ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քրիստոնեան ստուգիւ այն անձն է, որ գիտէ համբերել։ Պօղոս առաքեալ համբերութիւնը առընչակից կը ներկայացնէ սիրոյ. «Սէրը կ՚արդարացնէ ամէն բան, կը հաւատայ ամէն բանի, կը համբերէ ամէն բանի». (Ա. ԿՈՐՆԹ. ԺԳ 7)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պատմութիւնը ինքզինք կը կրկնէ...
Այս նիւթին մասին ո՞ր երրորդ սեւագրին է որ կը գրեմ՝ չեմ գիտեր, սակայն զգայուն նիւթ ըլլալով հանդերձ պէտքը կը զգանք գրելու այս մասին. վերջերս մամուլի էջերուն մէջ կը հանդիպինք Թուրքիոյ եւ Հայաստանի յարաբերութեանց կարգաւորման գործընթացներու մասին, հակառակ այն իրողութեան, որ մի քանի օրեր առաջ Հայաստանի Հանրապետութեան արտաքին գործոց նախարար Արարատ Միրզոյեան յայտարարեց, թէ «շօշափելի արդիւնքներ չկան»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ստորեւ կը շարունակենք ներկայացնել հատուածներ Եզնիկ Կողբացիի «Եղծ Աղանդոց»էն։
«Հրամանքո՞վ (=ճակատագիր), կ՚ըսեն, կը մեռնին մարդիկ, թէ առանց հրամանքի»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ ըսած ենք, որ ԺԱՄԱՆԱԿ-ի էջերուն մէջ գրելը պատիւ մըն է գրողի մը համար, որովհետեւ անոր էջերուն մէջ յայտնուած են շատեր՝ որոնք որպէս մեծեր կը յիշուին այսօր պատմութեան եւ գրականութեան մէջ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ եթէ կ՚ուզէ իր հոգեւոր կեանքը իբրեւ հաւատքի կեանք զօրացնել, շատ կարեւոր է իր անձը փորձել, ինքզինք քննել ատեն ատեն։ Ասոր համար է, որ առաքեալը կը պատուիրէ. «Փորձեցէք ձեր անձերը հաւատի մէ՞ջ էք»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր մտաւորականներէն շատեր ունէին այն կանխազգացումը, որ գրեթէ ամէն սրբազան արժէք ժամանակի «զարգացում»ին հակառակ պիտի նահանջէ, այդ իսկ պատճառով երբ ուրիշ գրողներ գրականութիւն ընել կը փորձէին, իրենք ամէն ջանք ի գործ կը դնէին ամուր սիւներու վրայ հաստատելու համար այն արժէքները, որոնց դժբախտ հեռանկարը յստակ պատկեր մը ունէր անոնց համար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Բայց այն օրերը այն նեղութենէն յետոյ արեգակը պիտի խաւարի եւ լուսինը իր լոյսը պիտի չտայ։ Եւ աստղերը երկինքէն պիտի թափթփին եւ երկնքի մէջի զօրութիւնները պիտի շարժին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երուանդ Օտեան պատանի տարիքին հազիւ գրել ու կարդալ կը սորվի, փոքր թերթ մը կը պատրաստէ, որուն մէջ կը սկսի գրի առնել խոհարարին եւ սպասուհիին միջեւ տեղի ունեցած վէճերն ու կռիւները, կը գրէ օրուան ճաշացուցակը, ինչպէս նաեւ այցելուներուն ցանկը, ընտանեկան պտոյտները եւ այլն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երկնային եւ երկրային՝ հոգեւոր եւ աշխարհային գործերու իրարմէ զատ գործածութիւնը յաճախ հարց եղած է մարդկային-ընկերային կեանքի պատմութեան ընթացքին։ Հոգեւո՞րը թէ աշխարհայինը առաջնակարգ է, այս հարցով զբաղած են ընկերաբաններ, հոգեւորականներ, քաղաքագէտներ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կասկածէ վեր է, որ Երուանդ Օտեան հայ գրականութեան մեծագոյն դէմքերէն մէկն է՝ իր «Փանջունի»ով, «Ազգային բարերար»ով, «Թաղականին կնիկ»ով եւ այլ գործերով, որոնք երկար ժամանակ իրենց յատուկ տեղը պիտի ունենան գրականութեան մէջ: Սակայն պէտք է ըսել, որ Օտեանի գրական առաջին քայլերը, իր իսկ վկայութեամբ, ձախողութեան շրջան մըն էր։
