ՊԱՄ, ԵՐԵՒԱՆ, ՊԱՄ (47)
ԵՐԱՄ
Նորան իջաւ աստիճաններէն բակ, վազեց մտաւ շէնք, վերջին պահին անգամ մը եւս նայելով Զանային, որ վերը՝ մայթին կանգնած, ձեռքերը գրպաններուն մէջ, սիրահարուած կը նայէր իրեն։ Եւ անհետացաւ մուտքէն ներս։
Զանան մնաց մինակ։ Թօթափեց ուսերը, երջանիկ հոգոց մը հանեց, դարձաւ ու շարունակեց ճամբան դէպի ետեւի բլուր՝ Կոնդ, դէպի տուն, անհոգ ու դանդաղ։