ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Աւանդաբար տարին կը սկսինք հայ գրողներու Կաղանդի գրութիւններով՝ յուսալով, որ անցեալի մեր յիշատակները ուղենիշ կ՚ըլլան ողջ տարուան ընթացքին, եւ մեծերու իմաստալից խօսքը կրկնապէս խորհրդաւոր շուք կու տայ մեր թուացեալ անշուք կեանքին:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Ճէք Լանտըն իր «Մարթին Իտըն» գիրքին մէջ գրած է. «Քնանալը անոր համար կը նշանակէր մոռնալ. իւրաքանչիւր առաւօտը կը դիմաւորէր տխրութեամբ։ Կեանքը զինք կը մտահոգէր, կը ճնշէր, իսկ ժամանակը տանջանք մըն էր իրեն համար»։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Տարի մը եւս անցաւ, երթալ տեղաւորուելու համար պատմութեան էջերուն մէջ եւ իր տեղը ձգելով նոր տարուան մը:
Շուրջ մէկ տասնամեակ առաջ աշխարհով մէկ տարբեր էին տրամադրութիւնները, տարբեր էին սպասումները նոր տարուան շեմին, այսօր՝ ամբողջութեամբ տարբեր են:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Կը դիմաւորենք հերթական նահանջ տարին: Մինչ ոմանք նախապաշարում ունին նահանջ տարիներու հանդէպ՝ զանոնք համարելով ոչ-բարենպաստ, ուրիշներ անոր ընծայած մէկ աւելի օրը հնարաւորութիւն կը նկատեն՝ մէկ օր աւելի երջանիկ ըլլալու, բարութիւն ընելու եւ խաղաղութիւն կերտելու համար:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Նոր տարի... Նոր երազանքներ, յոյսեր, նոր սկիզբներ... Ահաւասիկ, տարի մը եւս սահեցաւ մարդոց կեանքէն։ Սա իւրայատուկ օր մըն է, երբ իւրաքանչիւրը կը վերաքննէ իր կեանքը՝ անցեալով ու ներկայով եւ անոնց հիման վրայ նոր որոշումներ կ՚առնէ, ծրագրեր կը մշակէ։
ԵՐԱՄ
Քանի մը ամիս առաջ, սովորական պարտեալ օր մը, երեկոյեան ամէնօրեայ քայլքս կ՚ընէի։ Երեւանեան մայթը նոյն մոխրագոյնն էր. կօշիկներս նոյն ճերմակը սեւցող։ Տէրեան փողոցը պատռող Սայաթ-Նովայի աղմուկը քիչ-քիչ կը հասնէր ականջիս, կը սկսէր դանդաղ ծակել քունքս, երբ պատկեր մը, շատ անսովոր, եկաւ կլանելու զիս։
ՆՈՐԱ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Տասնամեակ մը սրընթաց եւ գողեգող անցաւ՝ Հալէպը լքելու մեր ճակատագրական պահէն ի վեր։ Դժուարին ժամանակահատուած, ուր անհաստատ եւ երերուն սպասումներու շղթայ մը խեղդեց մեզ։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Պատմութեան ուղղութիւն տուող ու կերտող գլխաւոր դերակատարն է մարդ արարածը, որ իր իղձերով, յոյսերով, նաեւ սխալներով եւ թերութիւններով կը ձգտի աշխարհը իրեն յարմարցնել եւ ա՛լ աւելի հանգիստ ու գեղեցիկ դարձնել:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Վերջերս Ռուսաստանի հեռատեսիլի կեդրոնական ալիքը հարցազրոյց մը կատարած էր յունահայ երգիչ Ժան Թաթլեանի հետ: Հաճելի նաեւ զարմանալի էր լսել, թէ ինչպէս սփիւռքահայ երգիչը վարժ կը խօսի ռուսերէն:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Խօսքս պիտի չերկարեմ: Անցեալ դարու 70-ականներու վերջին քառորդին, երբ ընտանեօք այս երկրի Տիթրոյիթ քաղաքը նոր հաստատուած եւ առաջին իսկ առիթով տէր եւ տիկին մօտիկ խանութը գնումի գացած էինք, հաւանաբար մեկնելով մորթիս գոյնէն, յանկարծ խանութի մուտքի դրամարկղին դիմաց կեցող տարիքոտ պաշտօնեայ տիկինը, շատ մտերմիկ հարցուցած էր, թէ ես «ուրկէ՞» էի:
