Ընկերա-մշակութային

ՅԱ­ԿՈԲ ՎԱՐ­ԴԻ­ՎԱ­ՌԵԱՆ

Յան­դուգն դա­սա­խօ­սա­կան ե­րե­կոյ մը, մա­նա­ւա՛նդ այս օ­րե­րուն հա­մար, նուի­րուած Մի­ջին Ա­րե­ւել­քի ու յատ­կա­պէս ա­րաբ, պար­սիկ, իս­լամ ժա­մա­նա­կա­կից ա­րուեստ­նե­րուն: Ու այս ի­մաս­տա­ւո­րուե­ցաւ մաս­նա­ւո­րա­պէս երբ կը տրուէր Մեն­հե­թը­նի սրտին՝ «Նիւ Եորք Քա­ղա­քի հա­մալ­սա­րա­ն­»ի «Ա­ւար­տա­կան­նե­րու կեդ­րո­ն­»էն ներս, ա­կա­դե­մա­կան շրջա­նա­կի մը հա­մար որ գե­րա­զան­ցա­պէս լե­ցուն է հրեա­նե­րով ու նաեւ՝ հա­կաա­րաբ ու հա­կաիս­լամ զգա­ցում­նե­րով:

Ռուստամ իր յուշերուն մէջ յստակօրէն կը նշէ, թէ ղարաբաղցի հայ է:

Mirrorspectator.com կը հա­ղոր­դէ, որ Քաթ­րին Քար­փենթ­րի կող­մէ ա­ռա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով անգ­լե­րէ­նի թարգ­մա­նուած եւ Ա­րա Ղա­զա­րեա­նի խմբագ­րու­թեամբ ու նե­րա­ծա­կա­նով «Ռուս­տա­մի յու­շե­րը. Նա­փո­լէո­նի մեմ­լուք կայ­սե­րա­կան թիկ­նա­պա­հը» գիր­քը (The memoirs of Roustam: Napoleons Mamlik Imperial Bodyguard) ո­րոշ գա­ղա­փար կու տայ Օ­նո­րէ տը Պալ­զա­քի, Լեւ Թոլս­թո­յի եւ Ֆիո­տոր Տոս­թո­յեւս­քիի կող­մէ իբ­րեւ տի­պար օգ­տա­գոր­ծուած եւ բազ­մա­թիւ գե­ղան­կա­րիչ­նե­րու կող­մէ նկա­րուած Ռուս­տա­մի հե­տաքրք­րա­կան եւ բարդ կեան­քին մա­սին:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Օ­րերս մա­մու­լը հե­ղե­ղուե­ցաւ բրի­տա­նա­ցի յայտ­նի բնա­գէտ-տե­սա­բան, տիե­զե­րա­բան Սթի­ւըն Հաու­քին­կի մէկ յայ­տա­րա­րու­թեամբ, որ նշա­նա­ւոր գիտ­նա­կա­նը կա­տա­րած է Global Teacher Prize մրցա­նա­կա­բաշ­խու­թեան ար­դիւնք­նե­րուն հրա­պա­րակ­ման նուի­րուած իր ու­ղեր­ձին մէջ:

Աշ­խար­հահռ­չակ լու­սան­կա­րիչ Ա­րա Կիւ­լէր միշտ վառ հե­տաքրք­րու­թեան ա­ռար­կայ կը մնայ մի­ջազ­գա­յին հար­թու­թեան վրայ։ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Ա­րա Կիւ­լէ­րի կեան­քին ու գոր­ծու­նէու­թեան ձօ­նուած «Իս­թան­պու­լի աչ­քը» կո­չուած փաս­տա­վա­ւե­րագ­րա­կան ժա­պա­ւէ­նի հա­մաշ­խար­հա­յին ա­ռա­ջին ցու­ցադ­րու­թիւ­նը։ 

Ֆրան­սա­ցի գրող ու թա­տե­րա­գիր Օք­տաւ Միր­պո­յի «Ժան Ռուլ» թա­տե­րա­խա­ղի բե­մադ­րու­թեամբ սկսած է Թիֆ­լի­զի հայ­կա­կան թատ­րո­նի նոր շրջա­նը` պե­տա­կա­նի կար­գա­վի­ճա­կին ար­ժա­նա­նա­լու փու­լը:

Քաղաքիս Ֆրանսական պալատի երդիքին տակ մեծարանքի շքեղ հանդիսութիւն՝ ի պատիւ աշխարհահռչակ վարպետին:
«Արա Կիւլէր. Իսթանպուլի առասպել մը» փաստավաւերագրական ժապաւէնին երէկ երեկոյեան կազմակերպուած առաջին ցուցադրութիւնը փայլուն անցաւ:

Սուրբ Յա­կոբ հի­ւան­դա­նո­ցի «Լո­քալ»ին մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին պատ­մա­կան Ա­նի քա­ղա­քին եւ այ­սօ­րուան ա­ւե­րակ­նե­րուն վե­րա­բե­րեալ տե­ղի ու­նե­ցաւ հե­տաքրք­րա­կան բա­նա­խօ­սու­թիւն մը, ո­րուն ներ­կայ գտնուե­ցան Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան, Սուրբ Յա­կոբ հի­ւան­դա­նո­ցի հո­գա­բար­ձու­թեան ա­տե­նա­պետ Պեռ­նար Սա­րը­պայ եւ իր ըն­կեր­նե­րը եւ բազ­մա­թիւ մշա­կու­թա­սէր­ներ։

ԼՕ­ԼԱ ԳՈՒՆ­ՏԱՔ­ՃԵԱՆ

Խո­լորձ­ներս տա­կա­ւին ողջ են ու մին­չեւ այ­սօր

Ծաղ­կած մնա­ցին, բայց հի­մա սկսած են

Ի­րենց եր­կար քու­նը մին­չեւ ա­շուն։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Ըն­թեր­ցող­նե­րու լայն շրջա­նա­կը եւ յատ­կա­պէս նո­րա­հաս սե­րուն­դը այն­քան ալ ծա­նօթ չեն ա­նու­նին եւ գոր­ծին ա­կա­դե­մա­կան ­Մի­քա­յէլ ­Թու­մա­նեա­նի, որ կը հան­դի­սա­նայ հիմ­նա­դիրն ու բազ­մա­վաս­տակ վար­պե­տը հայ­կա­կան բու­սա­գի­տու­թեան, նաեւ՝ գիւ­ղատն­տե­սա­կան եւ հո­ղա­գոր­ծա­կան մե­ծան­շա­նակ մշա­կում­նե­րու։

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

​1920-ա­կան թուա­կան­նե­րուն Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Շի­քա­կօ քա­ղա­քին մէջ խումբ մը ի­տա­լա­ցի ար­կա­ծախն­դիր­ներ հիմ­նե­ցին, կամ ա­ւե­լի ճիշդ պի­տի ըլ­լար ը­սել՝ շա­րու­նա­կե­ցին Սի­կի­լիոյ մէջ ծնունդ ա­ռած «ըն­կե­րու­թիւն» մը՝ տկար մար­դոց «օգ­նե­լու» կամ «պաշտ­պա­նե­լու» պատ­րուա­կով, եւ սկսան տուր­քեր գան­ձել վա­ճա­ռա­տու­նե­րէ: