Արխիւ

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի Քրիս­տո­նէա­կան դաս­տիա­րա­կու­թեան կեդ­րո­նը վեր­ջերս Ծաղ­կա­ձո­րի մէջ կազ­մա­կեր­պեց դա­սըն­թացք-հա­մա­ժո­ղով մը՝ ըն­տա­նիք­նե­րուն հո­գե­ւոր ա­ջակ­ցու­թիւն մա­տու­ցե­լու ուղ­ղեալ ծրագ­րի շրջա­նակ­նե­րէն ներս։

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ Պէյ­րու­թի մէջ մա­հա­ցած է լի­բա­նա­նահայ գրող, ու­սու­ցիչ, լրագ­րող, հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ Պէ­պօ Սի­մո­նեան (Պետ­րոս Գա­լայ­ճեան):

«ԱՄՆ-ի արտաքին քաղաքականութիւնը եւ արեւմտահայութիւնը (19-րդ դար-1914)»:
Արման Կիրակոսեանի գրքին շնորհանդէսը երէկ տեղի ունեցաւ ԵՊՀ-ի մէջ:

Հա­յաս­տա­նի Պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րար Սէյ­րան Օ­հա­նեան յայ­տա­րա­րեց, որ Ատր­պէյ­ճան ի գործ կը դնէ վստա­հու­թեան ձե­ւա­ւո­րու­մը մերժ­ման քա­ղա­քա­կա­նու­թիւն։ «Ա­զա­տու­թիւն» ռա­տիօ­կա­յա­նի հա­ղոր­դում­նե­րով, Սէյ­րան Օ­հա­նեան դի­տել տուաւ, թէ խա­թա­րե­լով բա­նակ­ցա­յին խա­ղաղ կար­գա­ւոր­ման գոր­ծըն­թա­ցը՝ Ատր­պէյ­ճան դար­ձեալ գոր­ծի կը դնէ ռազ­մա­տենչ հռե­տո­րա­բա­նու­թիւ­նը, սպա­ռա­զի­նու­թիւն­նե­րու մրցա­վազ­քը եւ կող­մե­րու մի­ջեւ վստա­հու­թեան մթնո­լոր­տի ձե­ւա­ւոր­ման դրու­թիւն­նե­րը մեր­ժե­լու ուղ­ղեալ քա­ղա­քա­կա­նու­թիւ­նը։

Դէ­պի Չի­նաս­տան կա­տա­րած պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թեան շրջագ­ծով, ե­րէկ, Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան ե­լոյ­թով մը հան­դէս ե­կաւ Փե­քի­նի հա­մալ­սա­րա­նին մէջ։ Ու­սա­նող­նե­րուն եւ դա­սա­խօս­նե­րուն առ­ջեւ ու­նե­ցած ե­լոյ­թին ժա­մա­նակ ան ը­սաւ. «Հա­յաս­տան իր պատ­մու­թեան ամ­բողջ ըն­թաց­քին գտնուած է եր­կու աշ­խարհ­նե­րու՝ Ա­րե­ւել­քի եւ Ա­րեւ­մուտ­քի սահ­մա­նագ­ծին, ինչ որ հայ ժո­ղո­վուր­դը ըն­կա­լե­լի դար­ձու­ցած է թէ՛ Եւ­րո­պա­յի եւ թէ Ա­սիոյ հա­մար։

Թուր­քիոյ Մաս­նա­ւոր վար­ժա­րան­նե­րու միու­թեան այս տարուան հա­մա­գու­մա­րը բա­ցա­ռիկ նշա­նա­կու­թիւն ու­նե­ցաւ մեր հա­մայն­քին տե­սա­կէ­տէ։

Ֆրան­սա­հայ յայտ­նի խմբա­վար Ա­լէն Ալ­թը­նօղ­լու կը պատ­րաս­տուի այ­ցե­լել Հա­յաս­տան։ Ծա­նօթ է, որ ան նախ­կին պոլ­սա­հայ ըն­տա­նի­քի մը որ­դին է։

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հոն ուր կայ ի­րա­ւունք, ի­րա­ւունք վա­յե­լում եւ ա­զա­տու­թիւն, հոն կայ նաեւ պա­տաս­խա­նա­տուու­թի՛ւն։

Ար­դա­րեւ, աշ­խար­հի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը եւ մարդ ա­րա­րա­ծին ա­րար­չու­թիւնն ալ հիմ­նուած է այս մշտնջե­նա­ւոր սկզբուն­քին վրայ։

Հա­յաս­տա­նի Վար­չա­պետ Յո­վիկ Աբ­րա­հա­մեան ե­րէկ հա­մախմ­բեց երկ­րի շարք մը նախ­կին վար­չա­պետ­նե­րը։ Պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, «Վար­չա­պետ­նե­րու ա­կումբ» կո­չուած այս հա­ւա­քոյ­թը ա­ռա­ջի­նը ե­ղաւ իր նման­նե­րու շար­քին։