Ընկերա-մշակութային

«Հա­յոց պե­տա­կա­նու­թիւ­նը՝ միաս­նա­կա­նու­թեան ա­ռանցք» խո­րագ­րեալ Լրագ­րող­նե­րու հա­մա­հայ­կա­կան 8-րդ հա­մա­ժո­ղո­վը, որ ե­րէկ սկսաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ, այս շա­բա­թա­վեր­ջին կը շա­րու­նա­կէ իր ծա­ւա­լուն աշ­խա­տան­քը։ Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թե­նէն ներս տե­ղի ու­նե­ցան հա­մա­ժո­ղո­վի ա­ռա­ջին օ­րուան նիս­տե­րը։ Այ­սօր եւս ա­նոնք կ՚ըն­թա­նան նոյն վայ­րին մէջ։ Իսկ շա­բա­թա­վեր­ջին հա­մա­գու­մա­րի աշ­խա­տան­քը կ՚ըն­թա­նայ Ար­ցա­խի մէջ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Լու­սան­կար մը կայ, որ վեր­ջին շրջա­նին հրա­պա­րա­կուե­լով,  սի­րե­լի դար­ձած է շա­տե­րուն: Շա­մի­րամ Սե­ւակն է լու­սան­կա­րին մէջ՝ խնա­մուած, ազ­նուա­կան դի­մա­գի­ծով, սպի­տա­կա­հեր հա­յու­հին, որ  լու­սան­կա­րին մէջ ինքն ալ ձեռ­քը ար­ծա­թա­գոյն շրջա­նա­կով լու­սան­կար մը բռնած է: Այդ մէ­կը լու­սան­կա­րուած է մէկ-եր­կու տա­րի ա­ռաջ՝ Ֆրան­սա, Նիս:  Սեւ-ճեր­մակ այդ լու­սան­կա­րը մեծ դեր ու­նե­ցած է Շա­մի­րամ Սե­ւա­կի  կեան­քին մէջ: Լու­սան­կա­րը կը պատ­կե­րէ եր­կու ան­ձինք՝ Ռու­բէն Սե­ւակն ու գեր­մա­նու­հի կի­նը՝  Ճե­նի Ա­փփե­լը: Շա­մի­րամ Սե­ւա­կի ծնողքն է, նա­հա­տակ գրող՝ Ռու­բէն Սե­ւակն ու ա­նոր հա­ւա­տա­րիմ կո­ղա­կի­ցը՝ Ճե­նի Ա­փփե­լը:

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է հայ­կա­կան սփիւռ­քի խորհր­դան­շա­կան դէմ­քե­րէն մին՝ Շա­մի­րամ Սե­ւակ։ 102 տա­րե­կան հա­սա­կին կեան­քէ հե­ռա­ցած Շա­մի­րամ Սե­ւակ դուստրն էր նա­հա­տակ մտա­ւո­րա­կան Ռու­բէն Սե­ւա­կի։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ռամկավար ազատական կուսակցութեան (ՌԱԿ) զանազան թեւերը վերջին օրերուն Երեւանի մէջ վերստին ժողովներ գումարեցին՝ վերամիաւորման որոնումներով:
Սփիւռքահայ բազմամեայ կուսակցական գործիչ, երէց սերունդի յայտնի մտաւորական Երուանդ Ազատեան հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ին:

Ռու­մա­նա­հայ քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ եւ գրող Վա­րու­ժան Ոս­կա­նեան ար­ժա­նա­ցաւ Angelus գրա­կան մրցա­նա­կին, որ կը տրուի Կեդ­րո­նա­կան Եւ­րո­պա­յի մէջ։

Ե­րե­ւա­նի մօտ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու դես­պա­նու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ վեր­ջին օ­րե­րուն Ե­րե­ւա­նի մէջ դար­ձեալ միաս­նա­բար հան­դէս ե­կան Հա­յաս­տա­նի ե­րաժշ­տա­կան աշ­խար­հի յայտ­նի ա­նուն­նե­րէն Անտ­րէ Սի­մո­նեան ու մեր հա­մակ­րե­լի մե­ներգ­չու­հի­նե­րէն Սի­պիլ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սեպ­տեմ­բե­րը Մեծն Կո­մի­տա­սի ծննդեան ա­միսն է, իսկ Հոկ­տեմ­բե­րը՝ մա­հուան: Հա­յաս­տա­նի եւ հա­յաշ­խար­հի մէջ կը շա­րու­նա­կուին ա­նոր նուի­րուած ձեռ­նարկ­նե­րը: Անց­նող օ­րե­րուն, կո­մի­տա­սեան գի­տա­ժո­ղո­վի եւ ա­նոր ծննդեան օր-ւան յա­ջոր­դած այլ մի­ջո­ցա­ռում­նե­րու կար­գին դար­ձեալ յի­շա­տա­կ-ւե­ցաւ կո­մի­տա­սեան նա­մա­կա­նին, իբ­րեւ՝ հայ գրա­կա­նու­թեան եւ մե­ծե­րու նա­մա­կագ­րու­թեան բա­ցա­ռիկ գլուխ­գոր­ծոց­ներ:

«Գալուստ Կիւլպէնկեան» հիմնարկի հիմնադրութեան 60-ամեակին ձօնուած ձեռնարկ մը՝ Երեւանի մէջ:
Ռազմիկ Փանոսեան յատկանշական կը համարէ մարդուժի պատրաստութիւնն ու նոր սերունդի կրթութիւնը:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

7 Հոկ­տեմ­բեր, 2016-ին, Ե­րե­ւա­նի Զուարթնոց օ­դա­կա­յա­նին մէջ վայ­րէջք կա­տա­րեց Fly Dubai օ­դա­յին ըն­կե­րու­թեան օ­դա­նա­ւը, որ ի թիւս այլ ու­ղե­ւոր­նե­րու, Ե­րե­ւան կը հասց­նէր ե­րեք հա­լէ­պա­հայ ըն­տա­նիք­ներ, ո­րոնք պա­տե­րազ­մի սար­սափ­նե­րը շալ­կած նախ Լի­բա­նան, ա­պա Հա­յաս­տան հա­սան… Քէ­հէեան, Գաս­պա­րեան եւ Ժամ­կո­չեան ըն­տա­նիք­նե­րու յու­զու­մը նկա­տե­լի էր ոչ միայն զա­նոնք դի­մա­ւո­րող­նե­րու, այ­լեւ՝ նոյ­նիսկ օ­դա­կա­յա­նի սպա­սաս­րա­հին մէջ կանգ­նող բո­լոր մար­դոց հա­մար: Օ­դա­կա­յա­նին մէջ զա­նոնք կը դի­մա­ւո­րէին ծա­նօթ­ներ ու ազ­գա­կան­ներ, «Հա­լէ­պ» հայ­րե­նա­սի­րա­կան, բա­րե­սի­րա­կան, հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թեան  ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ո­րոնք ալ հո­գա­ցած էին ա­նոնց միա­կող­մա­նի տոմ­սի նիւ­թա­կան ծախ­սե­րը:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Մեր ըմբռ­նու­մով, մաս­նա­գի­տու­թիւննե­րը կ­­՚ըլ­լան ար­հես­տա­վարժ աս­պա­րէզ­նե­րու մէջ՝ ինչ­պի­սին են բժշկու­թիւ­նը, երկ­րա­չա­փու­թիւ­նը, ի­րա­ւա­բա­նու­թիւ­նը եւ այլն։ 21-րդ դա­րու ճար­տա­րա­րուես­տի ա­րագ թա­ւա­լու­մին մէջ սա­կայն, կար­ծես մաս­նա­գի­տու­թիւն­ներ կը բուս­նին քիչ մը ա­մէն տեղ։