Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ինչքա՜ն ցաւալի է դարեր ետք մենք մեզ տեսնել հոն՝ ուր էինք դար մը առաջ, ուր ո՛չ Ապրիլը ապրելու կը նմանէր եւ ո՛չ ալ յարութիւնը՝ յարութեան: Քրիստոնէական բարեպաշտութենէ աւելի այդ յարութեան ծարաւն է հաւանաբար, որ Յարութեան այս տօնը սիրելի դարձած է մեր ժողովուրդին համար, ըսել ուզելու որ օր մը դուն ալ, ո՛վ ազգ, կրնաս քու մեռելութենէդ յարութիւն առնել ու վերադառնալ կեանքին՝ որմէ անջատուած ես այսօր:

ԳՐԻԳՈՐ ԱՒ. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ

Ի Քրիստոս հաւատացեալներ Ճրագալոյցի Սուրբ Պատարագ մատուցուած  ժամէն սկսեալ քառասուն օրեր շարունակ այս կենսաւէտ բառերով պիտի ողջունեն զիրար, որ իսկութեան մէջ Տիրոջ հրեշտակէն փոխանցուած աւետիսն է «իւղաբեր եւ սուրբ կիներուն», որոնք «ողբալով փութապէս եկած էին Տիրոջ գերեզմանին» այցելութեան, առանց գիտնալու, թէ այդ գերեզմանը առժամեայ բնակարան մըն էր իրենց այնքան սիրած Վարդապետին համար։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Շատ տարիներ առաջ եւ յունուարի խթման գիշերն էր, եկեղեցիէն ետք, հարազատներով, աւանդական սեղանին շուրջ բոլորուած երբ կ՚ընթրէինք, յանկարծ, ողորմած մայրս կը խզէր սենեակին մէջ լեցուած աշխարհ մը մթնոլորտը.

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Աւագ շաբաթը հանգիստի օր է Քրիստոսի մարմինին եւ Իր աշակերտներուն, իսկ միւս կողմէ նախապատրաստութիւն՝ մարդկութեան պատմութեան անկիւնադարձային դէպքին՝ յարութեան, որ յեղաշրջեց ամբողջ մարդկային ցեղը, անոր տալով յաւիտենականին յոյսն ու խոստումը։

ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ԱԲՂ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ

Ահա, հասած է կեանքի եւ լոյսի յաւերժական աւետիսը։ Ահա, նոր լոյսը անգամ մը եւս կ՚իջնէ աշխարհի վրայ եւ կը թափանցէ մեր հոգիներէն ներս։

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցին Աւագ շաբթուան իւրաքանչիւր փուլի պատգամին իր աշխարհացրիւ հօտը հաղորդ կը պահէ փառաշուք ծիսակատարութիւններով:
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի մէջ, Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետը Ոտնլուայի մեծահանդէս կարգը կատարեց Սուրբ Տրդատի բաց խորանին առջեւ:

Սամաթիոյ Ս. Գէորգ եկեղեցւոյ մէջ երէկ յետմիջօրէին Ոտնլուայի կարգը տեղի ունեցաւ՝ հանդիսապետութեամբ Տ. Յարութիւն Աբեղայ Տամատեանի։ Ներկայ էր նաեւ հոգեւոր հովիւ Տ. Զօհրապ Քհնյ. Ճիվանեան։ Երգեցողութիւնները կատարուեցան Սահակեան դպրաց դաս-երգչախումբի անդամներուն կողմէ՝ ղեկավարութեամբ Գէորգ Սրկ. Ներկիզի։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ան, որ խաչին վրայ մեռաւ, մեռաւ մեզի համար. մեզի համար, որպէսզի հաւատանք եւ հաւատքը ամուր պահելով՝ կառչինք փրկութեան յոյսէն։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հակառակ «Մի՛ առնէր քեզ կուռս ձեռագործս» Աստուածային յորդորներուն, մարդը ժամանակուան ընթացքին սկսաւ գերին դառնալ ու կուռքերու վերածել իր իսկ ստեղծածն ու ձեռագործը, որոնցմէ մէկն է դրամը, որ ստեղծուած է մարդու կողմէ, սակայն իշխած ու գնած է մարդ արարածը՝ բառին ամբողջական իմաստով: