Արխիւ

1988 թուա­կա­նին Հա­յաս­տա­նի մէջ պա­տա­հած երկ­րա­շար­ժի տա­րե­լի­ցին առ­թիւ Վար­չա­պետ Կա­րէն Կա­րա­պե­տեան ե­րէկ այց մը տուաւ Հան­րա­պե­տու­թեան Շի­րա­կի մար­զը եւ ընդ­հան­րա­պէս Հիւ­սի­սա­յին հա­տուա­ծը։ Կիւմ­րիի մէջ ան յար­գեց երկ­րա­շար­ժի զո­հե­րուն յի­շա­տա­կը՝ թող­լով նաեւ ծաղ­կեպ­սակ մը։

Սու­րիոյ տա­րած­քէն ներս «Եփ­րա­տի վա­հան» գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը յա­ռաջ տա­նե­լու ժա­մա­նակ Թուրք զի­նեալ ու­ժե­րը ե­րէկ տուին նոր կո­րուստ­ներ։ Էլ Պա­պի շրջա­նէն ներս նա­հա­տա­կուե­ցան եր­կու թուրք զի­նուոր­ներ, ինչ որ խոր ցաւ պատ­ճա­ռեց ամ­բողջ երկ­րին մէջ։

Ինչ­պէս հա­ղոր­դած էինք, Ե­րու­սա­ղէ­մի Հա­յոց Պատ­րիար­քու­թեան կա­լուա­ծոց տե­սուչ Տ. Պա­րէտ Ծ. Վրդ. Ե­րէ­ցեան ներ­կա­յիս կ՚այ­ցե­լէ Լոս Ան­ճե­լըս, ուր յայ­տա­րա­րու­թիւն­ներ ալ ը­րած է մա­մու­լին։ Այս նիւ­թին վե­րա­բե­րեալ մեր վեր­ջին հա­ղոր­դում­նե­րուն զու­գա­հեռ՝ ե­լեկտ­րո­նիկ փոս­տով խմբագ­րու­թեանս հա­սաւ հե­տե­ւեալ գրու­թիւ­նը, որ ստո­րագ­րուած է Նա­հա­պետ Մել­քո­նեա­նի կողմէ։ Ստո­րեւ այդ նա­մա­կը կը հրա­տա­րա­կենք՝ ցո­լաց­նե­լու հա­մար Տ. Պա­րէտ Ծ. Վրդ. Ե­րէ­ցեա­նի Լոս Ան­ճե­լըս կա­տա­րած այ­ցե­լու­թեան ամ­բող­ջա­կան մթնո­լոր­տը։ Հա­կուած չենք լրիւ բաժ­նե­լու նա­մա­կի հե­ղի­նա­կին կող­մէ օգ­տա­գոր­ծուած ո­րա­կում­ներն ու ա­ծա­կան­նե­րը, ո­րոնց պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւ­նը կը վի­ճա­կի ա­նոր։ Ու­րեմն այս մտադ­րու­թեամբ տեղ կու տանք Մել­քո­նեա­նի նա­մա­կին։

Ցա­ւով տե­ղե­կա­ցանք, որ Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քը կը սգայ իր ե­րի­ցա­գոյն ան­դամ­նե­րէն մէ­կուն կո­րուս­տը։ Ոչ եւս է Տքթ. Յով­հան­նէս Ե­շիլ­թե­փէ, որ ե­ղած է վար­ժա­րա­նի ա­ռա­ջին շրջա­նա­ւարտ­նե­րէն մին։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Ժա­մա­նա­կին կը խա­բէին մեզ մեր ծնող­նե­րը, մենք ալ միամ­տօ­րէն կը հա­ւա­տա­յինք: 
Ա­նոնք ան­համ­բեր կը սպա­սէին մեր լե­զու ել­լե­լուն:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ինչ­պէս մեր մար­մի­նը բազ­մա­թիւ ան­դամ­ներ ու­նի, ո­րոնց պաշ­տօ­նը նոյ­նը չէ սա­կայն, այն­պէս ալ Քրիս­տո­սի միա­ցած ըլ­լա­լով՝ մենք բո­լորս մէկ մար­մին ենք», կ՚ը­սէ Պօ­ղոս Ա­ռա­քեալ, հռո­մա­յե­ցի­նե­րու գրած իր նա­մա­կին մէջ. (ՀՌՈՄ. ԺԲ 4-5)։ Ան­դամ­նե­րէն ո­մանք Աս­տուծ­մէ կո­չուած են հա­սա­րա­կու­թեան յա­տուկ ծա­ռա­յու­թեան մը հա­մար՝ Ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ եւ Ե­կե­ղե­ցիին մի­ջո­ցով։ Այս կո­չուած ծա­ռա­յող­նե­րը ընտ­րուած են եւ նուի­րա­գոր­ծուած Սուրբ Խոր­հուր­դով, ո­րուն մի­ջո­ցով Սուրբ Հո­գին զա­նոնք ա­տակ կը դարձ­նէ գոր­ծե­լու յան­ձին Քրի­սոտ­սի, որ գլո՜ւխն է ամ­բողջ մարմ­նին, այ­սինքն Ե­կե­ղե­ցիին, ի սպաս ա­նոր բո­լոր ան­դամ­նե­րուն։ Ուս­տի ձեռ­նադ­րուած պաշ­տօ­նա­տա­րը կեր­պով մը «սրբան­կա՛ր»ն է Քրի­սոտ­սի Քա­հա­նա­յին։

Խ. ՏԷՐ ՂՈՒ­ԿԱ­ՍԵԱՆ

2000 թուա­կա­նի Օգոս­տո­սին Թո­րոն­թո­յի Եորք հա­մալ­սա­րանն էի յա­տուկ ծրագ­րով մը, որ մէկ­տե­ղած էր Լա­տի­նա­կան Ա­մե­րի­կա­յի եր­կիր­նե­րէն ընտ­րուած 25 գի­տաշ­խա­տող­ներ եւ ա­կա­դե­մա­կան­ներ՝ միաս­նա­բար քննար­կե­լու հա­մար տա­րա­ծաշր­ջա­նի հիմ­նախն­դիր­նե­րը եր­րորդ հա­զա­րա­մեա­կին: Խում­բին մաս կը կազ­մէր Քու­պա­յէն գոր­ծըն­կեր մը՝ Սան­թիա­կօ ա­նու­նով, որ ու­շագ­րաւ էր իր ու­րախ տրա­մադ­րու­թեամբ եւ կա­տա­կա­բա­նու­թեամբ:

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը ե­րէկ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ տե­սակ­ցե­ցաւ Վրաց Ուղ­ղա­փառ Ե­կե­ղեց­ւոյ Ա­խալ­քա­լա­քի եւ Քու­մուր­տո­յի Մետ­րա­պո­լիտ Նի­քո­լո­զի հետ։ Այս վերջ­նոյն ըն­կե­րա­ցաւ Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Սամց­խէ-Ջա­ւախ­քի եւ Ծալ­կա­յի Ա­ռաջ­նոր­դա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Բաբ­գէն Վրդ. Սալ­բիեան։

Ե­կե­ղե­ցի­նե­րու հա­մաշ­խար­հա­յին խոր­հուր­դի հա­յաս­տա­նեան մի­ջե­կե­ղե­ցա­կան բա­րե­գոր­ծա­կան Կլոր սե­ղան հիմ­նադ­րա­մի ծրա­գիր­նե­րէն ան­մասն չեն մնա­ցած նաեւ սու­րիա­հա­յե­րը: Ինչ­պէս «Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թեան հետ զրոյ­ցի ըն­թաց­քին ը­սած է հիմ­նադ­րա­մի ծրա­գիր­նե­րու պա­տաս­խա­նա­տու Կա­րի­նէ Պաղ­տա­սա­րեան, ի­րա­կա­նա­ցուած է «Հա­յաս­տա­նի մէջ փախս­տա­կան սու­րիա­հա­յե­րու կեն­սա­պայ­ման­նե­րու բա­րե­լա­ւում» ծրա­գի­րը, ո­րուն նպա­տակն է նպաս­տել Սու­րիա­յէն փախս­տա­կան ա­մե­նա­կա­րի­քա­ւոր ըն­տա­նիք­նե­րու տնտե­սա­կան ու ըն­կե­րա­յին պայ­ման­նե­րու բա­րե­լա­ւու­մին եւ հա­մար­կու­մին Հա­յաս­տա­նի մէջ: