ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երկրային մեր ճամբորդութեան մէջ, Յիսուսի արիւնով լուացուած, Աստուծոյ որդիներս, կ՚անցնինք կեանքի փոթորիկներէն։ Դժուարութեան, նեղութեան, փորձութեան, հիւանդութեան եւ կորուստներու ատեն, ունինք երկնային ներքին խաղաղութիւն մը՝ որ ամէն միտքէ վե՛ր է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդը դէպի ինքնասպանութիւն առաջնորդող ամենէն դաժան զգացումներէն մին մինակութիւնն է, որ ո՛չ միայն ինքնասպան եղողին, այլ համայն մարդկութեան համար մեծագոյն ցաւի պատճառ մըն է։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամուսնական ուխտին դերակատարներն են մկրտուած այր-մարդ մը եւ կին-մարդ մը, որոնք ազատութիւն կը վայելեն ամուսնութեան դաշինքը կնքելու եւ ազատօրէն իրենց հաւանութիւնը կու տան։ «Ազատ ըլլալ» կը նշանակէ. «հարկադրանքի չենթարկուիլ» եւ «բնական կամ եկեղեցական օրէնքի մը արգելքը չունենալ»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այստեղ կու գայ ճաբոնցի ինքնասպանի տարօրինակ ու հետաքրքրական տողերէն մէկը. «Այս վերջին պահուն գուցէ համարձակութիւն է, բայց ինձ կը թուի ես իմ անձս հասկցայ»։ Մահուան սեմին մարդ ինչպէ՞ս ինքզինք կը ճանչնայ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Թերահաւատութիւնը յայտնեալ հաւատքին եւ ճշմարտութեան հանդէպ անհոգութիւնը եւ անտարբերութիւնն է կամ կամովին մերժումն է զայն ընդունելու։
Մեղքը վիրաւորանք մըն է Աստուծոյ հանդէպ. մեղքը վիշտ կը պատճառէ, ինչպէս որդիի մը սխալանքը վիշտ կը պատճառէ իր հօր. կը վշտանայ սակայն երբեք ոխակալ չէ, այլ միշտ պատրաստ է ներելու։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ինքնասպան անձին զգացած «երջանկութիւն»ը իրականութեան մէջ հակասական զգացումներու ամբողջութիւնն է, որ անձին կու տայ ժամանակաւոր թեթեւութիւն, որովհետեւ ինքնասպանութիւնը կը սկսի թուիլ որպէս «փրկութեան» միջոց։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Հաւատքով կատարուած աղօթքը պիտի փրկէ հիւանդը եւ Տէրը զանիկա ոտքի պիտի հանէ». (ՅԱԿՈԲ. Ե 15)։
Ինչպէս որ Տէր Յիսուս Քրիստոս, բժիշկ մեր հոգիներուն եւ մեր մարմիններուն, անդամալոյծին մեղքերը ներեց եւ մարմինի առողջութիւնը վերադարձուց (ՄԱՐԿ. Բ 1-12), Ան ուզեց նաեւ, որ Իր Եկեղեցին Սուրբ Հոգիին զօրութեամբ՝ բուժումի եւ փրկութեան Իր գործը շարունակէ իր անդամներուն մօտ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախորդ մեր յօդուածաշարքով խօսեցանք, թէ ինչպիսի՞ ազդակներ ու բացթողումներ պատանին կ՚առաջնորդեն ինքնասպանութեան, շեշտելով դժուարութեանց դիմաց ծնողքին եւ ուսուցիչներուն պարտաւորութիւններն ու մարտահրաւէրները յաղթահարելու դաստիարակութեան կարեւորութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սոփիա (իմաստութիւն) մայրն է Պիստիսի (հաւատք), Էլպիսի (յոյս) եւ Ագապիի (սէր) աղջիկներուն։
Առակախօսը կ՚ըսէ. «Առաքինի կինը իր ամուսնոյն պսակ է…», (ԱՌԱԿ. ԺԲ 4)։ Իրականին՝ կինը, որպէս եւ մայր, ընտանիքին եւ ապա ուրեմն ամբողջ ընկերութեան, հասարակութեան հաստատուն եւ ամուր սի՛ւնն է։
ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ՎՐԴ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Օրացոյցը ցոյց կու տայ 23 յուլիս 1896, հինգշաբթի օրը։ Պոլսոյ հասարակութեան ուշադրութիւնը կեդրոնացած է Թաքսիմ թաղամասի վրայ, ուր Մկրտիչ եւ Յովհաննէս Էսաեան հարազատներու տեսլականով վերահաստատուած Ս. Յարութիւն եկեղեցւոյ օծման արարողութիւնը տեղի կ՚ունենայ։
