ԱՆՊԻՏԱՆ ԾԵՐՈՒԹԻՒՆ
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Ամէն երեկոյ, պարտաճանաչ աշակերտի մը նման, պարոն Հայկ մասնաւոր ժամ կը յատկացնէր իր անձին ու իր սենեակէն ներս առանձնանալով, սեղանին դիմաց գտնուող աթոռին վրայ կը հանգչէր, ապա քանի մը վայրկեան ետք կը սկսէր տետրակի մը մէջ արձանգրել օրուան իր մտածումներն ու տպաւորիչ յուշերը: