ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Ներկայիս բազում մարդիկ կը պնդեն, թէ բարոյականութիւնը նահանջած է։ Մանաւանդ օրակարգի վերջին իրադարձութիւններուն ականատես դառնալէ յետոյ այս մէկը պնդող մարդոց թիւը աճած է գրգթէ բազմապատիկօրէն։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մամուլը իր ծագումէն ի վեր՝ 15-րդ դարուն, իւրայատուկ դերակատարութիւն ունեցած է մարդու կեանքէն ներս: Բնականաբար, սկզբնական շրջանին չէ՛ ունեցած այն վիճակը, ինչ սկսաւ ունենալ 19-րդ դարէն սկսեալ, եւ կը շարունակէ ունենալ մինչեւ այսօր, մնայուն կերպով զարգացում եւ յառաջընթաց արձանագրելով:
Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Այսօր մեր սիրելի ընթերցողներուն պիտի ներկայացնենք արաբ՝ սուրիացի գրող, Քապանին:
Նիզար Թաուֆիք Քապանի: Սուրիացի մտաւորական, հրապարակախօս, բանաստեղծ եւ քաղաքական գործիչ: Ծնած է 21 մարտ 1921-ին, Դամասկոս:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Յաճախ գրած ենք դպրոցի եւ դաստիարակութեան մասին: Մեր գրութիւններուն մէջ միշտ անդրադարձ կատարած ենք, որ դպրոցի յաջողութեան բանալին լաւ ուսուցիչներ ունենալուն մէջ կը կայանայ:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Մարդու իրաւունքներու ոտնահարումն ու բռնութիւնը, որ համաշխարհային խնդիր է, հասարակութեան վրայ կործանարար ազդեցութիւն ունեցող երեւոյթ մըն է։ Բռնութեան զոհերու մեծամասնութիւնը կը կազմեն կիներ, ինչ որ վերջին օրերուն ողողած է օրակարգը։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Թարգմանչաց տօնը հայոց տօնացոյցի այն տօներէն է, որ յաճախ խոհերու տեղիք կու տայ: Այս տօնը կը հմայէ, կը ներշնչէ եւ ինքնավստահութեամբ կը լեցնէ մեր հոգիները:
Առհասարակ, թարգմանութեան պատմութիւնը քաղաքակրթութեան պատմութիւն է: Հինգերորդ դարու հայ թարգմանիչներուն կատարած աշխատանքը փարոսի պէս լուսաւորած է հայ մշակոյթի, պատմութեան, մեր ինքնութեան ճանապարհը:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
20 փետրուար 2016-ին, համացանցի վրայ հրապարակած մեր մէկ գրութեան մէջ՝ «Ձուլուած հայեր» խորագիրը կրող, հետեւեալ հատուածը արձանագրած ենք. «Այսօր ամբողջ սփիւռքը լուրջ խնդիրի դիմաց կանգնած է. հայապահպանութիւն: Սակայն, լուրջ անտարբերութիւն մը կը տիրէ, որ տարուէ տարի զգալիօրէն կ՚աճի:
ՀՐԱՆԴ ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
Ճանապարհի եզրին կեցած
Կը նայիմ լուռ
Անեզրական ոչնչութեան․․․
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հայերէն լեզուի մասին շատ գրուած է, շատ կը գրուի ներկայիս, բայց նոյն վստահութեամբ չեմ կրնար արձանագրել, որ ապագային ալ պիտի գրուի, որովհետեւ անվիճելի փաստ է, որ մեր լեզուն՝ իր երկու ճիւղերով, արեւմտահայերէն թէ արեւելահայերէն, վտանգի առջեւ կանգնած է եւ օր օրի դէպի անդունդ կը քաշուի:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
1910-նական թուականներէն սկսեալ երիտասարդ բանաստեղծ Դանիէլ Վարուժան արդէն սկսած էր մեծ ճանաչում ստանալ: Այդ տարիներուն ան կը դառնայ Պոլսոյ գրական շրջանակներու ազդեցիկ դէմքերէն մէկը, գրական հաւաքոյթներու ոգին, ինչպէս նաեւ՝
1911 թուականին կը տեղափոխուի Եւդոկիոյ (Թոքատ) ազգային ճեմարան, իսկ 1912 թուականին կը հրաւիրուի Պոլսոյ Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ վարժարանը՝ տեսուիչի պաշտօնով:
