Ընկերա-մշակութային

Հա­յաս­տա­նի Ա­մե­րի­կեան հա­մալ­սա­րա­նի Ա­գեան պատ­կե­րաս­րահն ու Ան­տի­կեան պատ­կե­րաս­րա­հը ներ­կա­յա­ցու­ցին Ա­րա­րատ Սարգ­սեա­նի «Ո՛ւր փնտրել դրախ­տը» խո­րագ­րեալ ցու­ցա­հան­դէ­սը։

Հա­յաս­տա­նի Պա­րի պե­տա­կան հա­մոյ­թը այս ա­ռա­ւօտ կա­նուխ ժա­մա­նեց քա­ղաքս։ Է­սաեան սա­նուց միու­թեան «Մա­րալ» եր­գի-պա­րի հա­մոյ­թին հրա­ւէ­րով ու կազ­մա­կեր­պու­թեամբ Իս­թան­պուլ հա­սաւ Պա­րի պե­տա­կան ան­սամպ­լը։ Ե­շիլ­գիւ­ղի «Ա­թա­թիւրք» օ­դա­կա­յա­նին մէջ խում­բը դի­մա­ւո­րուե­ցաւ «Մա­րալ»ի գե­ղա­րուես­տա­կան ղե­կա­վար Կար­պիս Չափ­քա­նին եւ այլ ան­դամ­նե­րուն կող­մէ։

Ա­ԼԵՔՍ ԱՇ­ՃԵԱՆ

​Մի քա­նի օ­րեր ա­ռաջ, Դի­մա­տետ­րի (Facebook) է­ջե­րէն մէ­կուն վրայ կար­դա­ցի, Հայաստանի յու­շար­ձա­նա­գէտ Սա­մուէլ Կա­րա­պե­տեա­նի մէկ յայ­տա­րա­րու­թիւ­նը, ուր ան ըստ իր սո­վո­րու­թեան, հա­կաե­կե­ղե­ցա­կան ար­տա­յայ­տու­թիւն մը ու­նե­ցած էր: Կա­րա­պե­տեա­նի յայ­տա­րա­րու­թեան տակ, ա­նոր հաս­ցէին վա­տա­խօ­սու­թիւն­ներ գրա­ռուած էին, ո­րոնք յու­շար­ձա­նա­գէ­տը ան­վա­յել ա­նուն­նե­րով կը կո­չէին:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

22 Ապ­րի­լէն մին­չեւ 24 Ապ­րի­լը հա­մաշ­խար­հա­յին մար­դա­սի­րա­կան աս­պա­րէ­զի կարգ մը բա­ցա­ռիկ գոր­ծիչ­ներ Ե­րե­ւան պի­տի ժա­մա­նեն՝ մաս­նակ­ցե­լու հա­մար մար­դա­սի­րա­կան ա­մե­նահ­րա­տապ ճգնա­ժա­մե­րու շուրջ կազ­մա­կեր­պուած քննար­կում­նե­րուն։ Մի­ջո­ցա­ռում­նե­րը կ՚ամ­փո­փուեն «Աու­րո­րա» անդ­րա­նիկ մրցա­նա­կի շնոր­հու­մով։

Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան թա­տե­րա­խում­բը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան հան­դէս ե­կաւ ներ­կա­յա­ցու­մով մը, որ ա­ռար­կայ դար­ձաւ թա­տե­րա­սէր­նե­րու ան­մի­ջա­կան հե­տաքրք­րու­թեան։ Միու­թեան հիմ­նադ­րու­թեան 70-ա­մեա­կի յո­բե­լե­նա­կան շրջա­նին կը հա­մընկ­նի այս ներ­կա­յա­ցում­նե­րու շար­քը, ո­րու մեկ­նար­կը ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ խան­դա­վառ մթնո­լոր­տի մը մէջ։

Ա­ԼԵՔՍ ԱՇ­ՃԵԱՆ

«Մար­դը մար­դով կ­­՚ու­րա­խա­նայ» կ­­՚ը­սեն: «Եր­կին­քը ա­ռանց մար­դու ոտք չի կո­խուիր», կ­­՚ը­սէ ա­րա­բա­կան ա­րա­ծը: «Աս­տուած տես­նե­լով, որ «մար­դը» մի­նակ է, ի­րեն ըն­կե­րա­կից ղրկեց», կ՚ը­սէ Ս. Գիր­քը:

ՎԱՐԴԱՆ ՄԱՏ­ԹԷՈՍԵԱՆ

Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան հռչա­կա­գիրն ու հան­րա­քուէն (1990-1991) փաս­տա­կան կեր­պով նշե­ցին ա­ւե­լի քան քա­ռաս­նա­մեայ Պաղ պա­տե­րազ­մին ա­ւար­տը, ո­րուն նշան­նե­րը ար­դէն 1989-ին տրուած էին։ Այ­նու­հե­տեւ, այդ շրջա­նը կար­ծէք մեր հա­ւա­քա­կան գի­տակ­ցու­թեան մէջ ան­տե­սու­մի, ե­թէ ոչ մո­ռա­ցու­թեան մատ­նուե­ցաւ։

«Փարոս» հրատարակչութիւնը լոյս ընծայեց «Ադրիանուպոլիս եւ իր հայ համայնքը» ծաւալուն գիրքը:
Ֆրանսահայ իրաւաբան Ռոյ Առաքելեանի կողմէ հեղինակուած գործը ծանօթացուեցաւ երէկուան շնորհանդէսով:

ՅԱԿՈԲ ԱՒԵՏԻՔԵԱՆ

Ըն­դա­մէ­նը մէկ շա­բաթ ա­ռաջ ե­թէ փո­ղո­ցը, աշ­խա­տա­վայ­րը կամ ո­րե­ւէ այլ տեղ հարց տա­յիր մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րէն ոե­ւէ մէ­կուն, թէ ի՞նչ կ՚ը­նէ, ե­թէ պա­տե­րազ­մը վերսկ­սի Ար­ցա­խի մէջ, պա­տաս­խա­նը, խիստ բոր­բո­քած ու ջղա­յին, կ՚ըլ­լար մօ­տա­ւո­րա­պէս այս­պէս. «Այդ ղա­րա­բաղ­ցի՛­նե­րը թող եր­թան պաշտ­պա­նեն Ար­ցա­խը», «Ես Սեր­ժի հա­մար ոչ մէկ բան կ՚ը­նեմ. ին­քը ին­չո՞վ ին­ծի օգ­նեց որ…», «Թող ի­րենց՝ այդ շիշ­կե­քի լա­կոտ­նե­րը եր­թան կռուե­լու», «Այդ ԴԱՀԿ-ի տղա­քը թող եր­թան ճա­կատ. ես եր­կիր, հող պաշտ­պա­նեմ, որ­պէս­զի Միհ­րա­նը օֆֆ­շոր­նե­րու մէջ փո՞ղ կու­տա­կէ»:

Պատ­րաս­տեց՝ ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Այ­լեւս հաս­տա­տուած ի­րո­ղու­թիւն է, որ ժա­մա­նա­կա­կից պա­տե­րազմ­նե­րը կը մղուին ռազ­մա­կան զէն­քե­րով եւ լրա­տու մի­ջոց­նե­րով: Ե­թէ զէն­քերն ու ռում­բե­րը կեան­քեր կը խլեն, քան­դում­ներ կը պատ­ճա­ռեն, լրա­տու  եւ քա­րոզ­չա­կան մի­ջոց­նե­րը ու­ղեղ­ներ կը լուան, հո­գի­ներ կը խա­թա­րեն: