Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Հո­գե­հան­գիստ», տա­րա­ցիօ­րէն կը նշա­նա­կէ՝ «ննջե­ցեա­լի հո­գի­նե­րու յա­ւի­տե­նա­կան հան­գիս­տին հա­մար ա­ղօթք, պա­տա­րագ»։ Ար­դա­րեւ «հո­գի» բա­ռը՝ բնիկ հըն-դեւ­րո­պա­կան «pouiio», «peu», «pau», փչել, հով հա­նել, ու­ռեց­նել, սու­լել եւ «հո­գի»ն ա­ւան­դել, ար­մա­տէն կու գայ։

Տ. ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ա­հա կոյ­սը պի­տի յղա­նայ եւ որ­դի մը ծնի, եւ զայն պի­տի կո­չեն Էմ­մա­նուէլ, որ կը նշա­նա­կէ՝ Աս­տուած մե­զի հետ» (ՄԱՏԹ. Ա 23)։ Եւ Յի­սուս ծնաւ՝ մո՜ւթ էր, խա­ւա՜ր էր աշ­խարհ, եւ աշ­խար­հի խա­ւա­րը լու­սա­ւորուե­ցա՛ւ, քա­նի որ Աս­տուած մար­դա­ցաւ եւ Աս­տուած մե­զի հետ ե­ղաւ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մար­դուս կեան­քին մէջ ա­մե­նէն դժուար բա­նը՝ իր տկա­րու­թեան եւ թե­րու­թեան անդ­րա­դառ­նալն եւ գի­տակ­ցի՛լն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մար­դիկ ընդ­հան­րա­պէս ան­տար­բեր են զի­րենք շրջա­պա­տող գե­ղեց­կու­թիւն­նե­րուն եւ չե՛ն անդ­րա­դառ­նար բա­րիք­նե­րուն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­մէն մարդ ո­րոշ մտա­յին կա­րո­ղու­թիւն մը ու­նի եւ իր մտա­յին կա­րո­ղու­թեան չա­փին հա­մե­մատ ի­մա­ցա­կան լոյս կրնայ տալ՝ ո՛չ ա­ւե­լի եւ ոչ ալ պա­կաս։ 

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

​Եւ ա­հա­ւա­սի՛կ տա­րի մը եւս կը բո­լո­րենք՝ բայց խնդրա­կան է, թէ՝ տա­րի մը կը շա­հի՞նք, թէ տա­րի մը եւս կը կորսնց­նենք։ Ու­րա­խա­նա­լո՞ւ է որ տա­րի մը եւս կը շա­հինք մեր կեան­քէն, թէ ոչ՝ տրտմե­լու ենք որ տա­րի մը եւս կորսն­ցու­ցինք մեր կեան­քէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կը շա­րու­նա­կենք ներ­կա­յաց­նել՝ Գա­րե­գին Պատ­րիարք Խա­չա­տու­րեա­նի 24 Մա­յիս 1953 թուա­կիր Կոն­դա­կը՝ ուղ­ղուած Դպրաց Դա­սե­րուն եւ Երգ­չա­խում­բե­րուն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Կը շա­րու­նա­կենք ներ­կա­յաց­նել՝ Գա­րե­գին Պատ­րիարք Խա­չա­տու­րեա­նի «Կոն­դա­կ­»ը՝ ուղ­ղուած Դպրաց Դա­սե­րուն եւ Երգ­չա­խում­բե­րուն, 27 Մա­յիս 1953 թուա­կա­նին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստո­րեւ կը շա­րու­նա­կենք ներ­կա­յաց­նել Գա­րե­գին Պատ­րիարք Խա­չա­տու­րեա­նի Կոն­դա­կը՝ ուղ­ղուած Դպրաց Դա­սե­րուն եւ Երգ­չա­խում­բե­րուն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ինչ­պէս յա­ճախ կ՚անդ­րա­դառ­նանք՝  դպրաց դա­սե­րը, ե­կե­ղե­ցա­կան կեան­քին գոր­ծօ­նու­թեան, կեն­սու­նա­կու­թեան, աշ­խոյժ կեր­պով ըն­թացք գտնե­լու գոր­ծին՝ ժո­ղո­վուր­դին նկատ­մամբ օգ­տա­կար հան­դի­սա­նա­լու պա­տաս­խա­նա­տուու­թեան մէջ կա­րե­ւոր եւ անհ­րա­ժեշտ դեր մը կը խա­ղան։ Դպրաց դա­սե­րը, այս ի­մաս­տով ան­բա­ժան տա՛րրն են ե­կե­ղե­ցա­կան կեան­քին, ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րու, ծէ­սե­րու կա­տար­ման եւ ի­րա­կա­նաց­ման։