Տեսակցեցաւ՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ի՞նչ է գեղանկարչութիւնը. ո՞վ է գեղանկարիչը. ան իր կտաւներու միջոցաւ ի՞նչ կը փոխանցէ…
Գեղանկարչութիւնը ներկերով նկարելու արուեստի այն ճիւղն է, երբ նկարիչի պատկերածը մեզ կը յուզէ ճիշդ այնպէս, ինչպէս կը յուզէր իրական կեանքի մէջ։
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ողջո՜յն աշխարհ, ողջո՜յն մարդիկ։
Ես Նաթալին եմ՝ ութ տարեկան։ Ծնած եմ դրախտավայր Արցախի գողտրիկ ու կանաչածածկ գիւղերէն մէկուն մէջ։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Այս օրերուն շատ կը խօսուի Հայաստանի վերջին քաղաքական բուռն զարգացումներուն սփիւռքի մասնակցութեան մասին: Մասնաւորապէս՝ Սփիւռքի նախարարութեան լուծարման հարցին շուրջ սփիւռքի կարծիքը նկատի չառնելը, Հայաստանի պետական օրհներգի փոփոխութեան խօսակցութիւնները առանց սփիւռքի մասնակցութեան տանիլը եւ այլն, որոշ վրդովմունքի տեղի տուած են թէ՛ սփիւռքահայերու, թէ՛ սփիւռքի հետ առընչուող մտաւորականութեան մօտ:
Ֆէրիգիւղի «Ալաճաճեան» սրահին մէջ շաբաթավերջին տեղի ունեցաւ նկարիչ Հրաչ Օհանօղլուի ցուցահանդէսի բացումը։ Հրաչ Օհանօղլու մեր համայնքէն ներս բազմակողմանի գործունէութիւն ծաւալած արուեստագէտ մըն է։
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Այսպիսի տարօրինակ գաղափարներ կրնան ծագիլ միայն Հոլիուտի մէջ՝ նորաձեւութեան հետեւող սինեմայի աստղերու կողմէ։ Սակայն որքանով կիրարկելի է այդ՝ չեմ գիտեր։ Հիմա թոյլ տուէք բացատրեմ։
Տքթ. Հրայր Ճէպէճեան, որ Աստուածաշունչի Ընկերութեան ընդհանուր քարտուղարն է եւ հեղինակը՝ «Սփիւռքահայ կեանքեր ինչպէս որ տեսայ» գիրքին, վերջերս հանդիպում-զրոյց մը ունեցաւ Նիկոսիոյ Նարեկ վարժարանի միջնակարգի աշակերտներուն հետ՝ դպրոցի գրադարանի սրահին մէջ։
Հանդիպում-զրոյցի նպատակն էր խօսիլ աշակերտներուն հայ մշակոյթի եւ ինքնութեան պահպանումի կարեւորութեան մասին եւ թէ ինչպէս սփիւռքեան իրականութեան մէջ անհրաժեշտ է, որ հայ նոր սերունդը ամուր պահէ հայերէն լեզուն եւ ինքնութիւնը ։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Փետրուարը հայ գրականութեան համար կը սկսի Զապէլ Եսայեանի ոգիով: Անոր ծննդեան օրը՝ փետրուարի 4-ը, արդէն քանի մը տարիէ ի վեր կը նշուի Հայաստանի մէջ, բան մը, որ կարելի չէր ըսել նախորդ տարիներուն, երբ հայ գրականութեան ազատախոհ կին գրողը մոռացութեան մատնուած էր հայրենիքի մէջ եւ հատուկենտ մարդիկ միայն ստէպ ստէպ կը յիշէին անոր անունը, կ՚անդրադառնային տպագրուած գիրքերուն:
Տեսակցեցաւ՝
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Սեբաստիոյ նահանգի գիւղերէն մին է՝ Մանճըլըքը։ Երբեմնի հայաշատ գիւղը ժամանակին ունէր հայկական վարժարաններ, եկեղեցի, որն այսօր ցաւօք՝ կիսաաւերակ է, ինչպէս նաեւ՝ որբանոց։ Բնակչութեան հիմնական զբաղումն էր գիւղատնտեսութիւնը՝ երկրագործութիւն, անասնապահութիւն։
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Սեբաստիա նահանգի Քանկալ գաւառակի գիւղերէն մին է՝ Մանճըլըք։ Երբեմնի հայաշատ՝ հայկական գիւղը ունի միջնադարէն մեր օրերուն հասած եկեղեցի մը։ Սուրբ Թորոս եկեղեցիի կառուցման տարեթիւի եւ անցած ուղիին մասին, ցաւօք հաւաստի տեղեկութիւններ չունինք։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ընդամէնը ամիսներ առաջ Երեւանի մէջ լոյս տեսած այս հատորը կը նուիրուի 2015 թուականին կեանքէն հեռացած ֆրանսահայ գրող, մամուլի նուիրեալ Արփիկ Միսաքեանին, որ դուստրն է «Յառաջ»ի հիմնադիր Շաւարշ Միսաքեանի եւ հօր մահէն յետոյ ստանձնած է թերթի խմբագրի պաշտօնը, մինչեւ «Յառաջ»ի փակուիլը՝ 2009 թուականը: Ֆրանսայի մէջ 1925-2009 թուականներու միջեւ լոյս տեսած «Յառաջ» թերթը սփիւռքի կարեւորագոյն թերթերէն մին էր, որու թիւերը այսօր պատմական նշանակութիւն ունին հայ մամուլն ու սփիւռքը ուսումնասիրողներուն համար:
