Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Արդարութիւն»ը երկու իմաստ ունի. առարկայական (=objectif) եւ ենթակայական (=subjectif)։
Առարակայական իմաստով արդարութիւն կը նշանակէ՝ օրինապահութիւն, տուեալ կանոններու համաձայն շարժիլ. իւրաքանչիւրի իրաւունքը յարգող առաքինութիւն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Դատողութիւն», իր ամենալայն առումով կը նշանակէ մտքի դատաստան, տրամաբանելու եւ եզրակացնելու կարողութիւն, խորհրդածութիւն՝ կարծիքի արտադրութիւն։ Եւ այս իմաստով, դատողութիւնը ճանաչողական լուսաւոր տեսութիւն մը կու տայ մարդուն կացութեան եւ անոր գործին մասին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մտեր­մու­թիւն» բա­ռը ինք­նին կ՚են­թադ­րէ «եր­կուու­թիւն», եւ ոչ թէ՝ բազ­մու­թիւն։ Մտեր­մու­թիւ­նը բազ­մա­թիւ մար­դոց մի­ջեւ չ՚ըլ­լար, այլ՝ միայն եր­կու հո­գի­նե­րու մի­ջեւ՝ ո­րոնք կ՚ան­ջա­տուին ըն­կե­րու­թե­նէն, եւ ի­րենց ա­ռանձ­նա­րա­նին դու­ռը կը գո­ցեն ըն­կե­րու­թեան ե­րե­սին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Անհատը կ՚ապրի ծանօթներու եւ անծանօթներու միջավայրի մը մէջ՝ զոր սովորաբար կը կոչուի «ընկերութիւն»։ Այս շրջանակը կամ միջավայրը, այսինքն ընկերութիւնը մարդոց արարքներուն եւ ընդհանուր ընթացքին օրինաւորութիւնը եւ պատշաճութիւնը հաստատող եւ կամ ժխտող հակասութիւններ ունի. զանոնք «օրէնք» անուանել թերեւս զօրաւոր կերպով որակել պիտի ըլլար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Արթուն եւ պատրաստ եղէք, որովհետեւ ձեր թշնամին՝ Սատանան առիւծի պէս մռնչելով կը շրջի եւ կլլելու համար մէկը կը փնտռէ։ Հաստատուն հաւատքով դէմ դրէք անոր, գիտնալով որ աշխարհի մէջ բոլոր ձեր եղբայրներն ալ նոյն չարչարանքներէն կ՚անցնին», կ՚ըսէ Պետրոս Առաքեալ իր ընդհանրական առաջին նամակին մէջ. (Ա ՊԵՏՐ. Ե 8-9)։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բոլորիս ծանօթ է Լէոնարտօ տա Վինչիի «Վերջին ընթրիքը» նկարը։ Իտալացի աշխարհահռչակ նկարիչը իր գլուխ գործոցը նկատուող այս նկարը նկարած է Միլանի վանքերէն մէկուն պատին վրայ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ամբարտաւան աչքերը եւ հպարտ սիրտը եւ ամբարիշտներուն լոյսը մեղք են։ Աշխատասէր մարդուն ծրագիրները իրաւամբ առատութիւն կը բերեն, բայց ամէն արտորացող միայն կարօտութիւն կը բերէ», կ՚ըսէ Առակախօսը. (ԱՌԱԿ. ԻԱ 4-5)։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Չար մարդ մըն է ան՝ որ հոգ չէ թէ՝ ո՛րքան բարի եղած էր անցեալին մէջ, այժմ, օր ըստ օրէ, աւելի չար կ՚ըլլայ. եւ բարի մարդ մըն է ան՝ որ հոգ չէ թէ՝ ո՛րքան չար եղած էր անցեալին մէջ, այժմ, օր ըստ օրէ, աւելի բարի՛ կ՚ըլլայ», կ՚ըսէ John Dewey։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Հայր»ը հսկայական ծառի մը կը նմանի՝ շո՛ւքը կը բաւէ։ Եւ իսկապէս «հայր»ը սի՛ւնն է ընտանիքին՝ որուն հիմը կը կազմեն հայրը եւ մայրը միասին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ընտանիքի գաղափարը Աստուծոյ մէկ հրաշագործ կարգադրութիւնն է մարդկութեան համար։ Արդարեւ ընտանիքը մարդկային ընկերութեան ողնայա՛րն է։