Արխիւ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Սփիւռքի արդի գրականութեան յայտնի անուններէն է Արա Ճուհարեան։ Ան ծնած է Հալէպ եւ անցնող տարիներուն աշխատանքի բերումով հաստատուած է Արաբական Միացեալ Էմիրութիւններու մէջ (ուր գործած է, որպէս ճարտարապետ)։

Թոփգաբուի Լեւոն-Վարդուհեան վարժարանի աշակերտները այս տարի եւս ունեցան՝ բանաստեղծութեան, պարի եւ խմբերգներու հանդէս մը։ Վերջին տարիներուն դպրոցէն ներս աւանդական դարձած է այս ծրագիրը, որու այս տարուան փուլն ալ առիթ հանդիսացաւ մեծ ոգեւորութեան։

Երեւանի Պետական համալսարանի վերատեսուչ Արամ Սիմոնեան երէկ հրաժարեցաւ իր պաշտօնէն։ Ան 2006 թուականէն ի վեր կը վարէր վերատեսուչի պաշտօնը։ Հայաստանի մէջ շուրջ տարի մը առաջ յեղափոխութեան զուգահեռ տեղի ունեցած իշխանափոխութեան շրջանէն ի վեր օրակարգի վրայ էր Արամ Սիմոնեանի հրաժարականի հարցը։

Արմէն Սարգսեան. «Հայաստան եղած է խաչմերուկի վրայ, այս պատճառով սորված է աշխատիլ բոլորի հետ»:
Եւրոասիական 16-րդ մետիա ֆորում. «Ապահամաշխարհայնացում. աշխարհ զարգացման նոր մոտելներու որոնման մէջ»:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Կարելի չէ արդարացնել գէշ գործ մը՝ կատարուած բարի դիտաւորութեամբ», կ՚ըսէ Ս. Թովմաս Աքուինացի։
Զգացումները կամ կիրքերը կ՚արտայայտեն յուզումներ կամ զգայնութեան շարժումներ, որոնք կը միտին գործելու կամ չգործելու, նայած թէ մարդ բան մը իբր «բարի» կամ իբր «չար» կ՚ընկալէ կամ կը պատկերացնէ։

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ոսկեդարու հայ մեծանուն պատմիչ՝ պատմահայր Մովսէս Խորէնացի  (ծնած մօտաւորապէս 410 թուականին եւ մահացած 493-ին), իր նշանաւոր «Հայոց պատմութիւն» ծաւալուն աշխատութեան մէջ տուած էր հայ ազգին բնութագիրը. «Թէպէտ մենք փոքր ածու ենք եւ շատ սահմանափակ թիւով ու զօրութեամբ թոյլ, եւ շատ անգամ օտար թագաւորութեան տակ նուաճուած, բայց եւ այնպէս մեր աշխարհին մէջ ալ քաջութեան շատ գործեր կան գործուած, գրելու եւ յիշատակելու արժանի...»:

Երէկ, հաճոյքն ունեցանք խմբագրատանս մէջ հիւրընկալելու Ֆէրիգիւղի Ս. Վարդանանց դպրաց դաս-երգչախումբի խմբավար Ատրուշան Հալաճեանը, երգեհոնահարուհի Լիւսի Գահվէճիօղլուն եւ տնօրէն խորհուրդի ատենապետ Ալպէռ Կիւլպէնկը։ Հաճելի զրոյցի ընթացքին անոնք մեզի տեղեկացուցին, որ Ֆէրիգիւղի դպրաց դասը ներկայիս կը նշէ իր հիմնադրութեան 110-ամեակը։

Պիշքեքի մէջ երէկ տեղի ունեցաւ ՀԱՊԿ-ի անդամ երկիրներու արտաքին գործոց նախարարներուն ժողովը:
Մնացականեան ուշադրութիւն հրաւիրեց Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրին շուրջ Թուրքիոյ միակողմանի դիրքորոշման վրայ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Լա­ւա­գոյն» բա­ռը ի­մաս­տա­ռատ բառ մըն է, ի­մաս­տա­լից, որ իր մէջ կը բո­վան­դա­կէ օգ­տա­կա­րը, յար­մա­րա­գոյ­նը, բա­րին եւ շատ մը ա­ռա­քի­նու­թիւն­ներ, ո­րոնց կը կա­րօ­տի մարդ՝ իր կա­տա­րե­լու­թեան ճամ­բուն վրայ։
Կայ նաեւ «զօ­րա­ւո­րա­գոյն»ը, եւ զօ­րա­ւո­րա­գոյ­նը միշտ «լա­ւա­գոյն»ը չէ, ընդ­հա­կա­ռա­կը, յա­ճախ «յո­ռե­գո՛յն»ը։