ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Թրքախօս հայերու հայերէն սորվեցնելու մտատանջութիւնը մեզի կը հասնի 1750-ական թուականներէն. 1794, 1795 եւ 1796 թուականներուն իրարու ետեւէ Մատրասի «Յարութիւն Շմաւոնեան Շիրազեցու» տպարանէն կը հրատարակուի «Ազդարար: Ամսագիր:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստղաբաշխութիւնը աշնանամուտի թուականը գիտականօրէն ցոյց կու տայ մեզի, բայց իւրաքանչիւր անձ ունի իր սեփական աշնանամուտի թուականը։ Եւ այս իմաստով, այս տրուպ գրիչին ալ աշնանամուտի թուականն է 23 սեպտեմբերը՝ 2007 տարուան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երէկ համացանցը ողողուած էր Արցախի հետ կապուած հայրենասիրական նկարներով. ամէ՛ն մէկը բան մը ունէր ըսելիք, ամէն մէկը ունէր կարծիք մը` թէ՛ Հայաստանի եւ թէ՛ սփիւռքի մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Անգամ մը որ Քրիստոսի միանալով մկրտուեցաք, այլեւս Քրիստոս է որ կ՚ապրի ձեր մէջ։ Ալ ո՛չ հրեայի եւ հեթանոսի խտրութիւն կայ, ո՛չ ստրուկի եւ ազատ մարդու, ո՛չ ալ արուի եւ էգի, որովհետեւ Քրիստոսի միանալով՝ բոլորդ ալ մէկ եղաք». (ԳԱՂԱՏ. Գ 27-28)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 29 տարիներ առաջ՝ Արցախի առաջին պատերազմին ժամանակ, երբ յաղթանակողը հայերն էին Միացեալ ազգերու կազմակերպութեան (ՄԱԿ) մարդկային իրաւանց յանձնախումբը կը դատապարտէր Հայաստանը: Աւելի քան երկու ամիս տեւող հանդիպումներուն ներկայ էին մօտաւորապէս 53 տարբեր պետութիւններ, որոնք յանձնախումբին հետ միաձայն կը դատապարտէին Հայաստանը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հետաքրքրական պատմութիւն մը՝ որ 80 տարեկան ծերունի մը կը պատմէ իր երիտասարդ բարեկամին։ Ուսուցանող կեանքի, փորձառութիւն մը՝ կենաքի ընթացքը բարեփոխող եւ լոյս եւ յոյս ներշնչող։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մանկապղծութենէն, մարդասպանութենէն ու աւազակութենէն շա՜տ շատ աւելի ահաւոր բան մըն է քաղաքականութիւն ըսուածը, որուն ակամայ զոհն է ժողովուրդը՝ իր մեծով ու պզտիկով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուծոյ վստահիլ, կը նշանակէ ամէն պարագայի մէջ՝ ապաւինիլ Անոր եւ յանձնուիլ անվարան, վճռական։ Արդարեւ, հաւատացեալի համար Աստուծոյ վստահիլ դիւրին է եւ այս մասին, ընդհանրապէս որեւէ հարց չի ծագիր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պէտք է միշտ ի միտի ունենալ, որ գրական լեզուն միշտ ալ հիմնուած եղած է խօսակցական լեզուին վրայ. նոյնն է պարագան նաեւ գրաբար լեզուին. գրաբար լեզուն գրական լեզու ըլլալէ առաջ, եղած է ժողովուրդին խօսակցական լեզուն եւ Մեսրոպ Մաշտոց ո՛չ թէ նոր լեզու ստեղծած է, այլ այդ խօսակցական լեզուին հիման վրայ ստեղծած է տառեր՝ զանոնք գիրի վերածելու համար:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ե. դարու հայոց գրականութեան կրօնական ուղղութիւնը ժամանակի պահանջի բնական արգասիքն էր. տառերու գիւտով Սահակ Պարթեւ եւ Մեսրոպ Մաշտոց Վարդապետը կամեցան հայ ժողովուրդը կրօնապէս կրթել, քրիստոնէական բարոյական գաղափարները անոր մէջ հաստատել եւ անոնք իրենց նպատակին հասան։ Անոնց դաստիարակած սերունդն էր, որ 451 թուականին պատերազմի մէջ իր կեանքը զոհեց իր ճշմարիտ կրօնի եւ ազգի փրկութեան համար։
