Ընկերա-մշակութային

ՀՈԳԵՊԷՍ ՀԱՍՈՒՆ ՄԱՐԴԸ ՄԻԱՅՆ ԿՐՆԱՅ ԱՇԽԱՐՀԻ ՓՈՐՁԱՆՔՆԵՐՈՒՆ ԿՈՒՐԾՔ ՏԱԼ ՈՒ ԳԼՈՒԽԸ ԲԱՐՁՐ ՊԱՀԵԼ (ԽՈՐՀՐԴԱԾՈՒԹԻՒՆՆԵՐ ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ ՀԱՄԱՐ)

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մարդու հոգին յաճախ կը ճնշուի վիրաւորանքով, ցաւով ու դժբախտութեամբ։ Ամէն անգամ ճիշդ եւ հաւասարակշռուած չենք կրնար ըլլալ մեր արձագանգներուն մէջ, երբ ներքին ծանրութիւնները կը խեղդեն։

ՃՈՐՃԻՕ ԱՐՄԱՆԻ. ՀՐԱԺԵՇՏ՝ ՆՈՐԱՁԵՒՈՒԹԵԱՆ ԱՐՔՈՒՆԻՔԻ ԻՇԽԱՆԻՆ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Աշխարհի նորաձեւութեան պատմութեան գիրքին մէջ ոսկետառով գրուած է Ճորճիօ Արմանիի անունը, սակայն, այսօր բոլորը սեւ գոյնով երիզած են անոր նկարը եւ հրաժեշտ կու տան նորաձեւութեան արքային։ 

ԼԵՒՈՆ ՄՈԶԵԱՆ (1890 - 1958)

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Ներկայիս մեր՝ հայկական իրականութեան մէջ թարգմանական աշխատանքը ո՛չ այդքան փայլուն վիճակ մը ունի: Ո՛չ մեր ունեցածը կրնանք ուրիշներուն հրամցնել պատշաճօրէն եւ ո՛չ ալ ուրիշին լաւը կրնան ներկայացնել մեր ընթերացասէր հասարակութեան:

ՔԼՈՏ ՄԵԼԼԱՆ. ԱՐՈՒԵՍՏԻ ՄԱՔՈՒՐ ԳԻԾԻ ՎԱՐՊԵՏԸ

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Քլոտ Մելլան ծնած է Փարիզ, 1598 թուականին եւ մահացած է նոյն քաղաքը՝ 1688 թուականին։ Ան եղած է յայտնի փորագրիչ եւ նկարիչ մը, որուն անունը ամենէն աւելի կապուած է իւրայատուկ գծանկարչութեան ոճի մը հետ։

ԳԵՏԻ ԱԼԻՔՆԵՐՈՒՆ ՄԵՋ ՄԱՆԿՈՒԹԻՒՆ. ԵՐԵՒԱՆԻ ԱՄԵՆԱՄԵԾ ՈՒ ԱՄԵՆԱԳԵՂԵՑԻԿ ԽԱՂԱՀՐԱՊԱՐԱԿԸ ՇՈՒՏՈՎ ԿԸ ԲԱՑՈՒԻ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երեւանի կեդրոնը՝ Օղակաձեւ զբօսայգիի կանաչապատ եւ լայնաշունչ գօտիներուն մէջ, սեպտեմբերին պիտի բացուի Հայաստանի ամենամեծ հանրային խաղահրապարակը, որ մինչ այժմ միայն երազանք կրնար թուիլ։

ԵՐԵՒԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹԵԱՆ ՀՐԱՊԱՐԱԿԸ՝ 100 ՏԱՐԵԿԱՆ. ԹԱՔՆՈՒԱԾ ՔԱՂԱՔ ՄԸ՝ ՀՐԱՊԱՐԱԿԻՆ ՏԱԿ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երեւանի ամենէն սիրուած եւ համընդհանուր կերպով ճանչցուած վայրերէն մէկը՝ Հանրապետութեան հրապարակը, կը մօտենայ իր հարիւրամեայ յոբելեանին։

ԱՆՎԵՐՋ ՍՓՈՓԱՆՔ՝ ԱՐՈՒԵՍՏԻ ԲՈՒԺԻՉ ԶՕՐՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Անցեալ դարերու ընթացքին, մարդկութիւնը միշտ իր ցաւերն ու ցնցումները արտայայտելու եւ մեղմացնելու միջոց մը փնտռած է։ Այդ միջոցը յաճախ եղած է արուեստը։

ԱՆՑԵԱԼԻ ՏԵՆՉԱՆՔԸ՝ ՄԱՐԴՈՒ ՅԱՏՈՒԿ ԶԳԱՅԱՐԱՆ

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Ժամանակը անողոք է։ Ան կը սահի առանց նայելու ետին։ Իսկ մենք, մարդիկս, երբեմն կը մնանք անոր անցած հետքերը փնտռելով։ Այս փնտռտուքը յուսահատութիւն մը չէ, այլ փափաք մըն է՝ վերապրելու այն անմեղ, զուլալ օրերը, որոնք այլեւս չեն վերադառնար։

Էջեր