ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Կ՚ապրինք ժամանակաշրջան մը, ուր կը կարծուի, թէ քննադատութեան ժամանակաշրջան է, մինչ այնքան քիչ են մեր օրերուն քննադատները, գրաքննադատները, որոնց կարիքը աւելի քան անհրաժեշտ ու էական է մեր օրերուն:
ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
Սօսի Նալչաճեան ծնած է Կիպրոս: Ան յետագային շատ աւելի ճանչցուեցաւ իբրեւ Սիսի: Իսկ Հայրապետ Թորոսեան ծնած էր Պէյրութ: Ան ալ յետագային ճանչցուեցաւ որպէս Հայրօ:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Հայաստանի Հանրապետութեան անկախութեան 30-ամեակը կը շարունակուի նշուիլ աշխարհի տարածքին: Իտալիոյ մէջ, Հայաստանի դեսպանութեան կազմակերպութեամբ, այս տարի Հայաստանի անկախութեան տօնը իբրեւ յոբելենական տարեթիւ, նշանաւորուեցաւ յատկանշական կերպով:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Աստուած մարդը ստեղծեց Իր կերպարանքով եւ շնորհեց ընտրութեան իրաւունք: Եւ այդ իրաւունքը երբեք մեր ձեռքէն չէ առած: Առհասարակ մարդկութեան պատմութեան ընթացքին, մարդ արարածը միշտ ունեցած է այդ իրաւունք, երբեմն որոշ սահմանափակումներով, սակայն ունեցած է, նոյնիսկ ստրկատիրական ժամանակներուն:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ինչպէս գառն է մատաղի համար, այնպէս ալ տղամարդը՝ պատերազմի:
Չգիտակցած մահը՝ մահ է, գիտակցած մահը՝ անմահութիւն:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Եւրոպական ժառանգութեան օրերուն տեղի ունեցած ձեռնարկներուն կարգին ուշագրաւ էր սեպտեմբեր 25-ին «Կոմիտասի գրադարանը. եւրոպական լեզուներով գրականութիւն» խորագրով ցուցադրութեան բացումը՝ Կոմիտասի թանգարան-հիմնարկէն ներս, մեծն Կոմիտասի ծննդեան օրը, որ այս տարի համընկաւ Եւրոպական ժառանգութեան օրերէն մէկուն:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Փիլիսոփայութիւնը կը կողմնորոշէ մարդու աշխարհայեացքը եւ իւրաքանչիւր տնտեսական ու ընկերային համակարգ հիմնուած է անոր վրայ։ Փիլիսոփայութիւնը մարդկային միտքի ամենավառ գաղափարներու արտադրանքներէն մին է։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Պատմաբան, հասարակական, քաղաքական գործիչ եւ դիւանագէտ Ժիրայր Լիպարիտեանի «Հայաստան-Թուրքիա. Պետականութիւն, պատմութիւն, քաղաքականութիւն» աշխատութիւնը՝ նուիրուած հայ-թրքական հարցերուն, արդէն ընթերցողի սեղանին է:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մերօրեայ մամուլ…
Այսօրուան մեր ընկերութիւնը այնպիսի ժամանակաշրջան մը կ՚ապրի, երբ կարծէք ամէն ինչ իրար անցած, ամէն բան գլուխն ի վար շրջուած է:
ԶԱՔԱՐԻԱ ԹԱՄԷՐ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Անտառները հեռացան վանդակին մէջ բանտարկուած վագրին քովէն, բայց ան չկրցաւ մոռնալ զանոնք, բարկացած նայուածքը սեւեռեց իր վանդակին շուրջը դեգերող մարդոց, որոնք հետաքրքիր եւ անվախ աչքերով կը հետեւէին իրեն եւ անոնցմէ մէկը կը խօսէր հանդարտ եւ հրամայական շեշտով.
