ԱՊՐԷ՛Ք, ԵՐԵԽԵ՛Ք, ԲԱՅՑ ՄԵԶ ՊԷՍ ՉԱՊՐԷՔ
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Մեր մեծերուն ժպիտը, ուրախութիւնը կեղծ էր, լիաթոք չէր. հայեացքի խորքին մէջ անհուն տխրութիւն, թախիծ մը կար քօղարկուած:
Մեծ մայրս ու մեծ հայրս ընկերասէր, խնդումերես, հիւրընկալ ու սրտաբաց մեծութիւններ էին ինծի համար: Ժպիտն անպակաս էր իմ Իզապելլա մեծ մօր դէմքէն: