին անդունդներ՝ ինչպէս այսօր, որովհետեւ այսօր չենք կրնար մտածողութեան ճամբով զանազանել գիւղացին քաղաքացիէն, կամ ուսեալը անուսէն, որովհետեւ մեր շուրջ կը տեսնենք քաղաքացիներ՝ գիւղացիին մօտ իսկ գոյութիւն չունեցող յետամնացութեամբ, իսկ շատ անգամ գիւղացիին մօտ կը տեսնենք իմաստութիւն ու հաւասարակշռութիւն. ուսեալ մարդուն մօտ կը տեսնենք ամէ՛ն տեսակ անկրթութիւն, մինչ դպրոց չյաճախող մարդու մը մօտ գիտակցութիւն ու հասունութիւն. այլ խօսքով քաոսային վիճակ մը պարզապէս:
