Ընկերա-մշակութային

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Վեր­ջերս հա­մա­ցան­ցի լրա­տուա­մի­ջոց­նե­րը ո­ղո­ղուած են Գա­նա­տա ժա­մա­նող սու­րիա­ցի գաղ­թա­կան­նե­րու լու­րե­րով, լու­սան­կար­նե­րով և տե­սա­նիւ­թե­րով: Պա­տե­րազ­մա­կան ար­հա­ւիրք­նե­րու, ան­մարդ­կա­յին ո­ճիր­նե­րու ոչ միայն ա­կա­նա­տես­ներն են ա­նոնք, այլ իւ­րա­քան­չիւր Գա­նա­տա կամ այ­լուր հաս­նող սու­րիա­ցի ըն­տա­նիք կամ ան­հատ, բա­ցի նիւ­թա­կան կո­րուստ­նե­րէն հո­գե­կան անջն­ջե­լի խոր դրոշմ­ներ կը կրէ, ո­րոնք յա­ռա­ջա­ցած են ան­մո­ռա­նա­լի հո­գե­կան կո­րուստ­նե­րէ, նոյ­նինքն ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րու կամ ալ ըն­տա­նի­քին մօտ պա­րա­գա­նե­րէն ո­մանց:

Շա­բա­թա­վեր­ջին Բան­կալ­թիի մէջ, Galeri Birzamanlar-ի եր­դի­քին տակ տե­ղի ու­նե­ցաւ մրցա­նա­կա­բաշխ­ման ե­զա­կի հա­ւա­քոյթ մը։ Ար­դա­րեւ, Օս­ման Քէօ­քէ­րի կող­մէ ղե­կա­վա­րուած Galeri Birzamanlar-ը վեր­ջերս կազ­մա­կեր­պած էր միջ­հա­մալ­սա­րա­նա­կան ու­սա­նո­ղա­կան լու­սան­կար­չա­կան հե­տաքրք­րա­կան մրցոյթ մը։

Ե­րե­ւա­նի մէջ, Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի թան­գա­րա­նի եր­դի­քին տակ ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ ու­շագ­րաւ ցու­ցա­հան­դէ­սի մը բա­ցու­մը։ «Մա­քա­ռե­լով կեան­քի եւ ար­ժա­նա­պա­տուու­թեան հա­մար. ինք­նա­պաշտ­պա­նա­կան մար­տե­րը Մեծ ե­ղեռ­նի տա­րի­նե­րուն» խո­րագ­րեալ այս ցու­ցա­հան­դէ­սի բաց­ման զու­գա­հեռ ներ­կա­յա­ցուե­ցաւ նաեւ հա­մա­նուն գիր­քը, որ եւս նոր հրա­տա­րա­կուած է նոյն նիւ­թե­րով։

«Էվ­րէն­սէլ» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը ան­ցեալ ա­միս լոյս ըն­ծա­յած էր Հնչա­կեան քսան կա­խա­ղան­նե­րուն վե­րա­բե­րեալ յուշ-կեն­սագ­րու­թեան գիր­ք մը։ Սա 1921 թուա­կա­նին Իս­թան­պու­լի մէջ լոյս տե­սած եւ իր տե­սա­կին մէջ դա­սա­կա­նա­ցած «Քսան կա­խա­ղան­նե­րը» ա­նուն գոր­ծին թրքե­րէն թարգ­մա­նու­թիւնն էր։ Այդ թուա­կա­նին Ե­դուարդ Չո­փու­րեա­նի աշ­խա­տա­սի­րու­թեան հի­ման վրայ հրա­տա­րա­կու­թեան պատ­րաս­տուած գիր­քը վեր­ջերս թրքե­րէ­նի թարգ­մա­նեց լրագ­րող-հրա­պա­րա­կա­գիր Ա­րիս Նալ­ճը։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Նա­խա­ճա­շը ա­ճա­պա­րան­քով կը պատ­րաս­տէ, ա­մու­սինն ու զա­ւակ­նե­րը կ՚արթնց­նէ, իւ­րա­քան­չիւ­րը իր գոր­ծին կը ճամ­բէ, տան անհ­րա­ժեշտ պէտ­քե­րը կը հո­գայ, մեծ գա­ւաթ մը սուր­ճը ձեռ­քը կը նստի հա­մա­կար­գի­չին դի­մաց ու ան­համ­բեր կը բա­նայ դի­մա­տետ­րին է­ջը...:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Յա­ճախ կը խօ­սուի Հա­յաս­տան-Թուր­քիա մշա­կու­թա­յին երկ­խօ­սու­թեան անհ­րաժշ­տու­թեան մա­սին, որ պի­տի ըլ­լայ նաեւ մշա­կոյ­թի մի­ջո­ցաւ եր­կու եր­կիր­նե­րու ժո­ղո­վուրդ­նե­րը հա­մախմ­բե­լու եւ ա­րուես­տի խա­ղա­ղա­րար ու­ժի շնոր­հիւ նոր պատ­գամ­ներ յղե­լու նոր սե­րունդ­նե­րուն: Այդ ա­ռու­մով ո­րոշ յա­ջո­ղուած ծրագ­րեր ար­դէն կեան­քի կո­չուած են, իսկ վեր­ջի­նը, որ տե­ղի ու­նե­ցաւ այս շաբ­թուան սկիզ­բը՝ 14 Դեկ­տեմ­բե­րին, Ե­րե­ւա­նի մէջ, թէ՛ շա­րու­նա­կու­թիւնն է ո­րոշ մա­կար­դակ­նե­րու վրայ սկսած երկ­խօ­սու­թեան եւ թէ իր ձե­ւի մէջ նո­րու­թիւն է:

ԾՈ­ՎԻԿ ԿԱ­ՐԱ­ՊԵ­ՏԵԱՆ

Աշ­խար­հը ծա­ռե­րը զար­դա­րեց:

Ծառս ու ես զի­րար կը փնտռենք.

Տէն Հաա­կի շու­կա­նե­րուն մէջ, շուա­րած ոտ­քե­րով, խե­լառ, մո­լոր աչ­քե­րով, ծառս կը փնտռեմ:

Մո­տա­յի Ծո­վա­յին ա­կում­բին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­զա­կի հա­ւա­քոյթ մը, ո­րու մաս­նա­կից­նե­րը համ­տե­սե­ցին Թուր­քիոյ փոք­րա­մաս­նա­կան հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րու խո­հա­նո­ցին բնո­րոշ ա­ղան­դեր­ներ եւ ճա­շեր։ Այս ընթ­րի­քը կազ­մա­կերպուած էր Թուր­քիոյ խո­հա­նո­ցի բա­րե­կամ­նե­րու միու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ։

Ե­րե­ւա­նի մէջ ե­րէկ բա­ցուե­ցաւ ցու­ցա­հան­դէս մը, որ ձօ­նուած է յայտ­նի նկա­րիչ Փա­նոս Թէր­լէ­մէ­զեա­նի 150-ա­մեա­կի յո­բե­լեա­նին։ Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հի եր­դի­քին տակ կ՚ի­րա­կա­նա­նայ այս ցու­ցա­հան­դէ­սը, ո­րու բա­ցու­մը ար­ժա­նա­ցաւ գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րու ան­մի­ջա­կան հե­տաքրք­րու­թեան։ 

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Դեկ­տեմ­բեր 14-ին, սի­րոյ ու մե­ծա­րան­քի, հպար­տու­թեան եւ յու­զու­մի վա­րա­կիչ զե­ղու­մով ու հան­դի­սա­ւո­րու­թեամբ, ի Հա­յաս­տան թէ սփիւռս աշ­խար­հի, հա­յու­թիւ­նը կը նշէ ծննդեան տա­րե­դար­ձը հա­յոց անն­ման ձայ­նա­ւո­րին, հայ եր­գի ու դա­սա­կան ե­րաժշ­տու­թեան հմա­յիչ «Սո­խակ»ին՝ Գո­հար Գաս­պա­րեա­նի (Խա­չա­տու­րեան, 1924-2007)։