Արխիւ

Հա­րա­ւա­յին Կով­կա­սի հար­ցե­րով Եւ­րո­միու­թեան յա­տուկ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ դես­պան Հեր­պերթ Զալ­պէր ամ­սա­վեր­ջին պի­տի այ­ցե­լէ Հա­յաս­տան։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, Ե­րե­ւա­նի մօտ Եւ­րո­միու­թեան պա­տուի­րա­կու­թեան մամ­լոյ ծա­ռա­յու­թիւ­նը տե­ղե­կա­ցուց, թէ այ­ցե­լու­թեան յստակ ժամ­կէ­տը տա­կա­ւին ո­րո­շուած չէ ու երբ որ յայտ­նի դառ­նայ՝ ան­մի­ջա­պէս պի­տի հրա­պա­րա­կուի։

ԵԱՏՄ-ի եւ ՀԱՊԿ-ի անդամ երկիրներու ղեկավարները քննարկեցին օրակարգային հարցերու լայն շրջանակ:
Հայաստանի Նախագահ Սերժ Սարգսեանի կողմէ գլխաւորուած պատուիրակութիւնը մասնակցեցաւ ժողովներուն:

Քրիս­տոս յա­րեաւ ի մե­ռե­լոց...

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ զան­գե­րը կը ղօ­ղան­ջեն դար­ձեալ՝ ա­ւե­տե­լով տօ­նա­կան մեծ ա­ւե­տի­սը։ Այդ ղօ­ղանջ­նե­րը մեր սրտե­րուն մէջ կ՚ար­ձա­գան­գեն՝ հա­ւաս­տե­լով Տի­րոջ յաղ­թու­թիւ­նը, մարդ­կու­թեան պատ­մու­թեան մե­ծա­գոյն հրաշ­քը։

Ռուսաց Քիրիլ Պատրիարքի միջնորդութեամբ, Վեհափառ Հայրապետը յառաջիկային դարձեալ պիտի տեսակցի Ատրպէյճանի շէյխիւլիսլամին հետ:
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ. Կաթողիկոս. «Հանդիպման ժամկէտը տակաւին յստակ չէ, թուականի եւ օրակարգի ձեւաւորման ուղղութեամբ կը տարուին աշխատանքներ»:

Հայաստան-Վրաստան գործարարութեան օրեր կը նախատեսուին՝ դէպի նոր շուկաներ բացուելու համար:
Երեւանի եւ Թիֆլիզի ղեկավարութիւնները կը ծրագրեն տնտեսական համագործակցութեան հորիզոնները ընդլայնել:

Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի (ԵՊՀ) Հայ­կա­կան բա­նա­սի­րու­թեան ֆա­քիւլ­թէէն ներս նա­խըն­թաց օր տե­ղի ու­նե­ցաւ՝ «Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րան (95-ա­մեակ). ե­րախ­տա­ւոր դա­սա­խօս­ներ (դի­մա­քան­դա­կա­յին հպում­ներ)» խո­րագ­րեալ գրքին շնոր­հան­դէ­սը։ Հարկ է նշել, որ այս գիր­քին հե­ղի­նակն է լի­բա­նա­նա­հայ հրա­պա­րա­կա­գիր ու գրա­կա­նա­գէտ Պա­րոյր Աղ­պա­շեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Բայց ա­նի­կա մեր մեղ­քե­րուն հա­մար չար­չա­րուե­ցաւ, եւ մեր ա­նօ­րէ­նու­թիւն­նե­րուն հա­մար ծե­ծուե­ցաւ։ Մեր խա­ղա­ղու­թեան պա­տի­ժը ա­նոր վրայ ե­ղաւ եւ ա­նոր վէր­քե­րո­վը մենք բժշկուե­ցանք… Ա­նոր գե­րեզ­մա­նը ամ­բա­րիշ­նե­րուն հետ դրուե­ցաւ, բայց երբ մե­ռաւ հա­րուս­տին հետ ե­ղաւ։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Հան­րա­կառք բարձ­րա­ցայ ու ա­հա տուն կ՚եր­թամ: Լաւ է ա­զատ տեղ մը կայ, կը նստիմ գո­նէ, թէեւ այդ­քան ալ հե­ռու չէ տունս, բայց կար­ծես յոգ­նե­ցայ ոտ­քի կե­նա­լէն, այս­պէս խոր­հե­լով, ժպտե­լով, գո­հա­ցած ու ե­կե­ղեց­ւոյ շա­րա­կան­նե­րէն յա­գե­ցած նստայ հան­րա­կառ­քի ա­զատ նստա­րա­նին վրայ: Բայց ա­հա, չար սա­տա­նան կար­ծես իր գոր­ծը պի­տի տես­նէ, զիս ժպտուն տես­նել չի սի­րեր կ­­՚ե­րե­ւի. կողքս նստած մի­ջին տա­րի­քի տղա­մարդ մը, ձեռ­քիս ծաղ­կեպ­սակն ու փուն­ջը տես­նե­լով կը հարց­նէ.

Շիշ­լի մար­զա­կում­բի վար­չու­թիւ­նը Ս. Զատ­կի առ­թիւ խրախ­ճանք­ներ կազ­մա­կեր­պեց իր ձմրան դա­սըն­թացք­նե­րուն մաս­նա­կից ա­շա­կերտ­նե­րուն հա­մար։ Ինչ­պէս ծա­նօթ է, Շիշ­լիի դա­սըն­թացք­նե­րը տե­ղի կ՚ու­նե­նան թէ՛ ա­կում­բի հա­ւա­քա­տե­ղիի մար­զաս­րա­հին եւ թէ Պա­քըր­գիւ­ղի Տա­տեան վար­ժա­րա­նի «Եդ­քին Պէր­պէ­րօղ­լու» մար­զաս­րա­հին մէջ։