ԼԵԶՈՒԱԿԱՆ ՀՆՀՆՈՒՔՆԵՐ ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ ՀԱՅԵՐԷՆ
ՅԱԿՈԲ ՉՈԼԱՔԵԱՆ
Շատ բնական է կարծել, որ ամէն հայ իրաւունք ունի բողոքելու, թէ ի՛նչ ըսել է մէկ ազգ, բայց երկու լեզու, եւ ամէն հայ իրաւունք ունի պատկերացնելու մէկ ընդհանուր լեզու, որ իրողապէս չկայ, բայց ոմանց միտքին մէջ կրնայ ծագիլ․ մէկը կ՚ըսէ գրաբարը վերակենդանացնենք․ միւսը կ՚ըսէ թող ատիկա արեւելահայերէնը ըլլայ, երրորդը կ՚ըսէ շինենք նոր լեզու, ասկէ պատառ մը արեւմտահայերէն, անկէ պատառ մը արեւելահայերէն կը կցենք, կը մոռնանք «ծառիցն» ու «ծովիցը», կ՚որդեգրենք «ծառէն», «ծովէն» բարեհունչ հոլովաձեւը, կ՚որդեգրենք «գրում եմ» ձեւը, ա՛լ կարիք չի մնար «կը գրեմ կոր» ըսելու մեղքը գործել․․․ Եւ այսպէս շարք մը․․․ վերջացաւ գնաց, եղաւ միասնական հայերէն։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1901)
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ