Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Կը շարունակենք ներկայացնել Մուշեղ Եպիսկոպոս Սերոբեանի արգասիքէն հատուածներ:
Մուշեղ Սրբազանի կենսագրութիւնը ներկայացուցած ժամանակ, անդրադարձ կատարեցինք, որ ան եղած է նաեւ Ատանայի թեմի առաջնորդ:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Թէեւ մեծ մայրս ամէն ջանք թափած էր, որ վեց որբերով գաղթական ելլելէ ետք ընտանիքը չբաժնուի։ Թէեւ հայրս ու քոյրերն ու եղբայրը Կիպրոս՝ Մելգոնեանը աւարտելէ ետք բոլորը հաւաքուեցան Եաֆա, բայց «թէեւ»ները բաւարար չէին, որ դարձեալ պատերազմներ եւ գաղթականութիւն չ՚ըլլար…
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Երկար ժամանակէ ի վեր կը մտածեմ գիտնալու եւ չգիտնալու մասին։ Երկընտրանքներու համակարգի վրայ կառուցուած աշխարհի հակասութիւններէն մին ալ գիտնալն ու չգիտնալն է։ Իմ կարծիքով, պատմութիւնը գետի մը նման անցեալէն մինչեւ այսօր իր հետ բերած է որոշ գիտելիքներ։
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
45 տարիներ անցած են այս պատմութենէն..
45 երկար տարիներ...
45 տարիներու գաղտնիք մըն է անուշիկ սիրոյ այս անուշիկ պատմութիւնը...
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
2024 թուականը յոբելենական է բազմաթիւ հայ մտաւորականներու, գիրի, գրականութեան, արուեստի, մշակոյթի գործիչներու համար:
Անոնց մէջ իր ուրոյն տեղը ունի հայ մամուլի եւ հրապարակախօսութեան անխոնջ նուիրեալ Շաւարշ Միսաքեանը, որ ծնած է ասկէ 140 տարի առաջ՝ Սեբաստիոյ նահանգը եւ պզտիկ տարիքին ընտանիքին հետ փոխադրուած է Պոլիս:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Երբ առաջին անգամ հայրենիք այցելեցի 1976-ի օգոստոսին՝ Արտեկ Պիոներական ճամբար, Մասիսէն ու Էջմիածնէն ետք, Զուարթնոցէն ու Գառնի-Գեղարդէն ետք, այնպէս կը յուզուէի, երբ որեւէ տեղ հայերէն գրութիւն տեսնէի։ Աս է հայրենիքը կ՚ըսէի, ճամբան երբ քալես հայերէն պիտի լսես, ուր դառնաս հայերէն պիտի կարդաս։
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Մեր տան դարձդարձիկ աստիճաններէն երբ իջնենք՝ առաջինը Սաթոյին եւ Մարիամին սենեակն էր, յետոյ հօրաքրոջս տունը եւ անոր կողքին պզտիկ խոհանոցով սենեակի մը մէջ տիկին Զարուհին կ՚ապրէր իր աղջկան՝ Արշալոյսին հետ։
ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Մարդիկ կարծելով, թէ ժամանակի պահանջներուն հետ քայլ կը պահեն, խուժած են քաղաքներ՝ հեռանալով իրենց բնօրրաններէն եւ մանաւանդ՝ ներկայիս համարկուելով արդի արհեստագիտութեան: Այս ձեւով մենք կարծէք, թէ կորսնցուցած ենք մայր բնութեան հետ մեր կապերը, որոնք այնքա՜ն անհրաժեշտ են որպէս գունագեղ անհատներ գոյատեւելու համար:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ինչպէս ծանօթ է արեւմտահայ անմահ բանաստեղծ Դանիէլ Վարուժանի կենսագրութենէն՝ 1905 թուականին բանաստեղծը կը մեկնի Պելժիա եւ կ՚ընդունուի Կանտի համալսարանը, որ պատմական համալսարան է Պելժիոյ հոլանտախօս հիւսիսը գտնուող Կանտ քաղաքին մէջ:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Ամբողջ շաբթուան ընթացքին, մէկը դպրոցէն, միւսը՝ գործէն, տարբեր ժամերու տուն կը հասնէինք, բայց կիրակի օրերը անպայման քիչ մը ուշ, քիչ մը կանուխ իրարու կը սպասէինք, ընտանիքով ճաշի նստիլը պարտադիր էր։ Շատ յաճախ հօրաքրոջս ընտանիքն ալ կը միանար…
