Հարթակ

Տեսակցեցաւ՝ ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Այն ժա­մա­նակ գոր­ծըն­թա­ցը կը կո­չուէր՝ 5+1 ձե­ւա­չափ. 5-ը՝ ԱՄՆ-ը, Ռու­սաս­տա­նը, Թուր­քիան, Ատր­պէյ­ճա­նը, Հա­յաս­տա­նը, գու­մա­րած Մինս­քեան խմբա­կի խորհր­դա­ժո­ղո­վը, ո­րուն ղե­կա­վարն էր ի­տա­լա­ցի դիւ­ա­նա­գէտ՝ Մար­լէն Ռա­ֆա­յէլ, եւ այս շրջա­նակ­նե­րուն մէջ տա­րուած բա­նակ­ցու­թիւն­ներ տե­ղի ու­նե­ցան: Այդ շրջա­նի Թուր­քիոյ ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար դի­ւա­նա­գէտ՝ Հիք­մէթ Չե­թին այ­ցե­լեց Մոս­կուա, հան­դի­պե­ցաւ ռուս բարձ­րաս­տի­ճան պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րու հետ եւ կա­րե­ւոր պայ­մա­նա­ւո­րուա­ծու­թիւն­ներ ձեռք բե­րուե­ցան:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Այս մէ­կը հե­քիաթ չէ, հե­ռա­ւոր Ա­մե­րի­կա­յի բար­քե­րէն ալ չէ, այլ պա­տա­հած է հետս ու ըն­թաց­քը ա­ւար­տած չէ տա­կա­ւին. Կը յու­սամ միջ­նորդ մը գտնել եւ խն­­դի­րը կար­գադ­րել:

Տեսակցեցաւ՝ ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

-Այս քսան­հինգ տա­րուան ըն­թաց­քին ի՞նչ քայ­լե­րու կրնար դի­մել Հա­յաս­տան, Հա­յաս­տան-Թուր­քիա յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն մէջ նոր ծիր մը բա­նա­լու, եւ փո­խա­րէ­նը ի՞նչ կրնար ը­նել Թուր­քիան՝ նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ վեր­ջին յի­սուն տա­րի­նե­րուն ըն­թաց­քին թրքա­հա­յե­րը այս­քան ի­րա­ւունք չեն ստա­ցած, որ­քան Նա­խա­գահ Էր­տո­ղա­նի ա­ռաջ­նոր­դած ԱՔ կու­սակ­ցու­թեան իշ­խա­նու­թեան գա­լէն ի վեր:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Ա­րե­ւուն ճա­ռա­գայթ­նե­րը կը ջեր­մաց­նեն ան­կո­ղինս, կ­­՚արթնց­նեն զիս: «Ար­դեօք ժա­մը քա­նի՞ է», կը մտա­ծեմ ու ժա­մա­ցոյ­ցիս նա­յե­լով կը ցատ­կեմ տե­ղէս: Ար­դէն ժա­մը տասն է, ինչ­պէ՞ս քնա­ցած եմ այս­քան: Մայրս ալ, ինչ­պէս միշտ, չ­­՚արթնց­ներ. բայց ո­րո­շած եմ ե­կե­ղե­ցի եր­թալ: Օ­րը Ուր­բաթ է, Զօ­րա­վար Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ Սուրբ Պա­տա­րագ կը մա­տու­ցուի, ուր ընդ­հան­րա­պէս կը հա­մախմ­բուին սու­րիա­հա­յե­րը: Պէտք է ել­լեմ ու պատ­րաս­տուիմ, ար­դէն ու­շա­ցած եմ:

Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան 25-ա­մեա­կին առ­թիւ զրու­ցե­ցինք յայտ­նի լրագ­րող-հրա­պա­րա­կա­գիր, վեր­լու­ծա­բան եւ «Ա­նի» ու­սում­նա­սի­րու­թիւն­նե­րու կեդ­րո­նի ղե­կա­վար Թա­թուլ Յա­կո­բեա­նի հետ։ Ստո­րեւ մը ներ­կա­յաց­նենք այս տե­սակ­ցու­թիւ­նը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Մինչ Սէու­տա­կան Ա­րա­բիա-Ի­րան սրա­ցու­մը կը շա­րու­նա­կէ մագլ­ցում ար­ձա­նագ­րել, Չեչ­ե­նիոյ մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Կրոզ­նիի մէջ 2 Սեպ­տեմ­բե­րին բա­ցու­մը կը կա­տա­րուէր «Ո՞վ է սիւն­նի իս­լա­մ» խո­րագ­րով ժո­ղո­վի մը, որ վեր­ջին տա­րի­նե­րուն ան­նա­խըն­թաց էր իր տե­սա­կին մէջ:

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Ի­րո­ղու­թիւն է, որ ու­սում, կրթու­թիւն եւ կամ գի­տու­թիւն ստա­նա­լը է՛ եւ կը մնայ մեր կեան­քը ի­մաս­տա­ւո­րող գլխա­ւոր բա­ղադ­րիչ­նե­րէն կա­րե­ւո­րա­գոյ­նը: Ուս­տի, ի՛նչ ալ ըլ­լան իբ­րեւ գլխա­ւոր բա­ղադ­րիչ մեր կեան­քը հու­նա­ւո­րող միւս ար­ժէք­նե­րը, որ­քան որ ա­նոնք բար­դա­նան, ար­դիա­կա­նա­նան եւ այժ­մէա­կա­նա­նան. վե­րեւ նշուած­նե­րը էա­կան են եւ կը մնան մեր բո­լո­րի կեան­քի ու­շադ­րու­թեան կի­զա­կէ­տե­րը:

Օ­ՍԱՆ ՊԱ­ԼԱ­ՊԱ­ՆԵԱՆ-ՄԻ­ՆԱ­ՍԵԱՆ

Ե­րա­խան պէտք է նա­խա­պատ­րաս­տել դպ­րո­ցա­կան կեան­քի, սա­կայն մի՛ մտա­հոգ­ուիք, ա­նոր գրել ու կար­դալ սոր­վեց­նե­լը դպ­­րո­ցին պար­տա­ւո­րու­թիւնն է:

ԱԶ­ՆԻՒ ԵԱ­ԳՈՒ­ՊԵԱՆ

Հե­լէն Քէ­լը­րի կեան­քը նշա­նա­ւոր եւ ո­գե­շունչ պատ­մու­թիւն մը ե­ղած է:

Ինչ­պէս բո­լոր համր­ուած օ­րե­րը, նոյն­պէս եւ ամ­րան ար­ձա­կուր­դի օ­րե­րը կ՚անց­նին շատ ա­րագ ու աննշ­մար: