ՄԵՐ ՏԱՆ ՆՈՐԱՀՐԱՇԸ
ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ԱԲԵՂԱՅ ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Եկեղեցական օրացոյցին մէջ կան սուրբեր, որոնք մասնաւոր նշանակութիւն ունին ի մասնաւորի հայ ժողովուրդին համար, քանի իրենց հաւատքի հունտերը ներկայ եղած են յատկապէս նոյն ժողովուրդի հաւաքական կեանքէն ներս։ Անոնք, հետեւելով Քրիստոսի, «ով որ մարդոց առջեւ խոստովանի զիս՝ մարդու Որդին ալ զինք պիտի խոստովանի Աստուծոյ հրեշտակներուն առջեւ» (Ղուկաս 12.8) պատգամին, հաստատ մնացած են քրիստոնէական լոյս հաւատքին մէջ ու Հայ Եկեղեցւոյ ճամբով դարեր շարունակ հնչեցուցած են իրենց խրատը մերազն ժողովուրդին։